وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی جۆرجی - کاری لە سەر دەکرێت * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وَرَبُّكَ ٱلۡغَنِيُّ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۚ إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفۡ مِنۢ بَعۡدِكُم مَّا يَشَآءُ كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوۡمٍ ءَاخَرِينَ
და ყოვლად მდიდარია ღმერთი შენი, უსაზღვროდ მოწყალე. თუკი ინებებს, წაგიყვანთ თქვენ და თქვენს შემდეგ ჩაანაცვლებს მათ, ვისაც ინებებს – როგორც თქვენ შეგქმნათ სხვა ხალხის შთამომავლად.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَأٓتٖۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ
[1] იმქვეყნიური სასჯელი.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قُلۡ يَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَامِلٞۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ
უთხარი: ეი, ჩემო ხალხო! აკეთეთ ის, რაც გიკეთებიათ, უეჭველად, მეც ვიღწვი, და შემდეგში გაიგებთ, თუ ვისი იქნება იმიერსოფლის სასურველი შედეგი. ჭეშმარიტად, ვერ გადარჩებიან უსამართლონი.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ ٱلۡحَرۡثِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ نَصِيبٗا فَقَالُواْ هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعۡمِهِمۡ وَهَٰذَا لِشُرَكَآئِنَاۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمۡ فَلَا يَصِلُ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَآئِهِمۡۗ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
და დაუდგინეს წილი ალლაჰს, იმ მოსავლიდან და საქონლიდან, რაც მან გააჩინა, და თქვეს: „ეს ალლაჰისაა“, ეს კი „ჩვენი თანაზიარებისა“. რაც თავიანთი თანაზიარებისთვის ჰქონდათ გადადებული, იქიდან ალლაჰს არაფერი ხვდებოდა; ხოლო რაც ალლაჰისთვის ჰქონდათ განკუთვნილი, ისიც თანაზიარებს ხვდებოდათ.[1] რაოდენ ცუდია ის, რასაც განსჯიან!
[1] წარმართები მოსავლიდან და ოთხფეხა საქონლიდან გარკვეულ წილს გამოყოფდნენ ხოლმე ალლაჰისა და კერპებისათვის შესაწირად. ალლაჰისთვის გამოყოფილი წილით სტუმრებსა და ღატაკებს ასარგებლებდნენ, ხოლო კერპებისთვის გამოყოფილ წილს კი კერპებისა და მათი მოსამსახურეებისთვის ხარჯავდნენ. თუკი ალლაჰისთვის განკუთვნილი წილიდან, კერპების წილში რამე შეერეოდა, მას ხელს აღარ ახლებდნენ და ამბობდნენ: „ალლაჰი მდიდარია, მას არაფერში ჭირდება“; მაგრამ თუ კერპებისთვის განკუთვნილი წილიდან, ალლაჰის წილში რამე შეერეოდა, მას აუცილებლად კერპებს დაუბრუნებდნენ და იტყოდნენ: „მათ უფრო სჭირდებათ“. თუკი ალლაჰისთვის განკუთვნილი წილიდან რამე განადგურდებოდა ან დაიკარგებოდა, მას ყურადღებას არ აქცევდნენ, მაგრამ თუ კერპებისთვის განკუთვნილ წილს რამე მოუვიდოდა, მას ალლაჰის წილიდან შეავსებდნენ ხოლმე. ყათადე განმარტავს: გაჭირვების დროს ალლაჰისთვის განკუთვნილ წილს მიირთმევდნენ, ხოლო კერპებისთვის განკუთვნილ წილს ხელს არ ახლებდნენ. იხ. თაფსირუ ბეღავი.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ قَتۡلَ أَوۡلَٰدِهِمۡ شُرَكَآؤُهُمۡ لِيُرۡدُوهُمۡ وَلِيَلۡبِسُواْ عَلَيۡهِمۡ دِينَهُمۡۖ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ
ამგვარად, თავიანთმა თანაზიარებმა[1] მრავალ წარმართს საკუთარი შვილების ხოცვა მოუკაზმეს, რათა გაენადგურებინათ ისინი და აემღვრიათ მათთვის თავიანთი რჯული. ალლაჰს რომ ენება, ამას არ იზამდნენ. მაშ, მიატოვე ისინი და ისიც, რასაც ცილისმწამებლობენ.
[1] მუჯაჰიდი განმარტავს: თავიანთ თანაზიარებში სატანები იგულისხმება; სატანებმა მათ სიღარიბის შიშით ჩვილი ქალიშვილების ცოცხლად დამარხვა მოუკაზმეს და კარგ საქციელად მოაჩვენეს; სატანები მოხსენებულნი არიან, როგორც მათი თანაზიარები, რადგანაც ისინი ალლაჰის თანაზიარებად თვითონ დაადგინეს. იხ. თაფსირუ ბეღავი.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی جۆرجی - کاری لە سەر دەکرێت - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕان: تیمی ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان بە هاوكاری كۆڕگەی بانگەوازی لە ڕەبەوە و كۆڕگەی خزمەتگوزای ناوەڕۆکە ئیسلامیەکان بە زمانەکان.