പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുസ്സബഅ് - الترجمة البشتوية - رواد - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

سبإ

ആയത്ത്: 1

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِیْ لَهٗ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الْاٰخِرَةِ ؕ— وَهُوَ الْحَكِیْمُ الْخَبِیْرُ ۟

ټولې ستاینې خاص الله لره دي، چې یوازې د هغه په اختیار کې دي څه چې په اسمانونو کې دي او څه چې په ځمکه کې دي، او په آخرت كې هم هغه لره ستاينه ده، هغه حكمت والا او باخبره دى.

ആയത്ത്: 2

یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْاَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَآءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیْهَا ؕ— وَهُوَ الرَّحِیْمُ الْغَفُوْرُ ۟

پوهيږي پر هغه څه چې په ځمكه كې ننوځي او څه چې ترې راوځي او څه چې له آسمانه راكوزيږي او څه ورپورته کیږي او همغه مهربان بخښونكى دى.

ആയത്ത്: 3

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَا تَاْتِیْنَا السَّاعَةُ ؕ— قُلْ بَلٰی وَرَبِّیْ لَتَاْتِیَنَّكُمْ ۙ— عٰلِمِ الْغَیْبِ ۚ— لَا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمٰوٰتِ وَلَا فِی الْاَرْضِ وَلَاۤ اَصْغَرُ مِنْ ذٰلِكَ وَلَاۤ اَكْبَرُ اِلَّا فِیْ كِتٰبٍ مُّبِیْنٍ ۟ۙ

او كافران وايي چې موږ ته به قيامت رانه شي! ورته ووايه: ولې نه، په رب مې دې قسم وي چې د غيبو عالم دى هرومرو به درته راشي، له هغه څخه نه په آسمانونو او نه پر ځمكه كې د يوې ذرې په اندازه څه نه پټيږي، او نه به له دې كوچنى او نه (ترې) لوى څه داسې شى وي چې هغه په يو څرګند كتاب كې نه وي.

ആയത്ത്: 4

لِّیَجْزِیَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ مَّغْفِرَةٌ وَّرِزْقٌ كَرِیْمٌ ۟

د دې لپاره چې هغو خلكو ته بدله وركړي چې ايمان يې راوړى او ښه كارونه يې كړي، د هغوى لپاره بخښنه او غوره روزي ده.

ആയത്ത്: 5

وَالَّذِیْنَ سَعَوْ فِیْۤ اٰیٰتِنَا مُعٰجِزِیْنَ اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ عَذَابٌ مِّنْ رِّجْزٍ اَلِیْمٌ ۟

او هغوى چې زموږ د آيتونو په را لاندې كولو كې او له مینځه وړلو کې يې هلې ځلې كړې دي، هغوى لپاره ناوړه دردوونکی عذاب دى.

ആയത്ത്: 6

وَیَرَی الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ الَّذِیْۤ اُنْزِلَ اِلَیْكَ مِنْ رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ ۙ— وَیَهْدِیْۤ اِلٰی صِرَاطِ الْعَزِیْزِ الْحَمِیْدِ ۟

او چا ته چې پوهه وركړى شوې هغوى ويني چې ستا د رب لخوا څه درته نازل شوي هغه حق دي او د برلاسي ستايلي (ذات) لوري ته ښوونه كوي.

ആയത്ത്: 7

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلٰی رَجُلٍ یُّنَبِّئُكُمْ اِذَا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ۙ— اِنَّكُمْ لَفِیْ خَلْقٍ جَدِیْدٍ ۟ۚ

او هغو کسانو چې کفر کړی وويل: آيا تاسي ته يو داسې سړى دروښايو چې هغه مو په دې خبروي چې كله تاسي پوره ذرې ذرې شئ نو تاسي به په يو نوي پيدايښت كې راشئ!

ആയത്ത്: 8

اَفْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا اَمْ بِهٖ جِنَّةٌ ؕ— بَلِ الَّذِیْنَ لَا یُؤْمِنُوْنَ بِالْاٰخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَالضَّلٰلِ الْبَعِیْدِ ۟

آیا پر الله يې درواغ تړلي یا په هغه كې ليونتوب دى؟ (نه) بلكې هغوى چې آخرت نه مني په عذاب او (له حقه) په لېري بې لاريتوب كې دي.

ആയത്ത്: 9

اَفَلَمْ یَرَوْا اِلٰی مَا بَیْنَ اَیْدِیْهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِّنَ السَّمَآءِ وَالْاَرْضِ ؕ— اِنْ نَّشَاْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْاَرْضَ اَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ كِسَفًا مِّنَ السَّمَآءِ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً لِّكُلِّ عَبْدٍ مُّنِیْبٍ ۟۠

ايا دوى هغه اسمان او ځمكه نه دي ليدلي چې له دوی وړاندې او وروسته راچاپېر شوي دي؟ كه موږ وغواړو نو دوى به په ځمكه ننباسو، يا به د اسمان څه ټوټې پر دوى را وغورځوو، په حقيقت كې په دې كې د هر هغه بنده لپاره يوه نښانه ده چې د الله طرف ته ورګرځېدونكى وي.

ആയത്ത്: 10

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا دَاوٗدَ مِنَّا فَضْلًا ؕ— یٰجِبَالُ اَوِّبِیْ مَعَهٗ وَالطَّیْرَ ۚ— وَاَلَنَّا لَهُ الْحَدِیْدَ ۟ۙ

او موږ داود (علیه السلام) ته له خپل لوري فضيلت وركړى و، اې غرونو له هغه سره تسبيح تكراروئ او (اې) مرغانو (تاسو هم)، او هغه ته مو اوسپنه پسته كړه.

ആയത്ത്: 11

اَنِ اعْمَلْ سٰبِغٰتٍ وَّقَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَاعْمَلُوْا صَالِحًا ؕ— اِنِّیْ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِیْرٌ ۟

چې ښې ښې (پوره) زغرې جوړوه او په اوبدلو كې اندازه ساته او (تاسي ټول) ښه ښه كارونه كوئ، بې شكه زه ستاسي د كړو وړو ليدونكى يم.

ആയത്ത്: 12

وَلِسُلَیْمٰنَ الرِّیْحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَّرَوَاحُهَا شَهْرٌ ۚ— وَاَسَلْنَا لَهٗ عَیْنَ الْقِطْرِ ؕ— وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یَّعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِاِذْنِ رَبِّهٖ ؕ— وَمَنْ یَّزِغْ مِنْهُمْ عَنْ اَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیْرِ ۟

او سليمان (علیه السلام) ته مو باد تابع كړى و چې د سهار مزل يې هم د مياشتې و او د ماښام يې هم د يوې مياشتې او هغه ته مو د تانبې چينه (هم) بیولې وه، او تابع کړي وو موږ د پېريانو څخه چې د خپل رب په حكم يې د هغه پر وړاندې كار كولو، او څوك چې په دوی کې زموږ د حکم څخه سرغړونه وکړي، هغه ته به د بل شوي اور عذاب ور وڅكو.

ആയത്ത്: 13

یَعْمَلُوْنَ لَهٗ مَا یَشَآءُ مِنْ مَّحَارِیْبَ وَتَمَاثِیْلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُوْرٍ رّٰسِیٰتٍ ؕ— اِعْمَلُوْۤا اٰلَ دَاوٗدَ شُكْرًا ؕ— وَقَلِیْلٌ مِّنْ عِبَادِیَ الشَّكُوْرُ ۟

سليمان (علیه السلام) به چې څه غوښتل هغه به دوى ورته جوړولو (لکه) عبادتخانې، مجسمې (څېرې)، د حوضونو په څېر خانكونه او په نغريو ولاړو دېګونه، اې د داود (علیه السلام) كورنۍ (د دې) شكرانې لپاره (نېك) عمل كوئ او زما بندګانو كې لږ شكر وېستونكي دي.

ആയത്ത്: 14

فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلٰی مَوْتِهٖۤ اِلَّا دَآبَّةُ الْاَرْضِ تَاْكُلُ مِنْسَاَتَهٗ ۚ— فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ اَنْ لَّوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ الْغَیْبَ مَا لَبِثُوْا فِی الْعَذَابِ الْمُهِیْنِ ۟

بيا كله چې موږ پر سليمان (علیه السلام) د مرګ فيصله وكړه، نو پېريانو ته د هغه د مرګ خبر وركوونكى بل څه نه و پرته له هغه چینجي چې د هغه امسا يې خوړله، په دې ډول كله چې سليمان (علیه السلام) راولوېده، نو (خلکو ته) پېریان څرګند شول چې كه دوى په غيبو پوهېدلی نو دغه سپکونکی عذاب كې به نه وو پاتې شوي.

ആയത്ത്: 15

لَقَدْ كَانَ لِسَبَاٍ فِیْ مَسْكَنِهِمْ اٰیَةٌ ۚ— جَنَّتٰنِ عَنْ یَّمِیْنٍ وَّشِمَالٍ ؕ۬— كُلُوْا مِنْ رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوْا لَهٗ ؕ— بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَّرَبٌّ غَفُوْرٌ ۟

د سبا (قوم) لپاره د هغوى په هېواد كې (لويه) نښانه وه، ښۍ او كيڼې خواته دوه باغونه وو (ورته وويل شول) خورئ د خپل رب له روزۍ څخه او شكر يې وباسئ، دا پاكيزه ښار او هغه بخښونكى رب دى.

ആയത്ത്: 16

فَاَعْرَضُوْا فَاَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنٰهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ اُكُلٍ خَمْطٍ وَّاَثْلٍ وَّشَیْءٍ مِّنْ سِدْرٍ قَلِیْلٍ ۟

خو هغوى مخ واړولو نو يو زورور سيلاب مو ورباندې راخوشې کړ، او د هغوى دوه باغونه مو په داسې دوو باغونو وربدل كړل چې بې خونده مېوه، او د غز (ونې) او لږ څه بيره يې درلوده.

ആയത്ത്: 17

ذٰلِكَ جَزَیْنٰهُمْ بِمَا كَفَرُوْا ؕ— وَهَلْ نُجٰزِیْۤ اِلَّا الْكَفُوْرَ ۟

د هغوى په ناشكرۍ مو همدا بدله وركړه او موږ پرته له ناشكره بل چا ته (داسې) بدله نه وركوو.

ആയത്ത്: 18

وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَی الَّتِیْ بٰرَكْنَا فِیْهَا قُرًی ظَاهِرَةً وَّقَدَّرْنَا فِیْهَا السَّیْرَ ؕ— سِیْرُوْا فِیْهَا لَیَالِیَ وَاَیَّامًا اٰمِنِیْنَ ۟

او موږ د دوى او هغو كليو ترمنځ چې بركت مو پكې اچولى دى څه نور (په لاره) څرګند كلي هم آباد كړي او (د) تګ راتګ (پړاوونه) مو پكې اندازه كړي وو، (چې) د شپې او ورځې بې غمه پكې ګرځئ.

ആയത്ത്: 19

فَقَالُوْا رَبَّنَا بٰعِدْ بَیْنَ اَسْفَارِنَا وَظَلَمُوْۤا اَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنٰهُمْ اَحَادِیْثَ وَمَزَّقْنٰهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُوْرٍ ۟

(خو) بيا هغوى وويل: زموږ ربه! زموږ سفرونه لرې كړه او په خپلو ځانونو يې ظلم وكړ نو بيا مو هغوى (پخوانۍ) کيسې وګرځول او په بشپړ ډول مو سره وپاشل، بې شكه په دې كې هرومرو د هر صبرناك شكر اېستونكي لپاره (ډېرې) نښانې دي.

ആയത്ത്: 20

وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ اِبْلِیْسُ ظَنَّهٗ فَاتَّبَعُوْهُ اِلَّا فَرِیْقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

او په رېښتيا چې ابليس پر هغوى خپل ګومان رښتيا وموند، چې د مؤمنانو له يوې ډلې پرته ډېرو يې پيروي وكړه.

ആയത്ത്: 21

وَمَا كَانَ لَهٗ عَلَیْهِمْ مِّنْ سُلْطٰنٍ اِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یُّؤْمِنُ بِالْاٰخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِیْ شَكٍّ ؕ— وَرَبُّكَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ حَفِیْظٌ ۟۠

او (حال دا چې) د ابليس خو پر هغوى كوم زور هم نه و، خو يوازې د دې لپاره چې معلوم كړو [خلکو ته] څوك په آخرت ايمان لري له هغو نه چې د آخرت په اړه په شك كې دي او ستا پالونکی په هر څه ساتونكى دى.

ആയത്ത്: 22

قُلِ ادْعُوا الَّذِیْنَ زَعَمْتُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ ۚ— لَا یَمْلِكُوْنَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمٰوٰتِ وَلَا فِی الْاَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِیْهِمَا مِنْ شِرْكٍ وَّمَا لَهٗ مِنْهُمْ مِّنْ ظَهِیْرٍ ۟

ووايه: راوبولئ كوم چې تاسي له الله پرته (معبودان) انګېرلي، هغوى خو د يوې ذرې په اندازه څه په واك كې نه لري، نه په آسمانونو كې او نه په زمكه كې او نه يې په دې دواړو كې څه برخه شته او نه له هغوى څوك د الله مرستندوى دى.

ആയത്ത്: 23

وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهٗۤ اِلَّا لِمَنْ اَذِنَ لَهٗ ؕ— حَتّٰۤی اِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوْبِهِمْ قَالُوْا مَاذَا ۙ— قَالَ رَبُّكُمْ ؕ— قَالُوا الْحَقَّ ۚ— وَهُوَ الْعَلِیُّ الْكَبِیْرُ ۟

او د هغه پر وړاندې سپارښتنه هم چاته ګټه نه رسوي پرته له هغه چې اجازه يې ورته كړې وي، تر هغو چې له زړونو يې وېره لېرې شي، وايي: ستاسو رب څه وويل؟ (په ځواب كې) ورته وايي حق (يې وويل) او همغه ډېر اوچت او لوى دى.

ആയത്ത്: 24

قُلْ مَنْ یَّرْزُقُكُمْ مِّنَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— قُلِ اللّٰهُ ۙ— وَاِنَّاۤ اَوْ اِیَّاكُمْ لَعَلٰی هُدًی اَوْ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

ورته ووايه: تاسي ته له آسمانونو او زمكې څوك روزي دركوي؟ (خپله) ورته ووايه: الله، او دا چې په موږ اوتاسو کې څوک په پوره هدایت دی او يا څرګند بې لارېتوب کې دی.

ആയത്ത്: 25

قُلْ لَّا تُسْـَٔلُوْنَ عَمَّاۤ اَجْرَمْنَا وَلَا نُسْـَٔلُ عَمَّا تَعْمَلُوْنَ ۟

ووايه: تاسي له هغو بدو نه پوښتل كيږئ چې موږ كړي وي او له هغو موږ نه پوښتل كيږو چې تاسو يې كوئ.

ആയത്ത്: 26

قُلْ یَجْمَعُ بَیْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفْتَحُ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ ؕ— وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیْمُ ۟

ووايه زموږ پالونکی به مو راغونډوي بيا به په حقه سره زموږ تر منځ پرېکړه كوي او همغه ډېر پوه ښه پرېکړه كوونكى دى.

ആയത്ത്: 27

قُلْ اَرُوْنِیَ الَّذِیْنَ اَلْحَقْتُمْ بِهٖ شُرَكَآءَ كَلَّا ؕ— بَلْ هُوَ اللّٰهُ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

ووايه: ماته راوښايئ هغه چې تاسو د شريكانو په توګه ورسره نښلولي دي، خو نه؛ بلکې په اصل كې برلاسى او د حكمت والا همغه الله دى.

ആയത്ത്: 28

وَمَاۤ اَرْسَلْنٰكَ اِلَّا كَآفَّةً لِّلنَّاسِ بَشِیْرًا وَّنَذِیْرًا وَّلٰكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

او ته مو ټولو خلكو ته پرته له يو زېري وركونكي او وېروونكي بل څه نه يې لېږلى خو زياتره خلك نه پوهيږي.

ആയത്ത്: 29

وَیَقُوْلُوْنَ مَتٰی هٰذَا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

او هغوى وايي: كه تاسو ریښتيني ياست نو دا ژمنه به كله وي؟

ആയത്ത്: 30

قُلْ لَّكُمْ مِّیْعَادُ یَوْمٍ لَّا تَسْتَاْخِرُوْنَ عَنْهُ سَاعَةً وَّلَا تَسْتَقْدِمُوْنَ ۟۠

ووايه ستاسو لپاره د ژمنې يوه ټاكلې ورځ ده چې نه به يو ساعت ترې وروسته كېږئ او نه به وړاندې كېږئ.

ആയത്ത്: 31

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَنْ نُّؤْمِنَ بِهٰذَا الْقُرْاٰنِ وَلَا بِالَّذِیْ بَیْنَ یَدَیْهِ ؕ— وَلَوْ تَرٰۤی اِذِ الظّٰلِمُوْنَ مَوْقُوْفُوْنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۖۚ— یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ اِلٰی بَعْضِ ١لْقَوْلَ ۚ— یَقُوْلُ الَّذِیْنَ اسْتُضْعِفُوْا لِلَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْا لَوْلَاۤ اَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِیْنَ ۟

او كوم كسان چې كافر شوي وايي هيڅكله به نه په دې قرآن ايمان راوړو او نه په هغه چې ترې مخكې و. او كه ته دا ظالمان ووينې چې د خپل رب په وړاندې درول شوي، يو بل ته خبره ورګرځوي، څوك چې كمزوري ګڼل شوي وو هغوى به لويي غوښتونكو ته وايي چې كه تاسو نه واى موږ به هرومرو مؤمنان وو.

ആയത്ത്: 32

قَالَ الَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْا لِلَّذِیْنَ اسْتُضْعِفُوْۤا اَنَحْنُ صَدَدْنٰكُمْ عَنِ الْهُدٰی بَعْدَ اِذْ جَآءَكُمْ بَلْ كُنْتُمْ مُّجْرِمِیْنَ ۟

لويي غوښتونكي به ضعيفانو ته وايي چې آيا له هغه وروسته هم موږ له هدايته ايسار كړي وئ چې درته راغى؟ خو نه په اصل كې (خپله) تاسو مجرمان وئ.

ആയത്ത്: 33

وَقَالَ الَّذِیْنَ اسْتُضْعِفُوْا لِلَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْا بَلْ مَكْرُ الَّیْلِ وَالنَّهَارِ اِذْ تَاْمُرُوْنَنَاۤ اَنْ نَّكْفُرَ بِاللّٰهِ وَنَجْعَلَ لَهٗۤ اَنْدَادًا ؕ— وَاَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَاَوُا الْعَذَابَ ؕ— وَجَعَلْنَا الْاَغْلٰلَ فِیْۤ اَعْنَاقِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا ؕ— هَلْ یُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

او (بيا به) كمزوري ګڼل شوي كسان لويي غوښتونكو ته وايي چې نه په اصل كې همدا ستاسو د شپې ورځې چلونه وو چې موږ ته مو امر كولو تر څو پر الله كفر وکړو او هغه سره شريكان وګرځوو، او كله چې عذاب وويني نو هغوى (ټول) به په پټه (ډېره) پښيماني وكړي، او كوم كسان چې كافر شوي دي په غاړو كې به يې ځنځيرونه ورواچوو، آيا هغوی ته له هغو عملونو پرته چې هغوى به كول د بل څه بدله وركول كيږي؟

ആയത്ത്: 34

وَمَاۤ اَرْسَلْنَا فِیْ قَرْیَةٍ مِّنْ نَّذِیْرٍ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوْهَاۤ اِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

او په هر كلي كې چې موږ څوك خبردارى وركوونكى لېږلى له دې پرته بل څه نه و چې سوكاله خلكو به يې ويل: له څه شي سره چې تاسي رالېږل شوي ياست موږ له هغه منكر يو.

ആയത്ത്: 35

وَقَالُوْا نَحْنُ اَكْثَرُ اَمْوَالًا وَّاَوْلَادًا ۙ— وَّمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

او ويل به يې موږ په مالونو او اولادونو كې ډېر زيات يو او موږ په عذابېدونكي نه يو.

ആയത്ത്: 36

قُلْ اِنَّ رَبِّیْ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَّشَآءُ وَیَقْدِرُ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟۠

ووايه: په رېښتيا زما رب چا ته چې وغواړي روزي يې پراخوي او (يا يې) تنګوي خو زياتره خلك نه پوهيږي.

ആയത്ത്: 37

وَمَاۤ اَمْوَالُكُمْ وَلَاۤ اَوْلَادُكُمْ بِالَّتِیْ تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفٰۤی اِلَّا مَنْ اٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ؗ— فَاُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ جَزَآءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوْا وَهُمْ فِی الْغُرُفٰتِ اٰمِنُوْنَ ۟

نه دي مالونه ستاسي او نه اولادونه ستاسي په هغه درجه کې چې موږ ته مو نزدې کړي په نزدیوالي سره، لیکن هغه چا چې ایمان راوړی وي اونیک عملونه یې کړي وي، پس دوی لره به د دوی د کړنې له امله دو چنده بدله وي، او هغوى به بې غمه په دنګو ماڼيو كې وي.

ആയത്ത്: 38

وَالَّذِیْنَ یَسْعَوْنَ فِیْۤ اٰیٰتِنَا مُعٰجِزِیْنَ اُولٰٓىِٕكَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُوْنَ ۟

او كوم كسان چې زموږ د آيتونو په كمزوري كولو كې هلې ځلې كوي، هغوى په عذاب كې حاضرېدونکي دي.

ആയത്ത്: 39

قُلْ اِنَّ رَبِّیْ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَّشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖ وَیَقْدِرُ لَهٗ ؕ— وَمَاۤ اَنْفَقْتُمْ مِّنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهٗ ۚ— وَهُوَ خَیْرُ الرّٰزِقِیْنَ ۟

ورته ووايه: یقینا زما رب روزي پراخوي چا ته چې وغواړي له خپلو بندګانو او (يا يې) ورته تنګوي او هغه څه چې تاسو يې (په خير كې) لګوئ نو هغه (الله) يې بدله دركوي او همغه تر ټولو ښه روزي وركونكى دى.

ആയത്ത്: 40

وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیْعًا ثُمَّ یَقُوْلُ لِلْمَلٰٓىِٕكَةِ اَهٰۤؤُلَآءِ اِیَّاكُمْ كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ ۟

او هغه ورځ چې دوى ټول راغونډ كړي بيا به پرېښتو ته وايي آيا دې خلكو ستاسي عبادت كولو؟

ആയത്ത്: 41

قَالُوْا سُبْحٰنَكَ اَنْتَ وَلِیُّنَا مِنْ دُوْنِهِمْ ۚ— بَلْ كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ الْجِنَّ ۚ— اَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُّؤْمِنُوْنَ ۟

هغوى به وايي: تا لره پاكي ده، ته زموږ دوست يې نه هغوى، (زمونږ عبادت یې نه دی کړی) بلکې د پېريانو عبادت یې کاوه زياترو يې پر هغوى ايمان درلود.

ആയത്ത്: 42

فَالْیَوْمَ لَا یَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعًا وَّلَا ضَرًّا ؕ— وَنَقُوْلُ لِلَّذِیْنَ ظَلَمُوْا ذُوْقُوْا عَذَابَ النَّارِ الَّتِیْ كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ ۟

نو نن به تاسې د يو بل لپاره د هيڅ ګټې او تاوان واك نه لرئ او كومو خلكو چې ظلم كړى موږ به هغوى ته ووايو: (اوس) د هغه اور عذاب وڅكئ چې تاسو به درواغ ګڼلو.

ആയത്ത്: 43

وَاِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِمْ اٰیٰتُنَا بَیِّنٰتٍ قَالُوْا مَا هٰذَاۤ اِلَّا رَجُلٌ یُّرِیْدُ اَنْ یَّصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ یَعْبُدُ اٰبَآؤُكُمْ ۚ— وَقَالُوْا مَا هٰذَاۤ اِلَّاۤ اِفْكٌ مُّفْتَرًی ؕ— وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِلْحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمْ ۙ— اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟

او كله چې پر هغوى زموږ څرګند آيتونه لوستل كيږي، وايي دا بل څه نه دي پرته له يو داسې سړي چې غواړي له هغه څه مو راوګرځوي چې ستاسو پلرونو به یې عبادت کاوه، او وايي به: دا له ځانه جوړ شوو درواغو پرته بل څه نه دي. او كوم خلك چې كافر شوي دي كله چې حق ورته راغى (نو) ويلې دا خو له ښكاره كوډو پرته بل هيڅ نه دي!

ആയത്ത്: 44

وَمَاۤ اٰتَیْنٰهُمْ مِّنْ كُتُبٍ یَّدْرُسُوْنَهَا وَمَاۤ اَرْسَلْنَاۤ اِلَیْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَّذِیْرٍ ۟ؕ

موږ له تا مخكې دوی ته نه څه كتابونه وركړي وو چې هغه یې لوستل، او نه مو ورته څوك وېروونكى وراستولى و.

ആയത്ത്: 45

وَكَذَّبَ الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۙ— وَمَا بَلَغُوْا مِعْشَارَ مَاۤ اٰتَیْنٰهُمْ فَكَذَّبُوْا رُسُلِیْ ۫— فَكَیْفَ كَانَ نَكِیْرِ ۟۠

او له دوى مخكې خلكو هم (زموږ خبره) دروغ ګڼلې وه او هغوى ته مو چې څومره وركړي وو، دوى يې لسمې (برخې) ته هم نه دي رسېدلي خو چې زما رسولان يې دروغجن وګڼل نو بيا زما عذاب څنګه و؟

ആയത്ത്: 46

قُلْ اِنَّمَاۤ اَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۚ— اَنْ تَقُوْمُوْا لِلّٰهِ مَثْنٰی وَفُرَادٰی ثُمَّ تَتَفَكَّرُوْا ۫— مَا بِصَاحِبِكُمْ مِّنْ جِنَّةٍ ؕ— اِنْ هُوَ اِلَّا نَذِیْرٌ لَّكُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیْدٍ ۟

ورته ووايه: زه تاسي ته يوازې د يوې خبرې نصيحت كوم: دا چې الله ته دوه دوه ودرېږئ او (يا) يو يو، بيا (ښه) سوچ وكړئ، ستاسي په (دې) ملګري كې خو څه ليونتوب نشته، هغه خو د يو سخت عذاب پر وړاندې ستاسو لپاره له يو وېروونكي پرته بل څه نه دى.

ആയത്ത്: 47

قُلْ مَا سَاَلْتُكُمْ مِّنْ اَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ؕ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلَی اللّٰهِ ۚ— وَهُوَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ شَهِیْدٌ ۟

ورته وايه: که څه مزدوري مې درڅخه وغوښته [په دې دعوت] هغه دې ستاسو وي، زما بدله له الله پرته پر بل چا نه ده، او همغه پر هر څه شاهد دى.

ആയത്ത്: 48

قُلْ اِنَّ رَبِّیْ یَقْذِفُ بِالْحَقِّ ۚ— عَلَّامُ الْغُیُوْبِ ۟

ووايه: بېشكه زما رب حق په کلکه بیانوي، پر پټو ډېر ښه پوه دی.

ആയത്ത്: 49

قُلْ جَآءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیْدُ ۟

ووايه: حق راغى، او باطل (معبود) نه لومړی څه پيدا كړي دي او نه يې بيا پيدا كولاى شي.

ആയത്ത്: 50

قُلْ اِنْ ضَلَلْتُ فَاِنَّمَاۤ اَضِلُّ عَلٰی نَفْسِیْ ۚ— وَاِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوْحِیْۤ اِلَیَّ رَبِّیْ ؕ— اِنَّهٗ سَمِیْعٌ قَرِیْبٌ ۟

ووايه: كه زه بې لارې شوى يم نو د بې لارې كېدو تاوان مې پر خپل ځان دى او كه په سمه لار يم نو د هغې وحي په واسطه چې زما رب يې راته كوي، بېشكه همغه ښه اورېدونكى رانېږدې دى.

ആയത്ത്: 51

وَلَوْ تَرٰۤی اِذْ فَزِعُوْا فَلَا فَوْتَ وَاُخِذُوْا مِنْ مَّكَانٍ قَرِیْبٍ ۟ۙ

که چیرته تا (دا حالت) لیدلای (ای مخاطبه!) چې كله ووېريږي [ملک الموت یا عذاب ورته راشۍ] پټېدلای به نه شي، او په كوم نېږدې ځاى كې به راګير كړى شي.

ആയത്ത്: 52

وَّقَالُوْۤا اٰمَنَّا بِهٖ ۚ— وَاَنّٰی لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَّكَانٍ بَعِیْدٍ ۟ۚ

وايي به: موږ پرې ايمان راوړى دى، نو څرنکه به شي دوی لپاره (له مرګ وروسته د ایمان رانیول) له لېرې ځایه (له دنیا څخه)؟

ആയത്ത്: 53

وَقَدْ كَفَرُوْا بِهٖ مِنْ قَبْلُ ۚ— وَیَقْذِفُوْنَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَّكَانٍ بَعِیْدٍ ۟

حال دا چې مخکې ترې منكر شوي وو، او له لېرې ځايه به يې د غيبو ويشتل كول.

ആയത്ത്: 54

وَحِیْلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُوْنَ كَمَا فُعِلَ بِاَشْیَاعِهِمْ مِّنْ قَبْلُ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا فِیْ شَكٍّ مُّرِیْبٍ ۟۠

او د هغوى او غوښتنو تر منځ يې پرده جوړه شوې ده لكه چې لا مخکې يې په سيالانو دا كار شوى و، بېشكه هغوى هم په زړه نا زړه كوونكي شك كې وو.