وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 220 سوره‌تی سورەتی الشعراء - وەرگێڕاوی فارسی - تەفسیری سەعدی - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 220

اِنَّهٗ هُوَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

﴿إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ﴾ بی‌گمان، خداوند شنواست، و تمام صداهای پراکنده و گوناگون را می‌شنود. ﴿ٱلۡعَلِيمُ﴾ و آگاه و داناست؛ خداوندی که ظاهر و باطن، و پیدا و پنهان را احاطه کرده است. پس اگر بنده، در همۀ حالاتش به خاطر داشته باشد که خداوند او را می‌بیند، و گفتارش را می‌شنود، و هر اراده و تصمیم و نیّتی را که در دلش پنهان کند، می‌داند؛ چنین احساسی او را کمک می‌کند تا به منزل و مقامِ احسان برسد.