وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 102 سوره‌تی سورەتی الأنبياء - وەرگێڕاوی فارسی - تەفسیری سەعدی - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 102

لَا یَسْمَعُوْنَ حَسِیْسَهَا ۚ— وَهُمْ فِیْ مَا اشْتَهَتْ اَنْفُسُهُمْ خٰلِدُوْنَ ۟ۚ

و اما مسیح و عزیر و فرشتگان و اولیایی که پرستش شده‌اند، آنان در جهنم عذاب داده نمی‌شوند، بلکه در این فرموده الهی داخل‌اند: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ﴾ همانا کسانی که پیش‌تر [در علم الهی ودر لوح محفوظ] سعادت برایشان مقرر گشته است...، و خداوند مقرر داشته که آنها را بر انجام کارهای شایسته بگمارد و در این راه موفق نماید. ﴿أُوْلَٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ﴾ چنین کسانی از جهنم دور نگاه داشته می‌شوند و وارد آن نمی‌گردند، و به آن نزدیک نمی‌شوند، بلکه تا آخرین حد از آن دور نگاه داشته می‌شوند، تا جایی که حتی صدای جهنم را نمی‌شنوند و خود آن را نمی‌بینند. ﴿وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ﴾ و آنان در میان خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و همسران و منظره‌های دلخواه -که هیچ چشمی مانند آن را ندیده، و هیچ گوشی مانند آن را نشنیده، و به دل هیچ انسانی خطور نکرده است- جاودانه‌اند؛ و این ناز و نعمت همواره برایشان ادامه دارد، و در طی روزگاران به زیبایی آن افزوده می‌شود.