وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 22 سوره‌تی سورەتی لقمان - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 22

وَمَنْ یُّسْلِمْ وَجْهَهٗۤ اِلَی اللّٰهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقٰی ؕ— وَاِلَی اللّٰهِ عَاقِبَةُ الْاُمُوْرِ ۟

و هرکس با خالص‌گردانیدن عبادت برای الله و نیکوکاری در عمل، به الله روی آورد، به‌طور قطع بر مستحکم‌ترین دست‌آویزی که کسی برای نجات خویش به آن چنگ می‌زند و از بریده‌شدن آن نمی‌ترسد چنگ زده است، و سرانجام و بازگشت کارها فقط به‌سوی الله است، آن‌گاه هرکس را به آنچه استحقاقش را دارد جزا می‌دهد.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• نعم الله وسيلة لشكره والإيمان به، لا وسيلة للكفر به.

نعمت‌های الله وسیله‌ای برای سپاسگزاری از او تعالی و ایمان به او است؛ نه وسیله‌ای برای کفر به او تعالی.

• خطر التقليد الأعمى، وخاصة في أمور الاعتقاد.

خطر تقلید کورکورانه؛ به‌خصوص در امور اعتقادی.

• أهمية الاستسلام لله والانقياد له وإحسان العمل من أجل مرضاته.

اهمیت تسلیم‌شدن در برابر الله و فرمان‌برداری از او و نیکوکاری به خاطر رضایت او تعالی.

• عدم تناهي كلمات الله.

نامتناهی‌بودن کلمات الله.