പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ത്തക്വീർ - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 586 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ത്തക്വീർ

ആയത്ത്: 1

إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ

როცა მზე დაიგრაგნება,^[1]

[1] განკითხვის დღეს მზე დაიგრაგნება და ნათებას დაასრულებს, რის გამოც წყვდიადი დაისადგურებს. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „განკითხვის დღეს მზე და მთვარე დაიგრაგნება.“ (ბუხარი, ბად’ულ ხალყ, 4/3200.) ვისაც უნდა განკითხვის დღეს გაეცნოს ისე, რომ თითქოს საკუთარი თვალით ხედავს, მან შემდეგი სურები წაიკითხოს: „როცა მზე დაიგრაგნება“, „როცა ზეცა გაიხსნება“ და „როცა ზეცა გაეპობა.“ (თირმიზი, თაფსიირ, 73/3333.)

ആയത്ത്: 2

وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ

და როცა ვარსკვლავები ჩამოცვივდება,

ആയത്ത്: 3

وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ

და როცა მთები დაიძრება,

ആയത്ത്: 4

وَإِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ

და როცა მაკე აქლემები უპატრონოდ დარჩება.

ആയത്ത്: 5

وَإِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ

და როცა მხეცები შეიყრებიან,^[1]

[1] ‘აბდულლაჰ ბინ ‘აბბასი განმარტავს: ცხოველებს სიკვდილი შეყრის ერთად. მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ ყველა სულდგმული ისევ მოკვდება, გარდა ადამიანებისა და ჯინებისა. იხ. თაფსიირუ ტაბერი.

ആയത്ത്: 6

وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ

და როცა ზღვები აალდება,^[1]

[1] ‘აბდულლაჰ ბინ ‘აბბასი განმარტავს: ალლაჰი მზეს, მთვარეს და ვარსკლავებს დაგრაგნავს და ზღვაში ჩაცვივდება. შემდეგ მას უკნიდან ქარიშხალს წარუგზავნის, ისე რომ ზღვები აბობოქრდება და ბოლოს ცეცხლად გადაიქცევა. იხ. თაფსიირუ ტაბერი.

ആയത്ത്: 7

وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ

და როცა სულები დაწყვილდებიან,^[1]

[1] ომარ ბინ ხატტაბის, აბდულლაჰ ბინ აბბასის, ყათადესა და რაბი’ ბინ ხუსეიმის განმარტების თანახმად, ყველა ადამიანი თავის სწორთან ერთად განამწესებენ, კეთილს კეთილთან, ბოროტს ბოროტთან. იხ. თაფსიირუ ტაბერი.

ആയത്ത്: 8

وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ

და როცა ცოცხლად დამარხულ ჩვილ გოგონას კითხავენ,

ആയത്ത്: 9

بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ

თუ რომელი ცოდვისთვის მოიკლა?^[1]

[1] წარმამრთი არაბები ახალშობილ გონონებს სირცხვილისა და გაჭირვების შიშით ცოცხლად მარხავდნენ.

ആയത്ത്: 10

وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ

და როცა დავთრები გაიშლება,^[1]

[1] როცა ადამიანის ამქვეყნად ნამოქმედარ საქმეთა დავთრები გაიშლება, რომლებიც ანგელოზებმა შეადგინეს. ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ ეს დავთრები იხურება, იგრაგნება ან იკეცება და განკითხვის დღემდე შენახულია. განკითხვის დღეს ყველას მიუტანენ თავიანთ საქმეთა დავთარს, გაიშლება და ნახავენ თავიანთ ნამოქმედარს. ამ დროს ადამიანი იტყვის: „ეს რა წიგნია ასეთი, რომ არც პატარა და არც დიდი არაფერია გამორჩენილი.“ (ქეჰფ, 18/49.)

ആയത്ത്: 11

وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ

და როცა ზეცა აიხდება,

ആയത്ത്: 12

وَإِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ

და როცა ჯოჯოხეთი აგიზგიზდება,

ആയത്ത്: 13

وَإِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ

და როცა სამოთხე დაახლოვდება,^[1]

[1] იმ დღეს სამოთხე ახლოს იქნება მის მკვიდრებთან.

ആയത്ത്: 14

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ

(მაშინ) გაიგებს სული თუ რა გაუმზადებია.^[1]

[1] როდესაც ზემოთ ჩამოთვლილი მოვლენები მოხდება, მაშინ მიხვდება ყველა სული თუ რა გაუმზადებია საიქიოდ საკუთარი თავისთვის – სიკეთის ან უკეთურების სახით.

ആയത്ത്: 15

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ

არა, ვფიცავ, ვარსკვლავებს, რომლებიც (დღისით) ქრებიან და (ღამით) ისევ ბრუნდებიან;

ആയത്ത്: 16

ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ

(ორბიტაზე) მოძრავთ და ქრობადთ,

ആയത്ത്: 17

وَٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ

ასევე (ვფიცავ) ღამეს, როცა შემოდის სიბნელით და ისევ უკუ ბრუნდება,

ആയത്ത്: 18

وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ

და ცისკარს, როცა ინათებს,

ആയത്ത്: 19

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

რომ, ჭეშმარიტად, ის (ყურანი) არის პატივდებული შუამავლის^[1] (მიერ ჩამოვლენილი) სიტყვა,

[1] ეს არის ჯიბრილ მთავარ ანგელოზის მიერ უზენაესი ალლაჰისგან ჩამოვლენილი სიტყვა.

ആയത്ത്: 20

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ

ძლევამოსილისა, ‘არშის მფლობელის წინაშე პატივდებულისა.

ആയത്ത്: 21

مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ

მას ჰმორჩილებენ ზეცის მკვიდრნი,^[1] არის სანდო.^[2]

[1] ის არის მთავარ ანგელოზი და მას ჰმორჩილებენ დანარჩენი ანგელოზები.
[2] არის სანდო და არანაირი ეჭვი არ არსებობს, მისმიერ ჩამოვლენილ ყურანის აიათებში, რომ ის სამყაროთა გამჩენის სიტყვებია.

ആയത്ത്: 22

وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ

და თქვენი მეგობარი,^[1] არ არის შეშლილი.

[1] როდესაც მუჰამმედ შუამავალმა ﷺ ისლამის ქადაგება დაიწყო, ურწმუნოებმა ხმები დაყარეს, რომ ის იყო შეშლილი.

ആയത്ത്: 23

وَلَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ

მან მართლაც იხილა იგი ნათელ ცის კაბადონზე.^[1]

[1] ალლაჰის შუამავალმა ﷺ ორჯერ იხილა ჯიბრილ მთავარ ანგელოზი თავისი ნამდვილი სახით, რაზეც არაერთი სანდო გადმოცემებიც მოწმობენ: „ერთხელ, როდესაც ფეხით გადავადგილდებოდი, ზეციდან ხმა შემომესმა. მაშინვე მზერა ზეცას მივაპყრე, დავინახე, რომ ანგელოზი – რომელიც ჩემთან ჰირას გამოქვაბულში იყო მოსული – ზეცასა და დედამიწას შორის ტახტზე იჯდა.“ (ბუხარი, ბად ულ ვაჰი, ჰადისი:4). ‘აბდულლაჰ ბინ მეს’უდი გადმოგვცემს: „შუამავალმა ჯიბრილი იხილა და მას ქონდა ექვსასი ფრთა.“ (ბუხარი თაფსიირ, ჰ.ნ. 4856).

ആയത്ത്: 24

وَمَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ

და ის არ არის ძუნწი იდუმალის უწყებაში.^[1]

[1] მას არაფერი დაუმალავს იმისგან, რაც ვაჰის სახით ზეშთაეგონა ღმერთისგან.

ആയത്ത്: 25

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ

და ის არ არის განდევნილი სატანის სიტყვა.^[1]

[1] ყურანი.

ആയത്ത്: 26

فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ

მაშ, საით მიემართებით?

ആയത്ത്: 27

إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

ის მხოლოდ შეგონებაა სამყაროთათვის.^[1]

[1] წმინდა ყურანი ჩამოვლენილია ჯინთა და ადამიანთა სამყარს შესაგონებლად.

ആയത്ത്: 28

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ

(განსაკუთრებით) მათთვის, ვისაც თქვენგან სწორ გზაზე დადგომა სურს.

ആയത്ത്: 29

وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

და თქვენ ვერაფერს ისურვებთ თუ არ ინება ალლაჰმა, სამყაროთა ღმერთმა.