وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - سەرفراز * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وَاِذْ صَرَفْنَاۤ اِلَیْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُوْنَ الْقُرْاٰنَ ۚ— فَلَمَّا حَضَرُوْهُ قَالُوْۤا اَنْصِتُوْا ۚ— فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا اِلٰی قَوْمِهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟
او هغه هم رایاد کړه چې مونږ څو تنه پیریان ستا په رد راواړول هغوی غوښتل چې قران واوري. او کله چې د قران اوریدانې ځای ته ورسیدل نو سره يي وویل چپ شئ او په غور يي واورئ. کله چې قران ولوستل شو نو ټول د خپل قوم په لور د ډاروونکو په توګه ولاړل.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالُوْا یٰقَوْمَنَاۤ اِنَّا سَمِعْنَا كِتٰبًا اُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوْسٰی مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِیْۤ اِلَی الْحَقِّ وَاِلٰی طَرِیْقٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟
او ويې ویل: ای زمونږ قومه! مونږ یو داسې کتاب واورید چې له موسی نه وروسته نازل شوی دی پخواني کتابونه رښتینې ګڼي او د حق او سمې لارې په لور ښوونه کوي.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَمَنْ لَّا یُجِبْ دَاعِیَ اللّٰهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الْاَرْضِ وَلَیْسَ لَهٗ مِنْ دُوْنِهٖۤ اَوْلِیَآءُ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟
او هر څوک چې د الله د بلونکي مننه کړي نو هغه نه په ځمکه کې الله بې وسي کولای شي او نه يي دوستان او ملاتړي شته چې له هغه نه يې وژغوري، او دا وړ خلک په ښکاره ګمراهۍ کې غورځیدلي دي.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّ اللّٰهَ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَلَمْ یَعْیَ بِخَلْقِهِنَّ بِقٰدِرٍ عَلٰۤی اَنْ یُّحْیِ الْمَوْتٰی ؕ— بَلٰۤی اِنَّهٗ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟
ایا دې خبري ته يې فکر نه دی کړی چې هغه الله چې اسمانونه او ځمکه يې پیدا کړي او پرې ستړی شوی هم نه دی په دې ډیر ښه زوره ور دی چې مړی بیرته راژوندی کړي؟ هو! بې شکه چې الله پر هر شي توانا دی.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا عَلَی النَّارِ ؕ— اَلَیْسَ هٰذَا بِالْحَقِّ ؕ— قَالُوْا بَلٰی وَرَبِّنَا ؕ— قَالَ فَذُوْقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُوْنَ ۟
او هغه ورځ چې کافران اور ته وړاندې کړای شي نو ورته به وویل شي ایا دا حق نه دی؟ هغوی به ووايي: هو! قسم مو په رب خپل چې حق دی نو الله به ورته وفرمايي: اوس د هغه کفر په بدل کې چې تاسو خپل کړی وو د عذاب خوند وڅکئ.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ اُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَّهُمْ ؕ— كَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوْعَدُوْنَ ۙ— لَمْ یَلْبَثُوْۤا اِلَّا سَاعَةً مِّنْ نَّهَارٍ ؕ— بَلٰغٌ ۚ— فَهَلْ یُهْلَكُ اِلَّا الْقَوْمُ الْفٰسِقُوْنَ ۟۠
نو اې پیغمبره! د اولوالعزمه پیغمبرانو[۲] په شان هر څه وزغمه او د دوی د عذاب په هکله تلوار مه کوه. هغه ورځ چې دوی هغه څه وویني چې وعده يې ورسره کولی شي نو داسې به وې ګڼې چې په دنیا کې يي د ورځې د یو ساعت په اندازه وخت تیر کړی وي. هو! دا زمونږ رسونه ده او ایا پرته له سرغړوونکي قوم نه به بل څوک هلاکولای شي.
[۲] علماوو ویلي دي چې ټول پیغمبران او الوالعزمه دي خو په عامه اصطلاح کې لاندیني پنځه پیغمبران په اولوالعزمه مشهور شوي دي: ۱ـ نوح ۲- ابراهیم ۳- موسی ۴- عیسی ۵- محمد صلی الله علیه وسلم( تفسیر ابن جریر الطبری).
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - سەرفراز - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕان: مولولوی جانباز سەرفراز