భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ నూహ్ - పెర్షియన్ డారి అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

سورۀ نوح

వచనం: 1

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

البته ما نوح را به‌سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از این که عذاب دردناک به سراغ آنها بیاید، بترسان.

వచనం: 2

قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ

(نوح) گفت: ای قوم من! من برای شما بیم دهنده‌ای آشکارم.

వచనం: 3

أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ

این که الله را عبادت کنید و از او بترسید و مرا اطاعت کنید.

వచనం: 4

يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّىۚ إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُۚ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

که الله گناهان شما را می‌آمرزد و اجل شما را تا وقتی معین به تأخیر می‌اندازد. يقيناً هرگاه اجل (و مهلت) مقرر الله برسد به تأخیر نمی‌افتد، اگر می‌دانید.

వచనం: 5

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَنَهَارٗا

نوح گفت: ای پروردگارم! من قومم را شب و روز (به ‌سوی توحید) دعوت دادم.

వచనం: 6

فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا

ولی دعوت من جز بر فرار آنان نیفزود.

వచనం: 7

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَأَصَرُّواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا

و هرگاه من آنان را دعوت دادم تا (گناهان)‌شان را بیامرزی، انگشتان‌شان را به گوش‌های خود در آوردند و جامه‌هایشان را به چهره‌های خود پیچیدند و بر (طغیان خود) اصرار نمودند و سخت تکبر ورزیدند.

వచనం: 8

ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا

باز ایشان را به آواز بلند دعوت دادم.

వచనం: 9

ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَأَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا

باز (دعوتم را) برای آنان اعلان کردم و گاهی به صورت نهانی (هم) به ایشان دعوت دادم.

వచనం: 10

فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا

پس گفتم: از پروردگارتان مغفرت بخواهید که او بسیار آمرزنده است.

వచనం: 11

يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا

(اگر چنین کنید الله) از آسمان باران‌های پیاپی بر شما می‌باراند.

వచనం: 12

وَيُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا

و شما را با اموال و فرزندان مدد می‌کند و برای شما باغها قرار میدهد و برای شما نهرها جاری می‌سازد.

వచనం: 13

مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا

شما را چه شده است که بزرگی و جلال برای الله قایل نمی‌شوید؟

వచనం: 14

وَقَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا

حال آنکه شما را در مراحل مختلف آفریده است.

వచనం: 15

أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا

آیا نمی‌بینید که الله چگونه هفت آسمان را یکی بر بالای دیگر آفریده است؟!

వచనం: 16

وَجَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَجَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا

و ماه را در میان آنها تابان و خورشید را چراغ درخشان گردانید؟!

వచనం: 17

وَٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا

و الله شما را از زمین (مانند گیاه) رویانید (آفرید).

వచనం: 18

ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَيُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا

باز شما را به زمین باز می‌گرداند و (باز) شما را (از زمین) بیرون می‌آورد.

వచనం: 19

وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا

و الله زمین را برای شما بستر هموار گردانید.

వచనం: 20

لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا

تا در راه‌های وسيع آن بروید.

వచనం: 21

قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَوَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا

نوح (در دعای خود) گفت: پروردگارا! بی‌گمان ایشان از من نافرمانی کردند و از کسی پیروی کردند که مال و اولادش جز زیان و نقصان بر او نیفزود.

వచనం: 22

وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا

و آن (پیشوایان در بارۀ پیروان خود) دست به مکری بس بزرگ زدند.

వచనం: 23

وَقَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَلَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَلَا سُوَاعٗا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسۡرٗا

و گفتند: معبودان خود را ترک نکنید خصوصا (پنج بت را که عبارت‌اند از) ود و سواع و يغوث و يعوق و نسر را (ترک نکنید).

వచనం: 24

وَقَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗاۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا

واقعا که مردم بسیار را گمراه کردند (پس) ای الله! ظالمان را جز گمراهی نیفزا.

వచనం: 25

مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا

به (سبب) گناهانشان غرق شدند باز به آتش در آورده شدند و برای خود در برابر الله مددگارانی نیافتند.

వచనం: 26

وَقَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا

و نوح گفت: ای پروردگار! هیچ کسی از کافران را بر روی زمین باقی مگذار.

వచనం: 27

إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا

زیرا اگر آنها را زنده بگذاری بندگانت را گمراه می‌سازند و جز بد کار و کافر نمی‌زایند.

వచనం: 28

رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا

ای پروردگارم! من و پدر و مادرم را و هر کسی را که مؤمن به خانه‌ام داخل شود و مردان و زنان مؤمن را بیامرز و ظالمان را جز نابودی نیفزا.