وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فارسی - تەفسیری سەعدی * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (53) سوره‌تی: سورەتی النحل
وَمَا بِكُمْ مِّنْ نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّٰهِ ثُمَّ اِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَاِلَیْهِ تَجْـَٔرُوْنَ ۟ۚ
و خداوند در بخشیدن و دادن، یگانه و یکتاست. ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ﴾ و نعمت‌های ظاهری و باطنی که از آن برخوردار هستید، ﴿فَمِنَ ٱللَّهِ﴾ همه از سوی خداست، و هیچ‌کس در آن با خداوند شریک نیست.
﴿ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ﴾ سپس چون زیانی از قبیل: فقر و بیماری و سختی به شما برسد، ﴿ فَإِلَيۡهِ تَجَۡٔرُونَ﴾ او را با ناله و زاری به فریاد می‌خوانید؛ چون می‌دانید هیچ کس جز او، زیان و سختی را دور نمی‌کند. پس عبادت؛ تنها شایستۀ خدایی است که آنچه را دوست دارید، به شما بخشیده؛ و آنچه را که دوست ندارید، از شما دور نموده است.
اما بیشتر مردم برخود ستم می‌نمایند؛ و نعمت الهی را که برآنان انعام نموده است، انکار می‌کنند؛ و چون درحالت آسایش قرار بگیرند، برخی ازمخلوقات و آفریده‌های خداوند را که خودشان محتاج‌اند، شریک او می‌سازند. بنابراین فرمود:
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (53) سوره‌تی: سورەتی النحل
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فارسی - تەفسیری سەعدی - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی تەفسیری سەعدی بۆ زمانى فارسی.