وَاِذَاۤ اَنْعَمْنَا عَلَی الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖ ۚ— وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُوْ دُعَآءٍ عَرِیْضٍ ۟
و هرگاه سلامتی و بهبودی و نعمتی دیگر به انسان بخشیم از یاد و طاعت الله غافل می‌شود، و متکبرانه روی می‌گرداند، و هرگاه بیماری و فقر و مانند آن به او رسد بسیار به‌سوی الله دعا می‌کند، و از آسیبی که به او رسیده به‌سوی الله شکوه و گلایه می‌کند تا آسیب را از او برطرف سازد؛ یعنی نه وقتی پروردگارش بر او نعمت بخشد از او سپاسگزاری می‌کند، و نه در برابر مصیبت او آن‌گاه که او را گرفتار سازد شکیبایی می‌کند.
アラビア語 クルアーン注釈:
対訳 節: (51) 章: 解説された章
クルアーンの対訳 - クルアーン簡潔注釈（ペルシア語対訳） - 対訳の目次
クルアーン簡潔注釈（ペルシア語対訳）- Tafsir Center for Quranic Studies - 発行