وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 57 سوره‌تی سورەتی الأنبياء - وەرگێڕاوی فلیپینی (تگالۆگ) بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 57

وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ

Nagsabi si Abraham sa kung saan hindi nakaririnig sa kanya ang mga kababayan niya: "Sumpa man kay Allāh, talagang magpapakana nga ako laban sa mga anito ninyo ng kasusuklaman ninyo matapos na umalis kayo sa mga ito patungo sa pagdiriwang ninyo."

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• نَفْع الإقرار بالذنب مشروط بمصاحبة التوبة قبل فوات أوانها.

Ang pakikinabang sa pag-amin sa pagkakasala ay isinasakundisyon ng pagkakalakip ng pagbabalik-loob bago ng paglampas ng mga pagkakataon nito.

• إثبات العدل لله، ونفي الظلم عنه.

Ang pagpapatibay sa katarungan para kay Allāh at ang pagkakaila sa kawalang-katarungan sa Kanya.

• أهمية قوة الحجة في الدعوة إلى الله.

Ang kahalagahan ng lakas ng katwiran sa pag-aanyaya tungo kay Allāh.

• ضرر التقليد الأعمى.

Ang pinsala ng bulag na paggaya-gaya.

• التدرج في تغيير المنكر، والبدء بالأسهل فالأسهل، فقد بدأ إبراهيم بتغيير منكر قومه بالقول والصدع بالحجة، ثم انتقل إلى التغيير بالفعل.

Ang pag-uunti-unti sa pagpapaiba sa nakasasama at ang pagsisimula sa pinakamadali saka ang higit na madali sapagkat nagsimula nga si Abraham sa pagpapaiba sa nakakasamang gawain ng mga kababayan niya sa pamamagitan ng pagsasabi at pagtumbas sa katwiran, pagkatapos lumipat siya sa pagpapaiba sa pamamagitan ng gawa.