وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی الأنعام - وەرگێڕاوی فەڕەنسی - ناوەندی نوری نێودەوڵەتی (ئینتەرناشیوناڵ) - ژمارەی پەڕە 148 - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 147

فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمۡ ذُو رَحۡمَةٖ وَٰسِعَةٖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُهُۥ عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

147. S’ils te taxent de mensonge, dis alors : « Votre Seigneur est d’une immense miséricorde, mais (quand sévit) Sa rigueur, nul ne pourra la détourner des criminels. »

ئایه‌تی: 148

سَيَقُولُ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشۡرَكۡنَا وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمۡنَا مِن شَيۡءٖۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ حَتَّىٰ ذَاقُواْ بَأۡسَنَاۗ قُلۡ هَلۡ عِندَكُم مِّنۡ عِلۡمٖ فَتُخۡرِجُوهُ لَنَآۖ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا تَخۡرُصُونَ

148. Ceux qui ont associé (des émules à Allah) diront : « Si Allah avait voulu, nous ne Lui aurions pas prêté des associés, pas plus d’ailleurs que nos ancêtres, ni nous n’aurions interdit quoi que ce soit. » Ainsi traitèrent tout de mensonges ceux qui les avaient précédés, jusqu’à ce qu’ils aient goûté Notre rigueur. Dis : « Détiendrez-vous donc quelque savoir par-devers vous à nous montrer ?» Non, vous ne suivez que des suppositions et ne faites que divaguer.

ئایه‌تی: 149

قُلۡ فَلِلَّهِ ٱلۡحُجَّةُ ٱلۡبَٰلِغَةُۖ فَلَوۡ شَآءَ لَهَدَىٰكُمۡ أَجۡمَعِينَ

149. Dis : « L’argument concluant appartient à Allah. S’Il avait voulu, Il vous aurait tous bien guidés. »

ئایه‌تی: 150

قُلۡ هَلُمَّ شُهَدَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ يَشۡهَدُونَ أَنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَاۖ فَإِن شَهِدُواْ فَلَا تَشۡهَدۡ مَعَهُمۡۚ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُونَ

150. Dis (encore) : « Appelez donc vos témoins pour qu’ils attestent qu’Allah a défendu tout cela. » S’ils l’attestent, ne l’atteste pas avec eux, et ne suis pas les désirs de ceux qui traitent Nos Signes d’imposture, ni ceux qui ne croient pas à l’autre monde et prêtent des égaux à leur Seigneur.

ئایه‌تی: 151

۞ قُلۡ تَعَالَوۡاْ أَتۡلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمۡ عَلَيۡكُمۡۖ أَلَّا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡـٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗاۖ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُم مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكُمۡ وَإِيَّاهُمۡۖ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَۖ وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

151. Dis : « Venez donc que je vous détaille ce que votre Seigneur vous a vraiment défendu : ne Lui attribuez point d’associés, traitez avec bonté vos deux parents, ne tuez point vos enfants sous prétexte de pauvreté. C’est Nous Qui pourvoyons à votre subsistance et à la leur. N’approchez pas des turpitudes, qu’elles soient visibles ou cachées. N’ôtez point la vie qu’Allah a voulue sacrée, sauf pour rendre justice. Voilà ce qu’Il vous a recommandé, peut-être comprendrez-vous.