പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ഫുർഖാൻ - പഷ്തൂ വിവർത്തനം - സർഫറാസ് - പേജ് നമ്പർ 362 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 21

وَقَالَ الَّذِیْنَ لَا یَرْجُوْنَ لِقَآءَنَا لَوْلَاۤ اُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلٰٓىِٕكَةُ اَوْ نَرٰی رَبَّنَا ؕ— لَقَدِ اسْتَكْبَرُوْا فِیْۤ اَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِیْرًا ۟

او هغه کسان چې زمونږ د ملاقات هیله من نه دي وايې چې ولې پر مونږ ملایکې نازلې نه شوې؟ او ولې مونږ خپل رب ونه لید؟ هو! د خپلو ځانو په هکله يې ډیره لويې وکړه او سرغړونه کې تر تولو پولو ور واوښتل.

ആയത്ത്: 22

یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلٰٓىِٕكَةَ لَا بُشْرٰی یَوْمَىِٕذٍ لِّلْمُجْرِمِیْنَ وَیَقُوْلُوْنَ حِجْرًا مَّحْجُوْرًا ۟

په کومه ورځ چې ملایکې وویني، نو په هغې ورځ به د مجرمانو. خیر نه وي او وايي به چې رانه يې منعه کړئ.

ആയത്ത്: 23

وَقَدِمْنَاۤ اِلٰی مَا عَمِلُوْا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنٰهُ هَبَآءً مَّنْثُوْرًا ۟

او مونږ د هغوی تولې کړنې د دوړو په شان تیت او پرک او تس، نس کوو.

ആയത്ത്: 24

اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ یَوْمَىِٕذٍ خَیْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَّاَحْسَنُ مَقِیْلًا ۟

په هغې ورځ به د جنتیانو هستوګن ځای خورا غوره او غرمه ځای به يې خورا ښه وي.

ആയത്ത്: 25

وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَآءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلٰٓىِٕكَةُ تَنْزِیْلًا ۟

په هغه ورځ به اسمان له وریځو نه ټوټه، ټوټه څیرې او د ملایکو کتارونه به راښکته شي.

ആയത്ത്: 26

اَلْمُلْكُ یَوْمَىِٕذِ ١لْحَقُّ لِلرَّحْمٰنِ ؕ— وَكَانَ یَوْمًا عَلَی الْكٰفِرِیْنَ عَسِیْرًا ۟

په هغه ورځ به واکمني یوازې د مهربان خدای وي. او پر کافرانو به خورا سخته ورځ وي.

ആയത്ത്: 27

وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلٰی یَدَیْهِ یَقُوْلُ یٰلَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُوْلِ سَبِیْلًا ۟

په هغه ورځ به ظالم انسان خپل لاسونه چیچې [۱] او وايې به چې کاشکې ما د رسول لار نیولې وای.

[۱] دا د هغو ناپوهو انسانانو بیان دی چې په دنیا کې د رسول د ملګرتیا او لارې پریښي وي. او دشیطان او د هغه د انډیوالانو په لار ولاړ شي. کله عقبة چې د رسول الله صلی الله علیه وسلم ملګرتیا پريښوده او دا بۍ خبره يي ومنله( البحرالمحیط في التفسیر).

ആയത്ത്: 28

یٰوَیْلَتٰی لَیْتَنِیْ لَمْ اَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیْلًا ۟

ای زما بدې ورځې کاشکې چې ما فلانی سړی په دوستۍ نه وای نیولی.

ആയത്ത്: 29

لَقَدْ اَضَلَّنِیْ عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ اِذْ جَآءَنِیْ ؕ— وَكَانَ الشَّیْطٰنُ لِلْاِنْسَانِ خَذُوْلًا ۟

زه يې له هغه پند نه بې لارې کړم چې ماته راغلی وو. او رښتیا هم چې شیطان د انسانان غولوونکی دښمن دی.

ആയത്ത്: 30

وَقَالَ الرَّسُوْلُ یٰرَبِّ اِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوْا هٰذَا الْقُرْاٰنَ مَهْجُوْرًا ۟

او پیغمبر به وايې چې : ای زما ربه ! زما قوم دغه قران بالکل پریښی وو.

ആയത്ത്: 31

وَكَذٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِیْنَ ؕ— وَكَفٰی بِرَبِّكَ هَادِیًا وَّنَصِیْرًا ۟

مونږ په همدې توګه مجرمان د هر پیغمبر دښمنان ګرځولي دي. او ستا رب د ښوونې او ملاتړ لپاره بس دی.

ആയത്ത്: 32

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْاٰنُ جُمْلَةً وَّاحِدَةً ۛۚ— كَذٰلِكَ ۛۚ— لِنُثَبِّتَ بِهٖ فُؤَادَكَ وَرَتَّلْنٰهُ تَرْتِیْلًا ۟

او کافران وايې چې: قران پرې ولې یو ځل نازل نه شو؟ هو! مونږ لږ لږ نازل کړ چې ستا زړه پرې ښه کلک او تا پرې ښه پوه کړو.