പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സ്സുഖ്റുഫ് - പഷ്തൂ വിവർത്തനം - സർഫറാസ് - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

زخرف

ആയത്ത്: 1

حٰمٓ ۟ۚۛ

حم.

ആയത്ത്: 2

وَالْكِتٰبِ الْمُبِیْنِ ۟ۙۛ

قسم پر څرګند کتاب.

ആയത്ത്: 3

اِنَّا جَعَلْنٰهُ قُرْءٰنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَ ۟ۚ

بې شکه مونږ دا قران په عربي ژبه ګرځولی دی تر څو پرې تاسې پوه شئ.

ആയത്ത്: 4

وَاِنَّهٗ فِیْۤ اُمِّ الْكِتٰبِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَكِیْمٌ ۟ؕ

په لوح محفوظ کې ثبت او زمونږ په وړاندې د لوړې مرتبې خاوند او له حکمتونو نه ډک دی.

ആയത്ത്: 5

اَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا اَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِیْنَ ۟

ایا مونږ له دې کبله چې تاسې له پولو اووښتی قوم يي، د پند لیږل بند کړو او مخ در څخه واړوو؟

ആയത്ത്: 6

وَكَمْ اَرْسَلْنَا مِنْ نَّبِیٍّ فِی الْاَوَّلِیْنَ ۟

په داسې حال کې چې مونږ په پخوانیو خلکو کې څومره ډیر پیغمبران لیږلي وو؟

ആയത്ത്: 7

وَمَا یَاْتِیْهِمْ مِّنْ نَّبِیٍّ اِلَّا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟

هغوی ته به چې هر پیغمبر راغی نو ملنډې به يې پرې وهلې.

ആയത്ത്: 8

فَاَهْلَكْنَاۤ اَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَّمَضٰی مَثَلُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

مونږ له دوی نه ډیر کلک نیوونکي او پیاوړي خلک هلاک کړي او د داوړ پخوانیو خلکو ډیرمثالونه تیر شوي دي.

ആയത്ത്: 9

وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ لَیَقُوْلُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیْزُ الْعَلِیْمُ ۟ۙ

او قسم دی که ته چیرې له مشرکانو څخه پوښتنه وکړې چې: اسمانونه او ځمکه چا پیدا کړي دي؟ نو خامخا به همدا یوه خبره وکړي چې په هر څه برلاسي او عالم ذات پیدا کړي دي.

ആയത്ത്: 10

الَّذِیْ جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ مَهْدًا وَّجَعَلَ لَكُمْ فِیْهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُوْنَ ۟ۚ

هو! هغه ذات پیدا کړي دي چې ځمکه يې ستاسې لپاره ځانګو ګرځولې او په هغې کې يي تاسې ته لارې جوړې کړي دي. تر څو پرې د منزل په لور لار ومومئ.

ആയത്ത്: 11

وَالَّذِیْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً بِقَدَرٍ ۚ— فَاَنْشَرْنَا بِهٖ بَلْدَةً مَّیْتًا ۚ— كَذٰلِكَ تُخْرَجُوْنَ ۟

او هغه ذات دی چې له پاسه يي په ټاکلې اندازه اوبه راښکته کړي، او مړه ځمکه مو پرې راژوندۍ کړې ده او په همدې توګه به یوه ورځ تاسې له ځمکې نه راوویستلای شئ.

ആയത്ത്: 12

وَالَّذِیْ خَلَقَ الْاَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِّنَ الْفُلْكِ وَالْاَنْعَامِ مَا تَرْكَبُوْنَ ۟ۙ

او هغه ذات دی چې د هر څه جوړې يې پیدا کړي دي. او هم يې تاسې ته کښتۍ او څاروي پیدا کړي دي تر څو پرې سپاره شئ.

ആയത്ത്: 13

لِتَسْتَوٗا عَلٰی ظُهُوْرِهٖ ثُمَّ تَذْكُرُوْا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ اِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُوْلُوْا سُبْحٰنَ الَّذِیْ سَخَّرَ لَنَا هٰذَا وَمَا كُنَّا لَهٗ مُقْرِنِیْنَ ۟ۙ

او کله چې پرې ښه برابر شئ نو د خپل رب نعمت او لورینه رایاده کړئ، او د هغه له پاسه د پوره برابریدلو وروسته ووايي چې: ډیر پاک دی هغه ذات چې دا څیزونه يي مونږ ته تابع کړل که نه نو له مونږ سره د هغو د کنترول وس نه وو.

ആയത്ത്: 14

وَاِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُوْنَ ۟

او بې شکه چې مونږ به د خپل رب په لور بیرته ورګرځیږو.

ആയത്ത്: 15

وَجَعَلُوْا لَهٗ مِنْ عِبَادِهٖ جُزْءًا ؕ— اِنَّ الْاِنْسَانَ لَكَفُوْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ؕ۠

او کافرانو د الله ځینې بنده ګان د هغه برخه وګرځول. په رښتیا چې انسان ډیر څرګند او ښکاره احسان هیروونکی دی.

ആയത്ത്: 16

اَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنٰتٍ وَّاَصْفٰىكُمْ بِالْبَنِیْنَ ۟

ایا الله له خپل مخلوق نه د خپل ځان لپاره لوڼي نیولي او تاسې يي په ځامنو غوره کړي يې؟

ആയത്ത്: 17

وَاِذَا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهٗ مُسْوَدًّا وَّهُوَ كَظِیْمٌ ۟

په داسې حال کې چې کله هم د هغوی کوم یو ته د هغه اولاد د پیدایښت زیری ورکړای شي چې دوی يي الله ته ثابتوي نو له ډیره غمه يې مخ تک تور واوړي.

ആയത്ത്: 18

اَوَمَنْ یُّنَشَّؤُا فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِیْنٍ ۟

ایا هغه څه د الله پر برخه شو چې په ګاڼو او سنګار کې يې پالنه کیږي او دجګړو او مناقشو په دوران کې څرګندونه هم نشي کولای؟

ആയത്ത്: 19

وَجَعَلُوا الْمَلٰٓىِٕكَةَ الَّذِیْنَ هُمْ عِبٰدُ الرَّحْمٰنِ اِنَاثًا ؕ— اَشَهِدُوْا خَلْقَهُمْ ؕ— سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْـَٔلُوْنَ ۟

او هغوی ملایکې چې د رحمن خدای بنده ګان دي ښځې وګڼلې. ایا هغوی يې پیدایښت ته حاضروو؟ شاهدي به يي ولیکل شي او بیا به ترې پوښتنه وشي.

ആയത്ത്: 20

وَقَالُوْا لَوْ شَآءَ الرَّحْمٰنُ مَا عَبَدْنٰهُمْ ؕ— مَا لَهُمْ بِذٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۗ— اِنْ هُمْ اِلَّا یَخْرُصُوْنَ ۟ؕ

او هغوی وايي: که رحمن خدای غوښتي وای نو مونږ به هیڅکله د بوتانو عبادت نه و کړی ددې خبرې معنی نه پوهیږي بس په اټکل پسې روان دي.

ആയത്ത്: 21

اَمْ اٰتَیْنٰهُمْ كِتٰبًا مِّنْ قَبْلِهٖ فَهُمْ بِهٖ مُسْتَمْسِكُوْنَ ۟

ایا مونږ هغوی ته له دې قران نه وړاندې بل کتاب ورکړی دی چې اوس يې پرې کلکې منګولې لګولي وي؟

ആയത്ത്: 22

بَلْ قَالُوْۤا اِنَّا وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا عَلٰۤی اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ مُّهْتَدُوْنَ ۟

نه! هیڅ موندي ورکړی بلکې وايې چې مونږ خپل پلرونه پر یوه دین میندلي دي او مونږ اوس د هغوی پر پلونو روان یو.

ആയത്ത്: 23

وَكَذٰلِكَ مَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِیْ قَرْیَةٍ مِّنْ نَّذِیْرٍ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوْهَاۤ ۙ— اِنَّا وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا عَلٰۤی اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ مُّقْتَدُوْنَ ۟

هو! کله هم چې کوم کلي ته ډاروونکی لیږلی نو هوسا خلکو او مشرانو يې په همدې توګه ویلي دي چې: مونږ خپل پلرونه پر یوه دین میندلي دي او مونږ د هغوی پر پلونو تلونکي یو.

ആയത്ത്: 24

قٰلَ اَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِاَهْدٰی مِمَّا وَجَدْتُّمْ عَلَیْهِ اٰبَآءَكُمْ ؕ— قَالُوْۤا اِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

پیغمبر به ورته ویل: که څه هم ما تاسې ته داسې څه راوړي وي چې ستاسې له هغه دین نه چې پلرونو مو پرې میندلي ښه ښوونه کوي؟ هغه به ځواب وایه چې مونږ هغه څه هیڅکله نه منو چې تاسې پرې رالیږلي شوي یاست.

ആയത്ത്: 25

فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِیْنَ ۟۠

مونږ ترې غچ واخیست نو وګوره چې د درواغ ګټونکو پای څه شوه؟

ആയത്ത്: 26

وَاِذْ قَالَ اِبْرٰهِیْمُ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖۤ اِنَّنِیْ بَرَآءٌ مِّمَّا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

او هغه را یاد کړه چې ابراهیم خپل پلاراو قوم ته ویلي وو چې زه له هغو خدایانو نه خپله بیزاري اعلانوم چې تاسې يي عبادت کوئ.

ആയത്ത്: 27

اِلَّا الَّذِیْ فَطَرَنِیْ فَاِنَّهٗ سَیَهْدِیْنِ ۟

یواې له هغه ذات سره زما تړون دی چې زه يي پیدا کړی یم او هماغه به ما ته ښوونه وکړي.

ആയത്ത്: 28

وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِیَةً فِیْ عَقِبِهٖ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟

او ابراهیم همدا د توحید خبره په خپل ځوځات کې پریښووله ښايې تل حق ته وګرځي.

ആയത്ത്: 29

بَلْ مَتَّعْتُ هٰۤؤُلَآءِ وَاٰبَآءَهُمْ حَتّٰی جَآءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُوْلٌ مُّبِیْنٌ ۟

بلکې ما دغو خلکو او پلرونو ته يې تر هغو دنیوي ګټې ورکړې چې حق او روښانه بیانوونکی رسول راغی.

ആയത്ത്: 30

وَلَمَّا جَآءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوْا هٰذَا سِحْرٌ وَّاِنَّا بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

او چې حق ورته راغی نو ویي ویل: دا کوډې او جادو دی او مونږ يې نه منو.

ആയത്ത്: 31

وَقَالُوْا لَوْلَا نُزِّلَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ عَلٰی رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیْمٍ ۟

او ویلي يي چې : دا قران ولې د دغو دوه[۵] کلیو په کوم لوی سړي نازل نه شو؟

[۵] هدف د مکې او طائف ښارونه وو چې د مکي مشر عتیة بن ربعة او ولید بن مغیرة او د طائف مشران دعروه بن مسعود، حبیب بن عمرو او کنانة بن عبد عمرو او ابن عبد یالیل څخه عبارت وو( تفسیر ابن کثیر)

ആയത്ത്: 32

اَهُمْ یَقْسِمُوْنَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ؕ— نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَّعِیْشَتَهُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجٰتٍ لِّیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا ؕ— وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُوْنَ ۟

ایا هغوی ستا د رب رحمت ویشي؟ د دنیوي ژوند وسایل مونږ د هغوی په مینځ کې ویشلي او ځینو نورو لوړ کړي، تر څو یو بل د ځان تابع او مزدور کړي. او ستا د رب رحمت له هغه مال نه ډیر غوره دی چې هغوی يي راټولوي.

ആയത്ത്: 33

وَلَوْلَاۤ اَنْ یَّكُوْنَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ یَّكْفُرُ بِالرَّحْمٰنِ لِبُیُوْتِهِمْ سُقُفًا مِّنْ فِضَّةٍ وَّمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُوْنَ ۟ۙ

او که چیرې ددې خبرې ډار نه وای چې ټول خلک به په یو لور ولاړ شي، نو ما به د هغو کسانو چې له رحمن خدای نه کافران کیږي د کورونو چتونه او هغه زینې چې بامونو ته پرې خیژي له سپینو زرو ګرځولی وای.

ആയത്ത്: 34

وَلِبُیُوْتِهِمْ اَبْوَابًا وَّسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّكِـُٔوْنَ ۟ۙ

او هم به مو، د هغوی د کورونو دروازې او هغه تختونه چې تکیه پرې کوي له سپینو رو کړی وو.

ആയത്ത്: 35

وَزُخْرُفًا ؕ— وَاِنْ كُلُّ ذٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ؕ— وَالْاٰخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِیْنَ ۟۠

او د ورځني ژوند نور څیزونه به مو له سرو زرو ور کړي وو. خو: دا ټول د دنیوي ژوندون ګټه ده. او اخرت ستا د رب په وړاندې یوازې دپرهیزګارانو لپاره دی.

ആയത്ത്: 36

وَمَنْ یَّعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمٰنِ نُقَیِّضْ لَهٗ شَیْطٰنًا فَهُوَ لَهٗ قَرِیْنٌ ۟

او هر څوک چې د رحمن خدای له یاد نه بې پروا شي نو مونږ یو شیطان په غاړه کې وراچوو او هغه يي همیشنی دوست وي.

ആയത്ത്: 37

وَاِنَّهُمْ لَیَصُدُّوْنَهُمْ عَنِ السَّبِیْلِ وَیَحْسَبُوْنَ اَنَّهُمْ مُّهْتَدُوْنَ ۟

شیطانان دا وړ خلک له سمې لارې نه په څنګوي خو هغوی انګیري چې ګنې په سمه روان دي.

ആയത്ത്: 38

حَتّٰۤی اِذَا جَآءَنَا قَالَ یٰلَیْتَ بَیْنِیْ وَبَیْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِیْنُ ۟

تر څو چې مونږ ته راشي نو بیا خپل شیطان دوست ته وايي: دریغه چې زما او ستا ترمینځ د ختیځ او لویدیځ هومره لرې والی وای ته ډیر بد دوست يې.

ആയത്ത്: 39

وَلَنْ یَّنْفَعَكُمُ الْیَوْمَ اِذْ ظَّلَمْتُمْ اَنَّكُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

او نن ورځ به دا بیزاري تاسې ته هیڅ ګټه ونه رسوي. او له دې کبله چې تاسې تیری کړی دی نو دواړه په عذاب کې یو برابر يي.

ആയത്ത്: 40

اَفَاَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ اَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ كَانَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

نو ای محمده! ایا ته به يې کاڼه ته واوروې؟ او یا به ړانده او هغه ته چې ښکاره لار ورکی دی لار وښوولی شې؟

ആയത്ത്: 41

فَاِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَاِنَّا مِنْهُمْ مُّنْتَقِمُوْنَ ۟ۙ

ای محمده! یا به مونږ تا بوځو مونږ له دوی نه خامخا غچ اخیستونکي یو.

ആയത്ത്: 42

اَوْ نُرِیَنَّكَ الَّذِیْ وَعَدْنٰهُمْ فَاِنَّا عَلَیْهِمْ مُّقْتَدِرُوْنَ ۟

او یا به تاته هم هغه څه وښایو چې مونږ يې وعده ورسره کړې او دا زمونږ د وسې کار دی.

ആയത്ത്: 43

فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِیْۤ اُوْحِیَ اِلَیْكَ ۚ— اِنَّكَ عَلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

په هغه څه منګولي ښځې کړه چې تاته وحی کولی شی له شک نه وتلې خبره ده چې ته په سمه لار يې.

ആയത്ത്: 44

وَاِنَّهٗ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۚ— وَسَوْفَ تُسْـَٔلُوْنَ ۟

او پخه خبره ده چې تا او ستا قوم ته دا قران لوی پنده دی. او ډير ژر به تاسې وپوښتلی شئ.

ആയത്ത്: 45

وَسْـَٔلْ مَنْ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُّسُلِنَاۤ اَجَعَلْنَا مِنْ دُوْنِ الرَّحْمٰنِ اٰلِهَةً یُّعْبَدُوْنَ ۟۠

او زمونږ له هغو ټولو پیغمبرانو نه چې له تانه وړاندې مو لیږلي وو، پوښتنه وکړه چې: ایا مونږ پرته له رحمن خدای نه نور خدایان ټاکلي وو چې عبادت يي وشي؟

ആയത്ത്: 46

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰی بِاٰیٰتِنَاۤ اِلٰی فِرْعَوْنَ وَمَلَاۡىِٕهٖ فَقَالَ اِنِّیْ رَسُوْلُ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

او په باوري توګه مونږ موسی له خپلو دلایلو سره فرعون او د هغه د قوم مشرانو ته لیږلی ؤ. موسی ورته وویل: زه د رب العالمین استازی یم.

ആയത്ത്: 47

فَلَمَّا جَآءَهُمْ بِاٰیٰتِنَاۤ اِذَا هُمْ مِّنْهَا یَضْحَكُوْنَ ۟

او چې کله يې زمونږ دلایل ورته وړاندې کړل نو هغوی پرې خندا وکړه.

ആയത്ത്: 48

وَمَا نُرِیْهِمْ مِّنْ اٰیَةٍ اِلَّا هِیَ اَكْبَرُ مِنْ اُخْتِهَا ؗ— وَاَخَذْنٰهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟

مونږ هغوی ته د دلیل له پاسه دلیل وښوولو چې روستی به له پخواني څخه ډیر لوی و او هغوی مو په عذاب هم اخته کړل، تر څو له خپلې لارې نه راوګرځي.

ആയത്ത്: 49

وَقَالُوْا یٰۤاَیُّهَ السّٰحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۚ— اِنَّنَا لَمُهْتَدُوْنَ ۟

او هغوی وویل: ای د سحر لوی عالمه! د هغې وعدې له مخې چې ستا رب له تاسره کړې ده مونږ ته خلاصون وغواړه. مونږ به لار میندونکي شو.

ആയത്ത്: 50

فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ اِذَا هُمْ یَنْكُثُوْنَ ۟

نو چې مونږ به ترې عذاب لرې کړ ناببره به يي خپلې وعدې ماتولې.

ആയത്ത്: 51

وَنَادٰی فِرْعَوْنُ فِیْ قَوْمِهٖ قَالَ یٰقَوْمِ اَلَیْسَ لِیْ مُلْكُ مِصْرَ وَهٰذِهِ الْاَنْهٰرُ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِیْ ۚ— اَفَلَا تُبْصِرُوْنَ ۟ؕ

او فرعون د خپل قوم په وړاندې اعلان وکړ چې: ای زما قومه! ایا د مصر واکمني زما نده او دغه ویالې زما په واکمنۍ کې نه بهیږي؟ ایا تاسې يي نه وینئ؟

ആയത്ത്: 52

اَمْ اَنَا خَیْرٌ مِّنْ هٰذَا الَّذِیْ هُوَ مَهِیْنٌ ۙ۬— وَّلَا یَكَادُ یُبِیْنُ ۟

ایا زه غوره یم او که دغه سپک سړی چې خپله خبره هم ښه نه شي کولی؟

ആയത്ത്: 53

فَلَوْلَاۤ اُلْقِیَ عَلَیْهِ اَسْوِرَةٌ مِّنْ ذَهَبٍ اَوْ جَآءَ مَعَهُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ مُقْتَرِنِیْنَ ۟

ولې هغه ته د سرو زرو بنګړي په لاس نه شول؟ او ولې ورسره د ملایکو کتار روان نه دی؟

ആയത്ത്: 54

فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهٗ فَاَطَاعُوْهُ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمًا فٰسِقِیْنَ ۟

فرعون خپل قوم سپک وګاڼه او هغوی يي پیروي وکړه په رښتیا چې قوم يي فاسق و.

ആയത്ത്: 55

فَلَمَّاۤ اٰسَفُوْنَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَاَغْرَقْنٰهُمْ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

نو بالاخره چې مونږ يي په قهر کړو نو غچ مو ترې واخیست او ټول مو په اوبو کې ډوب کړل.

ആയത്ത്: 56

فَجَعَلْنٰهُمْ سَلَفًا وَّمَثَلًا لِّلْاٰخِرِیْنَ ۟۠

د کافرانو لپاره مو مخکښان او د راتلونکو نسلونو لپاره مو پند او عبرت وګرځول.

ആയത്ത്: 57

وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلًا اِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ یَصِدُّوْنَ ۟

او کله چې د مریمې ځوی دمثال په ډول وړاندې شو نو ستا قوم د خندا او مسخرو شور جوړ کړ.

ആയത്ത്: 58

وَقَالُوْۤا ءَاٰلِهَتُنَا خَیْرٌ اَمْ هُوَ ؕ— مَا ضَرَبُوْهُ لَكَ اِلَّا جَدَلًا ؕ— بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُوْنَ ۟

او ويي ویل: ایا زمونږ خدایان ښه دي که هغه؟ د مثال يې تاته یوازې د جګړې او جنجال لپاره وړاندې کړی دی. په رښتیا چې هغوی یو جنجالي قوم دی.

ആയത്ത്: 59

اِنْ هُوَ اِلَّا عَبْدٌ اَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنٰهُ مَثَلًا لِّبَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

عیسی یوازې او یوازې یو داسې غوره بنده وو چې مونږ پرې لورینه کړې او د بني اسرائیلو لپاره مو مثال ګرځولی و.

ആയത്ത്: 60

وَلَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنَا مِنْكُمْ مَّلٰٓىِٕكَةً فِی الْاَرْضِ یَخْلُفُوْنَ ۟

که مونږ غوښتی وای نو ستاسې له هلاکت وروسته به مو ملایکې پیدا کړې وای چې په ځمکه کې به يي ستاسې پر ځای ژوند کاو.

ആയത്ത്: 61

وَاِنَّهٗ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُوْنِ ؕ— هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ ۟

او بې له شکه چې عیسی په خپله د قیامت ښوونه او پوهه ده نو تاسې به قیامت کې هیڅ شک مه کوئ او زما مننه وکړئ همدغه روغه او سمه لار ده.

ആയത്ത്: 62

وَلَا یَصُدَّنَّكُمُ الشَّیْطٰنُ ۚ— اِنَّهٗ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِیْنٌ ۟

او باید شیطان مو له لارې څخه وانه اړوي. په رښتیا چې هغه ستاسې ښکاره دښمن دی.

ആയത്ത്: 63

وَلَمَّا جَآءَ عِیْسٰی بِالْبَیِّنٰتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلِاُبَیِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِیْ تَخْتَلِفُوْنَ فِیْهِ ۚ— فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟

او کله چې عیسی له ښکاره معجزو سره هغوی ته راغی نو ویي ویل: زه له حکمت سره تاسې ته راغلی یم. ترڅو ځینې هغه څه درته څرګند کړم چې تاسې پکې اختلاف کوئ. نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

ആയത്ത്: 64

اِنَّ اللّٰهَ هُوَ رَبِّیْ وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُ ؕ— هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ ۟

بې شکه چې الله زما رب دی او ستاسې هم نو یوازې د هغه عبادت وکړئ سمه لار یوازې همدا ده.

ആയത്ത്: 65

فَاخْتَلَفَ الْاَحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ ۚ— فَوَیْلٌ لِّلَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ اَلِیْمٍ ۟

خو مختلفو پرګنو او ډلو په خپلو مینځونو کې اختلاف وکړ. نو د هغو خلکو چې ظلم يي کړی دردناکې ورځې له عذاب نه يي هلاکت او تباهي په برخه ده.

ആയത്ത്: 66

هَلْ یَنْظُرُوْنَ اِلَّا السَّاعَةَ اَنْ تَاْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟

ایا اوس یوازې ددې انتظار کوي چې په ناببره توګه ورته قیامت راشي او دوی ترې خبر هم نه وي.

ആയത്ത്: 67

اَلْاَخِلَّآءُ یَوْمَىِٕذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ اِلَّا الْمُتَّقِیْنَ ۟ؕ۠

په هغه ورځ به پرته له پرهیزګارانو نور ټول دوستان یو دبل دښمن وي.

ആയത്ത്: 68

یٰعِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَیْكُمُ الْیَوْمَ وَلَاۤ اَنْتُمْ تَحْزَنُوْنَ ۟ۚ

ای زما بنده ګانو! نن پر تاسې هیڅ ډار نشته او نه به تاسې غمجن شئ.

ആയത്ത്: 69

اَلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا بِاٰیٰتِنَا وَكَانُوْا مُسْلِمِیْنَ ۟ۚ

هغو کسانو چې زمونږ پر ایتونو يې ایمان راوړی دی او پوره غاړه يې ایښې.

ആയത്ത്: 70

اُدْخُلُوا الْجَنَّةَ اَنْتُمْ وَاَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُوْنَ ۟

( ورته به وویل شي چې ) تاسې او ستاسې ښځې جنت ته ولاړ شئ هلته به خوښ کړای شئ.

ആയത്ത്: 71

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِّنْ ذَهَبٍ وَّاَكْوَابٍ ۚ— وَفِیْهَا مَا تَشْتَهِیْهِ الْاَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْاَعْیُنُ ۚ— وَاَنْتُمْ فِیْهَا خٰلِدُوْنَ ۟ۚ

هلته به پرې د سرو زرو لوښي او ګیلاسونه ګرځولای شي. او هلته به ټول هغه څیزونه وي چې زړه يي خوښوي او سترګې پرې خوږيږي او تاسې به تل تر تله هملته واست.

ആയത്ത്: 72

وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِیْۤ اُوْرِثْتُمُوْهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟

او دا جنت ستاسې د هغو کړنو په بدل کې د میراث په توګه در کړای شو چې تاسو به په دنیا کې کولې.

ആയത്ത്: 73

لَكُمْ فِیْهَا فَاكِهَةٌ كَثِیْرَةٌ مِّنْهَا تَاْكُلُوْنَ ۟

ستاسې د خوراک لپاره هلته هر ډول ډیرې زیاتې میوې شته.

ആയത്ത്: 74

اِنَّ الْمُجْرِمِیْنَ فِیْ عَذَابِ جَهَنَّمَ خٰلِدُوْنَ ۟ۚ

او له شک نه وتلې ده چې مجرمان به تل تر تله د دوزخ په عذاب اخته وي.

ആയത്ത്: 75

لَا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیْهِ مُبْلِسُوْنَ ۟ۚ

په عذاب کې به يې هیڅ سپکوالی او درنګ رانشي او مایوسه به پکې پراته وي.

ആയത്ത്: 76

وَمَا ظَلَمْنٰهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوْا هُمُ الظّٰلِمِیْنَ ۟

مونږ پر هغوی هیڅ تیری نه دی کړی بلکې هغوی وو چې له خپلو ځانو سره يي ظلم وکړ.

ആയത്ത്: 77

وَنَادَوْا یٰمٰلِكُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّكَ ؕ— قَالَ اِنَّكُمْ مّٰكِثُوْنَ ۟

د دوزخ واکمنې پرښتې ته به غږ کړي چې ستا رب دې مونږ د تل لپاره مړه کړي هغه به ځواب ورکړي چې تاسې همدلته پاتې یاست.

ആയത്ത്: 78

لَقَدْ جِئْنٰكُمْ بِالْحَقِّ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كٰرِهُوْنَ ۟

مونږ تاسې ته حق راوړی و خو ستاسو د ډیرو حق بد راتلو.

ആയത്ത്: 79

اَمْ اَبْرَمُوْۤا اَمْرًا فَاِنَّا مُبْرِمُوْنَ ۟ۚ

ایا هغوی د یو غوڅ کار پریکړه کړې ده؟ نو مونږ هم خپل کار ښه ښپوخ کړی[۶] دی.

[۶] اشاره ده چې کافرو قریشو د رسول الله صلی الله علیه وسلم د وژنې لپاره اخرنۍ پریکړه وکړه. خو الله بریمن نه بلکې خپل رسول ته يي نجات ورکړ( تفسیر الماوردی).

ആയത്ത്: 80

اَمْ یَحْسَبُوْنَ اَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوٰىهُمْ ؕ— بَلٰی وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَكْتُبُوْنَ ۟

ایا ګومان کوي چې مونږ يې پټې خبرې، او غلې غلې مشورې نه اورو. بلکې اورويې او زمونږ استازي د هغوی هر څه لیکي.

ആയത്ത്: 81

قُلْ اِنْ كَانَ لِلرَّحْمٰنِ وَلَدٌ ۖۗ— فَاَنَا اَوَّلُ الْعٰبِدِیْنَ ۟

ای محمده! ورته ووایه بالفرض که د رحمن خدای ځوی وای نو زه به تر ټولو لومړی د الله عبادت کوونکی وم.

ആയത്ത്: 82

سُبْحٰنَ رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟

د اسمانونو او ځمکې رب او د عرش څښتن له هغو ټولو خبرو نه پاک دی چې دوی يي پرې ستایې.

ആയത്ത്: 83

فَذَرْهُمْ یَخُوْضُوْا وَیَلْعَبُوْا حَتّٰی یُلٰقُوْا یَوْمَهُمُ الَّذِیْ یُوْعَدُوْنَ ۟

نو محمده! پریږده يې چې لالهانده ګرځي او په لوبو اخته وي، تر څو له خپلې هغې ورځې سره مخ شي چې وعده يې ورسره کولای شي.

ആയത്ത്: 84

وَهُوَ الَّذِیْ فِی السَّمَآءِ اِلٰهٌ وَّفِی الْاَرْضِ اِلٰهٌ ؕ— وَهُوَ الْحَكِیْمُ الْعَلِیْمُ ۟

همدغه یو الله په اسمان کې معبود دی او په ځمکه کې هم. د حکمت خاوند او په هر څه پوه دی.

ആയത്ത്: 85

وَتَبٰرَكَ الَّذِیْ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ۚ— وَعِنْدَهٗ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ— وَاِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

او ډیر لوړ او مبارک دی هغه ذات چې: د اسمانونو او ځمکې او د ټولو هغو څیزونو چې ددوی په غیږ کې دي واکمني یوازې د هغه ده د قیامت وخت ورته معلوم دی او هغه ته به تاسې ټول بیرته ورګرځولای شئ.

ആയത്ത്: 86

وَلَا یَمْلِكُ الَّذِیْنَ یَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهِ الشَّفَاعَةَ اِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُوْنَ ۟

او هغه څوک د سپارښت هیڅ واک نه لري چې هغوی يې پرته له الله نه رابلي. هو! سپارښت یوازې د هغه چا کیږي چې د حق شهادت يي ورکړی او پوهه هم ورسره وي.

ആയത്ത്: 87

وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُوْلُنَّ اللّٰهُ فَاَنّٰی یُؤْفَكُوْنَ ۟ۙ

او قسم دی که ته هغوی وپوښتې چې چا پیدا کړي دي؟ نو خامخا به ووایي چې الله پیدا کړي یو نو بیا ولې اړولای شي؟

ആയത്ത്: 88

وَقِیْلِهٖ یٰرَبِّ اِنَّ هٰۤؤُلَآءِ قَوْمٌ لَّا یُؤْمِنُوْنَ ۟ۘ

او د پیغمبر په دې خبره قسم دی چې وايې: ای زما ربه ! دغه خلک یو نه ایمان راوړونکی قوم دی.

ആയത്ത്: 89

فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلٰمٌ ؕ— فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟۠

نو ای پیغمبره! مخ ترې واړوه[۷] او ورته ووایه چې ستاسې له شر نه پناه غواړم. ډیر ژر به پوه شي[۸].

[۷] ټولي اړیکي ورسره پریکړه(فتح القدیر).
[۸] د پورتنی ترجمي په رڼا کې دا ایت د قتال په ایت منسوخ نه دی( فتح القدیر).