وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 51 سوره‌تی سورەتی فصلت - وەرگێڕاوی فارسی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 51

وَاِذَاۤ اَنْعَمْنَا عَلَی الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖ ۚ— وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُوْ دُعَآءٍ عَرِیْضٍ ۟

و هرگاه سلامتی و بهبودی و نعمتی دیگر به انسان بخشیم از یاد و طاعت الله غافل می‌شود، و متکبرانه روی می‌گرداند، و هرگاه بیماری و فقر و مانند آن به او رسد بسیار به‌سوی الله دعا می‌کند، و از آسیبی که به او رسیده به‌سوی الله شکوه و گلایه می‌کند تا آسیب را از او برطرف سازد؛ یعنی نه وقتی‌ پروردگارش بر او نعمت بخشد از او سپاسگزاری می‌کند، و نه در برابر مصیبت او آن‌گاه که او را گرفتار سازد شکیبایی می‌کند.

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• علم الساعة عند الله وحده.

علم قیامت فقط نزد الله است.

• تعامل الكافر مع نعم الله ونقمه فيه تخبط واضطراب.

در برخورد کافر با نعمت‌ها و مصیبت‌هایی که از جانب الله به او می‌رسد اضطراب و آشفتگی وجود دارد.

• إحاطة الله بكل شيء علمًا وقدرة.

احاطۀ علم و قدرت الله بر همه چیز.