പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം അൻഫാൽ - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 180 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 26

وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ أَنتُمۡ قَلِيلٞ مُّسۡتَضۡعَفُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ ٱلنَّاسُ فَـَٔاوَىٰكُمۡ وَأَيَّدَكُم بِنَصۡرِهِۦ وَرَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

მაშ გაიხსენეთ როცა ქვეყნად (მექქაში) იყავით ცოტანი და ჩაგრულნი, გეშინოდათ რომ (ურწმუნო) ხალხის ხელში არ ჩავარდნილიყავით, (ასეთ დროს) მან შეგიფარათ (მედინაში) და მისი დახმარებით ზურგი გაგიმაგრათ (ბედირში), ასევე სხვადასხვა სიკეთეები გიწყალობათ, იქნებ მადლიერნი ყოფილიყავით.

ആയത്ത്: 27

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَخُونُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ وَتَخُونُوٓاْ أَمَٰنَٰتِكُمۡ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

ჰეი თქვენ მორწმუნეებო! შეგნებულად არ უღალატოთ ალლაჰს და შუამავალს და არც თქვენდამი მონდობილ ანაბარს!^[1]

[1] აქ ანაბარში როგორც ნვთიერი ანაბარი ასევე განდობილი საიდუმლოც იგულისხმება. ზუჰრი და ქელბი გადმოგვცემენ, რომ ეს აიათი ჩამოევლინა აბუ ლუბაბე ჰარუნ ბინ აბდულმუნიზრ ალ-ანსარის შესახებ. ალლაჰის შუამავალს ბენი ყურაიზას გვარის ებრაელები 21 ღამის განმავლობაში ალყაში ყავდა მოქცეული. ალყაში მოქცეულებმა ალლაჰის შუამავალს ﷺ შეუთვალეს, რომ თანახმა იყვნენ იგივე პირობებზე, რა პირობებითაც ბენი ნადრის ებრაელებს შეუთანხმდა. ისინი დამასკოს მიმართულებით ეზრა’ათსა და ერიჰაში გადაასახლეს. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მათ შეუთვალა, რომ მხოლოდ სა’დ ბინ მუაზის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებას დათანხმებულიყვნენ, თუმცა მათ ამას არ დათანხმდნენ და მათთან მოსალაპარაკებლად აბუ ლუბაბე ბინ აბდულმუნზირის გაგზავნა ითხოვეს, რადგანაც მას მათთან კარგი ურთიერთობა ქონდა. აბუ ლუბაბეს მათთან კარგი ურთიერთობის მიზეზი, ის იყო რომ მისი ქონებაც და შვილებიც მათთან იმყოფებოდა. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მის გაგზავნას დათანხმდა. როდესაც აბუ ლუბაბე მათთან მივიდა მათ კითხეს: ო, აბუ ლუბაბე, რას გვირჩევ სა’დ ბინ მუაზის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებას დავთანხმდეთ? აბუ ლუბაბემ ხელით ყელი მიანიშნა ანუ მის მიერ მიღებული გადაწყვეტილება თქვენი სიკვდილით დასჯა იქნებაო. ანუ მათ მიანიშნა, რომ ამ შემოთავაზებას არ დათანხმებულიყვნენ. აბუ ლუბაბემ თქვა: ალლაჰს ვფიცავარ, ეს რომ გავაკეთე, ჯერ კიდევ ერთი ნაბიჯიც არ გადამედგა, მაშინვე გავაცნობიერე, რომ მე ამით ალლაჰსა და მის შუამავალს ვუღალატე. შემდეგ აბუ ლუბაბე მიტრიალდა და წავიდა, თუმცა ალლაჰის შუამავალთან ﷺ აღარ მისულა და მეჩეთში ერთ-ერთ ბოძზე საკუთარი თავი თავისივე ხელით მიაბა და თქვა: ალლაჰს ვფიცავარ რომ სიკვდილამდე არაფერს შევჭამ ან ვიდრე ალლაჰიşარ მაპატიებს. როდესაც მისი ამბავი ალლაჰის შუამავალთან ﷺ მიაღწია შუამავალმა თქვა: „პირდაპირ ჩემთან რომ მოსულიყო მისი პატიებისთვის ვილოცებდი, მაგრამ ახლა ვიდრე ალლაჰი არ აპატიებს მე არაფრის გაკეთება არ შემიძლია.“ აბუ ლუბაბეს შვიდი დღის განმავლობაში არც უჭამია და არც უსმია. შემდეგ გონი დაკარგა და ბოლოს ალლაჰმა აპატია. როდესაც მას უთხრეს, რომ უკვე გეპატიაო, მისი პასუხი ასეთი იყო: არა, ვიდრე ალლაჰის შუამავალი ﷺ არ მოვა და არ ამიშვებს მე ჩემს თავს არ ავუშვებ. შემდეგ ალლაჰის შუამავალი ﷺ მივიდა და თავისი ხელით აუშვა. შემდეგ აბუ ლუბაბემ ალლაჰის შუამავალს ﷺ უთხრა: ო, ალლაჰის შუამავალო! ჩემი სინანულის სრულყოფისათვის მინდა მივატოვო ის მამაპაპური მიწა, რომელზეც ეს ცოდვა ჩავიდინე და სხვაგან გადავსახლდე, ასევე მთელი ჩემი ქონება უნდა მოვიშორო ანუ მოწყალებად დავარიგოო. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მას უთხრა, რომ ამისათვის ქონების ერთი მესამედის გაღება საკმარისი იქნებოდა. იხ. თაფსიირუ ბეღავი.

ആയത്ത്: 28

وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَآ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَأَوۡلَٰدُكُمۡ فِتۡنَةٞ وَأَنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥٓ أَجۡرٌ عَظِيمٞ

და იცოდეთ, რომ თქვენი ქონება და შვილები საცდურია,^[1] ასევე იცოდეთ, რომ ალლაჰის წინაშეა უდიდესი ჯილდო!^[2]

[1] ალლაჰი გცდით მათით, მათი სიყვარული გძლევთ თუ ალლაჰის მორჩილება.
[2] ამქვეყნიური წარმავალი ქონებისა და შვილების ცდუნებამ არ დაგაკარგვინოს ის უდიდესი და მარადიული ჯილდო, რომელიც ალლაჰის წინაშეა.

ആയത്ത്: 29

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَتَّقُواْ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّكُمۡ فُرۡقَانٗا وَيُكَفِّرۡ عَنكُمۡ سَيِّـَٔاتِكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

ჰეი თქვენ მორწმუნეებო! თუკი ალლაჰის რიდი გექნებათ, ჭემარიტებისა და მცდარის განმასხვავებელი ნიჭით დაგაჯილდოვებთ, დაგიფარავს თქვენს უკეთურობებს და მოგიტევებთ თქვენ. ალლაჰია მფლობელი უდიდესი წყალობისა.

ആയത്ത്: 30

وَإِذۡ يَمۡكُرُ بِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثۡبِتُوكَ أَوۡ يَقۡتُلُوكَ أَوۡ يُخۡرِجُوكَۚ وَيَمۡكُرُونَ وَيَمۡكُرُ ٱللَّهُۖ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ

აკი მზაკვრულად მახეს გიგებდნენ ისინი, რომელთაც არ ირწმუნეს, რომ შეებოჭე ან მოეკალი ან გაეძევებინე (მექქადან). მახეს აგებდნენ ისინი, ასევე მახეს აგებდა ალლაჰიც და ალლაჰი ყველაზე კარგი მახის დამგებია.^[1]

[1] როდესაც მუჰამმედ შუამავლის ﷺ მოძღვრებას დღითი დღე უფრო მეტი ადამიანი ღებულობდა და ყურეიშელი წარმართები ამას წინ ვეღარ უდგებოდნენ, შეიკრიბნენ ყურეიშელთა ყველა გვარის წარმომადგენლები და ისლამის გავრცელების აღსაკვეთად სხვადასხვა გეგმების განხილვას შეუდგნენ. ისინი მსჯელობდნენ შუამავალი მუჰამმედი ﷺ შეეპყროთ და დაეპატიმრებინეს, მოეკლეს თუ ქალაქიდან გაეძევებინეს. ალლაჰმა მათი მზაკვრული გეგმების შესახებ შუამავალს აცნობა და ღამით აბუ ბექირთან ერთად მედინასკენ ჰიჯრეთის გზას გაუდგა. მდევარისთვის კვალის ასაბნევად და მედინაში უსაფრთხოდ ჩასასვლელად ჯერ სევრის მთაზე ერთ-ერთ გამოქვაბულს შეაფარეს თავი, სადაც სამი დღე დაჰყვეს და შემდეგ მედინაში ჩავიდნენ. იხ. იბნი ისჰაყ, 380-484. როგორც აიათშია ნათქვამი წარმართები შუამავლის წინააღმდეგ მზაკვრულ გეგმებს აწყობდნენ, მაგრამ ალლაჰსაც ქონდა თავისი გეგმა, რომელსაც ვერავინ აჯობებს.

ആയത്ത്: 31

وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا قَالُواْ قَدۡ سَمِعۡنَا لَوۡ نَشَآءُ لَقُلۡنَا مِثۡلَ هَٰذَآ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

და როდესაც მათ უკითხავენ ჩვენს აიათებს, ისინი ამბობენ: (მსგავსი) ადრეც მოგვისმენია, რომ მოგვენდომებინა უთუოდ შევთხზავდით ამის მსგავსს. ეს ხომ მხოლოდ წინაპართა ლეგენდებია.

ആയത്ത്: 32

وَإِذۡ قَالُواْ ٱللَّهُمَّ إِن كَانَ هَٰذَا هُوَ ٱلۡحَقَّ مِنۡ عِندِكَ فَأَمۡطِرۡ عَلَيۡنَا حِجَارَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ أَوِ ٱئۡتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٖ

აკი ამბობდნენ: ღმერთო, ეს^[1] თუ შენგან მოვლინებული ჭეშმარიტებაა, მაშინ ზეციდან თავზე ქვები გვაწვიმე ან მოგვივლინე მწარე სასჯელი.

[1] ყურანი და ზოგადად მუჰამმედ შუამავლის ﷺ მოძღვრება.

ആയത്ത്: 33

وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ فِيهِمۡۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ مُعَذِّبَهُمۡ وَهُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

და არ იქნება ალლაჰმა დასაჯოს ისინი,^[1] როცა შენ იმყოფები მათ შორის, ასევე არ იქნება ალლაჰი მათი დამსჯელი, როდესაც ისინი პატიებას ითხოვენ.

[1] იგულისხმება გამანადგურებელი სასჯელი, რომელსაც ითხოვდნენ ქვების წვიმა ან მსგავსი რისხვა, რომელიც ყველას ერთიანად აღგვიდა პირისაგან მიწისა. ხოლო ამქვეყნიური პატარა სასჯელები მათ არაერთხელ იწვნიეს თავზე, როგორიცაა ბედირის მარცხი, ტყვედ ჩავარდნა, მუსლიმების მხრიდან მექქას აღება და სხვა.