പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം അൻഫാൽ - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 178 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 9

إِذۡ تَسۡتَغِيثُونَ رَبَّكُمۡ فَٱسۡتَجَابَ لَكُمۡ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلۡفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ مُرۡدِفِينَ

აკი (ბედირში) დახმარებას ევედრებოდით თქვენს ღმერთს^[1] და მან გიპასუხათ, რომ მე ვარ თქვენი დამხმარე ერთმანეთზე მიყოლებული ათასი ანგელოზითო.^[2]

[1]
ომარ ბინ ხატტაბმა გვიამბო: ალლაჰის მაცნემ ﷺ ბედირის დღეს წარმართთა რაზმს შეხედა და ნახა რომ ისინი იყვნენ ათასი კაცი, ხოლო მისი საჰაბეების რაოდენობა სამას კაცს რამდენიმე ათეულით აღემატებოდა. ალლაჰის მაცნე ყიბლასკენ მიბრუნდა, ხელები მაღლა აღაპყრო და ღმერთს ვედრება დაუწყო: „ღმერთო ჩემო, აღასრულე ის რაც აღმითქვი! ღმერთო ჩემო, მომეცი ის, რაც დამპირდი! ღმერთო ჩემო, თუ ამ ერთ მუჭა ისლამის მიმდევრებს გაანადგურებ დედამიწაზე შენი მოთაყვანე აღარავინ დარჩება!“ ღმერთს ყიბლისკენ მიბრუნებული და ხელებ აპყრობილი იმდენხანს ევედრებოდა, რომ მხრებიდან მოსასხამი ჩამოუვარდა. შემდეგ აბუ ბექირი ეახლა, მოსასხამი აიღო და ისევ მხრებზე მოასხა, მის უკან მდგომმა უთხრა: ო, ალლაჰის მაცნევ! ღმერთთან ამდენი ვედრება გეყოფა, უეჭველად ალლაჰი მოგცემს იმას, რაც დაგპირდა. ამაზე უზენაესმა ალლაჰმა ეს აიათი ჩამოავლინა. (თირმიზი, თაფსიირ 9/3081.)
[2] ასევე იხილეთ სურა ალი ‘იმრანის 123-125 აიათები.

ആയത്ത്: 10

وَمَا جَعَلَهُ ٱللَّهُ إِلَّا بُشۡرَىٰ وَلِتَطۡمَئِنَّ بِهِۦ قُلُوبُكُمۡۚ وَمَا ٱلنَّصۡرُ إِلَّا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

ალლაჰს ეს (შეწევნა) სხვა არაფრისთვი დაუდგენია თუ არა ხარებად, ასევე რომ დაჯერებული მისით თქვენი გულები. არ არსებობს დახმარება გარდა ალლაჰის მხრიდან. ჭეშმარიტად, ალლაჰი უძლეველია ბრძენია.

ആയത്ത്: 11

إِذۡ يُغَشِّيكُمُ ٱلنُّعَاسَ أَمَنَةٗ مِّنۡهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ لِّيُطَهِّرَكُم بِهِۦ وَيُذۡهِبَ عَنكُمۡ رِجۡزَ ٱلشَّيۡطَٰنِ وَلِيَرۡبِطَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمۡ وَيُثَبِّتَ بِهِ ٱلۡأَقۡدَامَ

აკი მისი წიაღიდან თვლემა მოგგვარათ სიმშვიდედ^[1] და ზეციდან თქვენზე წყალს ავლენდა, რათა განეწმინდეთ მისით, სატანისეული სიბინძურე^[2] ჩამოეცილებინა თქვენგან და გაემყარებინა თქვენი გულები, ასევე მისით (თქვენთვის) ფეხები რომ განემტკიცებინა.^[3]

[1] ნორმალურ ვითარებაში ასეთ დროს ადამიანს თვლემა არ მოერევა, მაგრამ ეს იყო იმ სიმშვიდისა და უსაფრთხოების განცდის გამოვლინება, რაც ალლაჰმა მათ გულებს მიუვლინა.
[2] სატანის ჩურჩული მათი გულების მიმართ, რომელიც მათ შიშსა და ორჭოფს უჩენდა.
[3] მტკიცედ და მამაცად რომ მდგარიყავით მტრის წინაშე.

ആയത്ത്: 12

إِذۡ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمۡ فَثَبِّتُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۚ سَأُلۡقِي فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلرُّعۡبَ فَٱضۡرِبُواْ فَوۡقَ ٱلۡأَعۡنَاقِ وَٱضۡرِبُواْ مِنۡهُمۡ كُلَّ بَنَانٖ

აკი შენი ღმერთი შთააგონებდა ანგელოზებს, რომ მე თქვენთან ვარ, მაშ განამტკიცეთ ისინი, რომელთაც ირწმუნეს, მე შიშს ჩავუნერგავ გულებში იმათ, რომელთაც არ ირწმუნეს, მაშ დაჰკარით კისრებზე და ურტყით თითის წვერებზეო.

ആയത്ത്: 13

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۚ وَمَن يُشَاقِقِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

ეს ყველაფერი იმან გამოიწვია, რომ მათ ეურჩნენ ალლაჰსა და მის შუამავალს. ხოლო ვინც ეურჩოს ალლაჰსა და მის შუამავალს, უეჭველად ალლაჰიşმკაცრსასჯელიანია.

ആയത്ത്: 14

ذَٰلِكُمۡ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابَ ٱلنَّارِ

ამგვარია თქვენი სასჯელი,^[1] მაშ იგემეთ იგი და იცოდეთ რომ ურწმუნოებს ცეცხლის სასჯელი ელით.^[2]

[1] ამგვარია თქვენი ამქვეყნიური სასჯელი, მარცხი, სიკვდილი და ტყვედ ჩავარდნა.
[2] მათ ასევე იმქვეყნადაც ელით სასჯელი ჯოჯოხეთის ცეცხლში.

ആയത്ത്: 15

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا لَقِيتُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ زَحۡفٗا فَلَا تُوَلُّوهُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ

ჰეი თქვენ მორწმუნეებო! როცა შეხვდებით მწყობრად მოსულ რაზმს, რომელთაც არ ირწმუნეს, მათ ზურგი არ აქციოთ!^[1]

[1] არ შეუშინდეთ და ბრძოლის ველიდან არ გაიქცეთ!

ആയത്ത്: 16

وَمَن يُوَلِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ دُبُرَهُۥٓ إِلَّا مُتَحَرِّفٗا لِّقِتَالٍ أَوۡ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٖ فَقَدۡ بَآءَ بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

ვინც ასეთ დღეს მათ ზურგს შეაქცევს – გარდა საბრძოლო ტაქტიკის შემცვლელის^[1] ან სხვა რაზმთან შესაერთებლად წამსვლელისა^[2] – მან ალლაჰის რისხვა მართლაც დაიმსახურა და ჯოჯოხეთია მისი სამყოფელი, რა ცუდი სამყოფელია მათი საბოლოო მისაქციელი.

[1] რომელმაც უკან დახევით მტერი შეცდომაში შეიყვანა, საბრძოლო სტრატეგიე შეცვალა და ახალი შეტევა წამოიწყო.
[2] რომელიც მუსლიმთა სხვა რაზმთან შესაერთებლად გავიდა ბრძოლის ველიდან.