భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అజ్-జుఖ్రుఫ్ - الترجمة البشتوية - سرفراز - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

الزخرف

వచనం: 1

حٰمٓ ۟ۚۛ

حم.

వచనం: 2

وَالْكِتٰبِ الْمُبِیْنِ ۟ۙۛ

قسم پر څرګند کتاب.

వచనం: 3

اِنَّا جَعَلْنٰهُ قُرْءٰنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَ ۟ۚ

بې شکه مونږ دا قران په عربي ژبه ګرځولی دی تر څو پرې تاسې پوه شئ.

వచనం: 4

وَاِنَّهٗ فِیْۤ اُمِّ الْكِتٰبِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَكِیْمٌ ۟ؕ

په لوح محفوظ کې ثبت او زمونږ په وړاندې د لوړې مرتبې خاوند او له حکمتونو نه ډک دی.

వచనం: 5

اَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا اَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِیْنَ ۟

ایا مونږ له دې کبله چې تاسې له پولو اووښتی قوم يي، د پند لیږل بند کړو او مخ در څخه واړوو؟

వచనం: 6

وَكَمْ اَرْسَلْنَا مِنْ نَّبِیٍّ فِی الْاَوَّلِیْنَ ۟

په داسې حال کې چې مونږ په پخوانیو خلکو کې څومره ډیر پیغمبران لیږلي وو؟

వచనం: 7

وَمَا یَاْتِیْهِمْ مِّنْ نَّبِیٍّ اِلَّا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟

هغوی ته به چې هر پیغمبر راغی نو ملنډې به يې پرې وهلې.

వచనం: 8

فَاَهْلَكْنَاۤ اَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَّمَضٰی مَثَلُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

مونږ له دوی نه ډیر کلک نیوونکي او پیاوړي خلک هلاک کړي او د داوړ پخوانیو خلکو ډیرمثالونه تیر شوي دي.

వచనం: 9

وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ لَیَقُوْلُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیْزُ الْعَلِیْمُ ۟ۙ

او قسم دی که ته چیرې له مشرکانو څخه پوښتنه وکړې چې: اسمانونه او ځمکه چا پیدا کړي دي؟ نو خامخا به همدا یوه خبره وکړي چې په هر څه برلاسي او عالم ذات پیدا کړي دي.

వచనం: 10

الَّذِیْ جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ مَهْدًا وَّجَعَلَ لَكُمْ فِیْهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُوْنَ ۟ۚ

هو! هغه ذات پیدا کړي دي چې ځمکه يې ستاسې لپاره ځانګو ګرځولې او په هغې کې يي تاسې ته لارې جوړې کړي دي. تر څو پرې د منزل په لور لار ومومئ.

వచనం: 11

وَالَّذِیْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً بِقَدَرٍ ۚ— فَاَنْشَرْنَا بِهٖ بَلْدَةً مَّیْتًا ۚ— كَذٰلِكَ تُخْرَجُوْنَ ۟

او هغه ذات دی چې له پاسه يي په ټاکلې اندازه اوبه راښکته کړي، او مړه ځمکه مو پرې راژوندۍ کړې ده او په همدې توګه به یوه ورځ تاسې له ځمکې نه راوویستلای شئ.

వచనం: 12

وَالَّذِیْ خَلَقَ الْاَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِّنَ الْفُلْكِ وَالْاَنْعَامِ مَا تَرْكَبُوْنَ ۟ۙ

او هغه ذات دی چې د هر څه جوړې يې پیدا کړي دي. او هم يې تاسې ته کښتۍ او څاروي پیدا کړي دي تر څو پرې سپاره شئ.

వచనం: 13

لِتَسْتَوٗا عَلٰی ظُهُوْرِهٖ ثُمَّ تَذْكُرُوْا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ اِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُوْلُوْا سُبْحٰنَ الَّذِیْ سَخَّرَ لَنَا هٰذَا وَمَا كُنَّا لَهٗ مُقْرِنِیْنَ ۟ۙ

او کله چې پرې ښه برابر شئ نو د خپل رب نعمت او لورینه رایاده کړئ، او د هغه له پاسه د پوره برابریدلو وروسته ووايي چې: ډیر پاک دی هغه ذات چې دا څیزونه يي مونږ ته تابع کړل که نه نو له مونږ سره د هغو د کنترول وس نه وو.

వచనం: 14

وَاِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُوْنَ ۟

او بې شکه چې مونږ به د خپل رب په لور بیرته ورګرځیږو.

వచనం: 15

وَجَعَلُوْا لَهٗ مِنْ عِبَادِهٖ جُزْءًا ؕ— اِنَّ الْاِنْسَانَ لَكَفُوْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ؕ۠

او کافرانو د الله ځینې بنده ګان د هغه برخه وګرځول. په رښتیا چې انسان ډیر څرګند او ښکاره احسان هیروونکی دی.

వచనం: 16

اَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنٰتٍ وَّاَصْفٰىكُمْ بِالْبَنِیْنَ ۟

ایا الله له خپل مخلوق نه د خپل ځان لپاره لوڼي نیولي او تاسې يي په ځامنو غوره کړي يې؟

వచనం: 17

وَاِذَا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهٗ مُسْوَدًّا وَّهُوَ كَظِیْمٌ ۟

په داسې حال کې چې کله هم د هغوی کوم یو ته د هغه اولاد د پیدایښت زیری ورکړای شي چې دوی يي الله ته ثابتوي نو له ډیره غمه يې مخ تک تور واوړي.

వచనం: 18

اَوَمَنْ یُّنَشَّؤُا فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِیْنٍ ۟

ایا هغه څه د الله پر برخه شو چې په ګاڼو او سنګار کې يې پالنه کیږي او دجګړو او مناقشو په دوران کې څرګندونه هم نشي کولای؟

వచనం: 19

وَجَعَلُوا الْمَلٰٓىِٕكَةَ الَّذِیْنَ هُمْ عِبٰدُ الرَّحْمٰنِ اِنَاثًا ؕ— اَشَهِدُوْا خَلْقَهُمْ ؕ— سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْـَٔلُوْنَ ۟

او هغوی ملایکې چې د رحمن خدای بنده ګان دي ښځې وګڼلې. ایا هغوی يې پیدایښت ته حاضروو؟ شاهدي به يي ولیکل شي او بیا به ترې پوښتنه وشي.

వచనం: 20

وَقَالُوْا لَوْ شَآءَ الرَّحْمٰنُ مَا عَبَدْنٰهُمْ ؕ— مَا لَهُمْ بِذٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۗ— اِنْ هُمْ اِلَّا یَخْرُصُوْنَ ۟ؕ

او هغوی وايي: که رحمن خدای غوښتي وای نو مونږ به هیڅکله د بوتانو عبادت نه و کړی ددې خبرې معنی نه پوهیږي بس په اټکل پسې روان دي.

వచనం: 21

اَمْ اٰتَیْنٰهُمْ كِتٰبًا مِّنْ قَبْلِهٖ فَهُمْ بِهٖ مُسْتَمْسِكُوْنَ ۟

ایا مونږ هغوی ته له دې قران نه وړاندې بل کتاب ورکړی دی چې اوس يې پرې کلکې منګولې لګولي وي؟

వచనం: 22

بَلْ قَالُوْۤا اِنَّا وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا عَلٰۤی اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ مُّهْتَدُوْنَ ۟

نه! هیڅ موندي ورکړی بلکې وايې چې مونږ خپل پلرونه پر یوه دین میندلي دي او مونږ اوس د هغوی پر پلونو روان یو.

వచనం: 23

وَكَذٰلِكَ مَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِیْ قَرْیَةٍ مِّنْ نَّذِیْرٍ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوْهَاۤ ۙ— اِنَّا وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا عَلٰۤی اُمَّةٍ وَّاِنَّا عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ مُّقْتَدُوْنَ ۟

هو! کله هم چې کوم کلي ته ډاروونکی لیږلی نو هوسا خلکو او مشرانو يې په همدې توګه ویلي دي چې: مونږ خپل پلرونه پر یوه دین میندلي دي او مونږ د هغوی پر پلونو تلونکي یو.

వచనం: 24

قٰلَ اَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِاَهْدٰی مِمَّا وَجَدْتُّمْ عَلَیْهِ اٰبَآءَكُمْ ؕ— قَالُوْۤا اِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

پیغمبر به ورته ویل: که څه هم ما تاسې ته داسې څه راوړي وي چې ستاسې له هغه دین نه چې پلرونو مو پرې میندلي ښه ښوونه کوي؟ هغه به ځواب وایه چې مونږ هغه څه هیڅکله نه منو چې تاسې پرې رالیږلي شوي یاست.

వచనం: 25

فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِیْنَ ۟۠

مونږ ترې غچ واخیست نو وګوره چې د درواغ ګټونکو پای څه شوه؟

వచనం: 26

وَاِذْ قَالَ اِبْرٰهِیْمُ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖۤ اِنَّنِیْ بَرَآءٌ مِّمَّا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

او هغه را یاد کړه چې ابراهیم خپل پلاراو قوم ته ویلي وو چې زه له هغو خدایانو نه خپله بیزاري اعلانوم چې تاسې يي عبادت کوئ.

వచనం: 27

اِلَّا الَّذِیْ فَطَرَنِیْ فَاِنَّهٗ سَیَهْدِیْنِ ۟

یواې له هغه ذات سره زما تړون دی چې زه يي پیدا کړی یم او هماغه به ما ته ښوونه وکړي.

వచనం: 28

وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِیَةً فِیْ عَقِبِهٖ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟

او ابراهیم همدا د توحید خبره په خپل ځوځات کې پریښووله ښايې تل حق ته وګرځي.

వచనం: 29

بَلْ مَتَّعْتُ هٰۤؤُلَآءِ وَاٰبَآءَهُمْ حَتّٰی جَآءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُوْلٌ مُّبِیْنٌ ۟

بلکې ما دغو خلکو او پلرونو ته يې تر هغو دنیوي ګټې ورکړې چې حق او روښانه بیانوونکی رسول راغی.

వచనం: 30

وَلَمَّا جَآءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوْا هٰذَا سِحْرٌ وَّاِنَّا بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

او چې حق ورته راغی نو ویي ویل: دا کوډې او جادو دی او مونږ يې نه منو.

వచనం: 31

وَقَالُوْا لَوْلَا نُزِّلَ هٰذَا الْقُرْاٰنُ عَلٰی رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیْمٍ ۟

او ویلي يي چې : دا قران ولې د دغو دوه[۵] کلیو په کوم لوی سړي نازل نه شو؟

[۵] هدف د مکې او طائف ښارونه وو چې د مکي مشر عتیة بن ربعة او ولید بن مغیرة او د طائف مشران دعروه بن مسعود، حبیب بن عمرو او کنانة بن عبد عمرو او ابن عبد یالیل څخه عبارت وو( تفسیر ابن کثیر)

వచనం: 32

اَهُمْ یَقْسِمُوْنَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ؕ— نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَّعِیْشَتَهُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجٰتٍ لِّیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا ؕ— وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُوْنَ ۟

ایا هغوی ستا د رب رحمت ویشي؟ د دنیوي ژوند وسایل مونږ د هغوی په مینځ کې ویشلي او ځینو نورو لوړ کړي، تر څو یو بل د ځان تابع او مزدور کړي. او ستا د رب رحمت له هغه مال نه ډیر غوره دی چې هغوی يي راټولوي.

వచనం: 33

وَلَوْلَاۤ اَنْ یَّكُوْنَ النَّاسُ اُمَّةً وَّاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَنْ یَّكْفُرُ بِالرَّحْمٰنِ لِبُیُوْتِهِمْ سُقُفًا مِّنْ فِضَّةٍ وَّمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُوْنَ ۟ۙ

او که چیرې ددې خبرې ډار نه وای چې ټول خلک به په یو لور ولاړ شي، نو ما به د هغو کسانو چې له رحمن خدای نه کافران کیږي د کورونو چتونه او هغه زینې چې بامونو ته پرې خیژي له سپینو زرو ګرځولی وای.

వచనం: 34

وَلِبُیُوْتِهِمْ اَبْوَابًا وَّسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّكِـُٔوْنَ ۟ۙ

او هم به مو، د هغوی د کورونو دروازې او هغه تختونه چې تکیه پرې کوي له سپینو رو کړی وو.

వచనం: 35

وَزُخْرُفًا ؕ— وَاِنْ كُلُّ ذٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ؕ— وَالْاٰخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِیْنَ ۟۠

او د ورځني ژوند نور څیزونه به مو له سرو زرو ور کړي وو. خو: دا ټول د دنیوي ژوندون ګټه ده. او اخرت ستا د رب په وړاندې یوازې دپرهیزګارانو لپاره دی.

వచనం: 36

وَمَنْ یَّعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمٰنِ نُقَیِّضْ لَهٗ شَیْطٰنًا فَهُوَ لَهٗ قَرِیْنٌ ۟

او هر څوک چې د رحمن خدای له یاد نه بې پروا شي نو مونږ یو شیطان په غاړه کې وراچوو او هغه يي همیشنی دوست وي.

వచనం: 37

وَاِنَّهُمْ لَیَصُدُّوْنَهُمْ عَنِ السَّبِیْلِ وَیَحْسَبُوْنَ اَنَّهُمْ مُّهْتَدُوْنَ ۟

شیطانان دا وړ خلک له سمې لارې نه په څنګوي خو هغوی انګیري چې ګنې په سمه روان دي.

వచనం: 38

حَتّٰۤی اِذَا جَآءَنَا قَالَ یٰلَیْتَ بَیْنِیْ وَبَیْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِیْنُ ۟

تر څو چې مونږ ته راشي نو بیا خپل شیطان دوست ته وايي: دریغه چې زما او ستا ترمینځ د ختیځ او لویدیځ هومره لرې والی وای ته ډیر بد دوست يې.

వచనం: 39

وَلَنْ یَّنْفَعَكُمُ الْیَوْمَ اِذْ ظَّلَمْتُمْ اَنَّكُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

او نن ورځ به دا بیزاري تاسې ته هیڅ ګټه ونه رسوي. او له دې کبله چې تاسې تیری کړی دی نو دواړه په عذاب کې یو برابر يي.

వచనం: 40

اَفَاَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ اَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ كَانَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

نو ای محمده! ایا ته به يې کاڼه ته واوروې؟ او یا به ړانده او هغه ته چې ښکاره لار ورکی دی لار وښوولی شې؟

వచనం: 41

فَاِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَاِنَّا مِنْهُمْ مُّنْتَقِمُوْنَ ۟ۙ

ای محمده! یا به مونږ تا بوځو مونږ له دوی نه خامخا غچ اخیستونکي یو.

వచనం: 42

اَوْ نُرِیَنَّكَ الَّذِیْ وَعَدْنٰهُمْ فَاِنَّا عَلَیْهِمْ مُّقْتَدِرُوْنَ ۟

او یا به تاته هم هغه څه وښایو چې مونږ يې وعده ورسره کړې او دا زمونږ د وسې کار دی.

వచనం: 43

فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِیْۤ اُوْحِیَ اِلَیْكَ ۚ— اِنَّكَ عَلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

په هغه څه منګولي ښځې کړه چې تاته وحی کولی شی له شک نه وتلې خبره ده چې ته په سمه لار يې.

వచనం: 44

وَاِنَّهٗ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۚ— وَسَوْفَ تُسْـَٔلُوْنَ ۟

او پخه خبره ده چې تا او ستا قوم ته دا قران لوی پنده دی. او ډير ژر به تاسې وپوښتلی شئ.

వచనం: 45

وَسْـَٔلْ مَنْ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُّسُلِنَاۤ اَجَعَلْنَا مِنْ دُوْنِ الرَّحْمٰنِ اٰلِهَةً یُّعْبَدُوْنَ ۟۠

او زمونږ له هغو ټولو پیغمبرانو نه چې له تانه وړاندې مو لیږلي وو، پوښتنه وکړه چې: ایا مونږ پرته له رحمن خدای نه نور خدایان ټاکلي وو چې عبادت يي وشي؟

వచనం: 46

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰی بِاٰیٰتِنَاۤ اِلٰی فِرْعَوْنَ وَمَلَاۡىِٕهٖ فَقَالَ اِنِّیْ رَسُوْلُ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

او په باوري توګه مونږ موسی له خپلو دلایلو سره فرعون او د هغه د قوم مشرانو ته لیږلی ؤ. موسی ورته وویل: زه د رب العالمین استازی یم.

వచనం: 47

فَلَمَّا جَآءَهُمْ بِاٰیٰتِنَاۤ اِذَا هُمْ مِّنْهَا یَضْحَكُوْنَ ۟

او چې کله يې زمونږ دلایل ورته وړاندې کړل نو هغوی پرې خندا وکړه.

వచనం: 48

وَمَا نُرِیْهِمْ مِّنْ اٰیَةٍ اِلَّا هِیَ اَكْبَرُ مِنْ اُخْتِهَا ؗ— وَاَخَذْنٰهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟

مونږ هغوی ته د دلیل له پاسه دلیل وښوولو چې روستی به له پخواني څخه ډیر لوی و او هغوی مو په عذاب هم اخته کړل، تر څو له خپلې لارې نه راوګرځي.

వచనం: 49

وَقَالُوْا یٰۤاَیُّهَ السّٰحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۚ— اِنَّنَا لَمُهْتَدُوْنَ ۟

او هغوی وویل: ای د سحر لوی عالمه! د هغې وعدې له مخې چې ستا رب له تاسره کړې ده مونږ ته خلاصون وغواړه. مونږ به لار میندونکي شو.

వచనం: 50

فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ اِذَا هُمْ یَنْكُثُوْنَ ۟

نو چې مونږ به ترې عذاب لرې کړ ناببره به يي خپلې وعدې ماتولې.

వచనం: 51

وَنَادٰی فِرْعَوْنُ فِیْ قَوْمِهٖ قَالَ یٰقَوْمِ اَلَیْسَ لِیْ مُلْكُ مِصْرَ وَهٰذِهِ الْاَنْهٰرُ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِیْ ۚ— اَفَلَا تُبْصِرُوْنَ ۟ؕ

او فرعون د خپل قوم په وړاندې اعلان وکړ چې: ای زما قومه! ایا د مصر واکمني زما نده او دغه ویالې زما په واکمنۍ کې نه بهیږي؟ ایا تاسې يي نه وینئ؟

వచనం: 52

اَمْ اَنَا خَیْرٌ مِّنْ هٰذَا الَّذِیْ هُوَ مَهِیْنٌ ۙ۬— وَّلَا یَكَادُ یُبِیْنُ ۟

ایا زه غوره یم او که دغه سپک سړی چې خپله خبره هم ښه نه شي کولی؟

వచనం: 53

فَلَوْلَاۤ اُلْقِیَ عَلَیْهِ اَسْوِرَةٌ مِّنْ ذَهَبٍ اَوْ جَآءَ مَعَهُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ مُقْتَرِنِیْنَ ۟

ولې هغه ته د سرو زرو بنګړي په لاس نه شول؟ او ولې ورسره د ملایکو کتار روان نه دی؟

వచనం: 54

فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهٗ فَاَطَاعُوْهُ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمًا فٰسِقِیْنَ ۟

فرعون خپل قوم سپک وګاڼه او هغوی يي پیروي وکړه په رښتیا چې قوم يي فاسق و.

వచనం: 55

فَلَمَّاۤ اٰسَفُوْنَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَاَغْرَقْنٰهُمْ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

نو بالاخره چې مونږ يي په قهر کړو نو غچ مو ترې واخیست او ټول مو په اوبو کې ډوب کړل.

వచనం: 56

فَجَعَلْنٰهُمْ سَلَفًا وَّمَثَلًا لِّلْاٰخِرِیْنَ ۟۠

د کافرانو لپاره مو مخکښان او د راتلونکو نسلونو لپاره مو پند او عبرت وګرځول.

వచనం: 57

وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلًا اِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ یَصِدُّوْنَ ۟

او کله چې د مریمې ځوی دمثال په ډول وړاندې شو نو ستا قوم د خندا او مسخرو شور جوړ کړ.

వచనం: 58

وَقَالُوْۤا ءَاٰلِهَتُنَا خَیْرٌ اَمْ هُوَ ؕ— مَا ضَرَبُوْهُ لَكَ اِلَّا جَدَلًا ؕ— بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُوْنَ ۟

او ويي ویل: ایا زمونږ خدایان ښه دي که هغه؟ د مثال يې تاته یوازې د جګړې او جنجال لپاره وړاندې کړی دی. په رښتیا چې هغوی یو جنجالي قوم دی.

వచనం: 59

اِنْ هُوَ اِلَّا عَبْدٌ اَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنٰهُ مَثَلًا لِّبَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

عیسی یوازې او یوازې یو داسې غوره بنده وو چې مونږ پرې لورینه کړې او د بني اسرائیلو لپاره مو مثال ګرځولی و.

వచనం: 60

وَلَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنَا مِنْكُمْ مَّلٰٓىِٕكَةً فِی الْاَرْضِ یَخْلُفُوْنَ ۟

که مونږ غوښتی وای نو ستاسې له هلاکت وروسته به مو ملایکې پیدا کړې وای چې په ځمکه کې به يي ستاسې پر ځای ژوند کاو.

వచనం: 61

وَاِنَّهٗ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُوْنِ ؕ— هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ ۟

او بې له شکه چې عیسی په خپله د قیامت ښوونه او پوهه ده نو تاسې به قیامت کې هیڅ شک مه کوئ او زما مننه وکړئ همدغه روغه او سمه لار ده.

వచనం: 62

وَلَا یَصُدَّنَّكُمُ الشَّیْطٰنُ ۚ— اِنَّهٗ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِیْنٌ ۟

او باید شیطان مو له لارې څخه وانه اړوي. په رښتیا چې هغه ستاسې ښکاره دښمن دی.

వచనం: 63

وَلَمَّا جَآءَ عِیْسٰی بِالْبَیِّنٰتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلِاُبَیِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِیْ تَخْتَلِفُوْنَ فِیْهِ ۚ— فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟

او کله چې عیسی له ښکاره معجزو سره هغوی ته راغی نو ویي ویل: زه له حکمت سره تاسې ته راغلی یم. ترڅو ځینې هغه څه درته څرګند کړم چې تاسې پکې اختلاف کوئ. نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

వచనం: 64

اِنَّ اللّٰهَ هُوَ رَبِّیْ وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُ ؕ— هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ ۟

بې شکه چې الله زما رب دی او ستاسې هم نو یوازې د هغه عبادت وکړئ سمه لار یوازې همدا ده.

వచనం: 65

فَاخْتَلَفَ الْاَحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ ۚ— فَوَیْلٌ لِّلَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ اَلِیْمٍ ۟

خو مختلفو پرګنو او ډلو په خپلو مینځونو کې اختلاف وکړ. نو د هغو خلکو چې ظلم يي کړی دردناکې ورځې له عذاب نه يي هلاکت او تباهي په برخه ده.

వచనం: 66

هَلْ یَنْظُرُوْنَ اِلَّا السَّاعَةَ اَنْ تَاْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟

ایا اوس یوازې ددې انتظار کوي چې په ناببره توګه ورته قیامت راشي او دوی ترې خبر هم نه وي.

వచనం: 67

اَلْاَخِلَّآءُ یَوْمَىِٕذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ اِلَّا الْمُتَّقِیْنَ ۟ؕ۠

په هغه ورځ به پرته له پرهیزګارانو نور ټول دوستان یو دبل دښمن وي.

వచనం: 68

یٰعِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَیْكُمُ الْیَوْمَ وَلَاۤ اَنْتُمْ تَحْزَنُوْنَ ۟ۚ

ای زما بنده ګانو! نن پر تاسې هیڅ ډار نشته او نه به تاسې غمجن شئ.

వచనం: 69

اَلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا بِاٰیٰتِنَا وَكَانُوْا مُسْلِمِیْنَ ۟ۚ

هغو کسانو چې زمونږ پر ایتونو يې ایمان راوړی دی او پوره غاړه يې ایښې.

వచనం: 70

اُدْخُلُوا الْجَنَّةَ اَنْتُمْ وَاَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُوْنَ ۟

( ورته به وویل شي چې ) تاسې او ستاسې ښځې جنت ته ولاړ شئ هلته به خوښ کړای شئ.

వచనం: 71

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِّنْ ذَهَبٍ وَّاَكْوَابٍ ۚ— وَفِیْهَا مَا تَشْتَهِیْهِ الْاَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْاَعْیُنُ ۚ— وَاَنْتُمْ فِیْهَا خٰلِدُوْنَ ۟ۚ

هلته به پرې د سرو زرو لوښي او ګیلاسونه ګرځولای شي. او هلته به ټول هغه څیزونه وي چې زړه يي خوښوي او سترګې پرې خوږيږي او تاسې به تل تر تله هملته واست.

వచనం: 72

وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِیْۤ اُوْرِثْتُمُوْهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟

او دا جنت ستاسې د هغو کړنو په بدل کې د میراث په توګه در کړای شو چې تاسو به په دنیا کې کولې.

వచనం: 73

لَكُمْ فِیْهَا فَاكِهَةٌ كَثِیْرَةٌ مِّنْهَا تَاْكُلُوْنَ ۟

ستاسې د خوراک لپاره هلته هر ډول ډیرې زیاتې میوې شته.

వచనం: 74

اِنَّ الْمُجْرِمِیْنَ فِیْ عَذَابِ جَهَنَّمَ خٰلِدُوْنَ ۟ۚ

او له شک نه وتلې ده چې مجرمان به تل تر تله د دوزخ په عذاب اخته وي.

వచనం: 75

لَا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیْهِ مُبْلِسُوْنَ ۟ۚ

په عذاب کې به يې هیڅ سپکوالی او درنګ رانشي او مایوسه به پکې پراته وي.

వచనం: 76

وَمَا ظَلَمْنٰهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوْا هُمُ الظّٰلِمِیْنَ ۟

مونږ پر هغوی هیڅ تیری نه دی کړی بلکې هغوی وو چې له خپلو ځانو سره يي ظلم وکړ.

వచనం: 77

وَنَادَوْا یٰمٰلِكُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّكَ ؕ— قَالَ اِنَّكُمْ مّٰكِثُوْنَ ۟

د دوزخ واکمنې پرښتې ته به غږ کړي چې ستا رب دې مونږ د تل لپاره مړه کړي هغه به ځواب ورکړي چې تاسې همدلته پاتې یاست.

వచనం: 78

لَقَدْ جِئْنٰكُمْ بِالْحَقِّ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كٰرِهُوْنَ ۟

مونږ تاسې ته حق راوړی و خو ستاسو د ډیرو حق بد راتلو.

వచనం: 79

اَمْ اَبْرَمُوْۤا اَمْرًا فَاِنَّا مُبْرِمُوْنَ ۟ۚ

ایا هغوی د یو غوڅ کار پریکړه کړې ده؟ نو مونږ هم خپل کار ښه ښپوخ کړی[۶] دی.

[۶] اشاره ده چې کافرو قریشو د رسول الله صلی الله علیه وسلم د وژنې لپاره اخرنۍ پریکړه وکړه. خو الله بریمن نه بلکې خپل رسول ته يي نجات ورکړ( تفسیر الماوردی).

వచనం: 80

اَمْ یَحْسَبُوْنَ اَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوٰىهُمْ ؕ— بَلٰی وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَكْتُبُوْنَ ۟

ایا ګومان کوي چې مونږ يې پټې خبرې، او غلې غلې مشورې نه اورو. بلکې اورويې او زمونږ استازي د هغوی هر څه لیکي.

వచనం: 81

قُلْ اِنْ كَانَ لِلرَّحْمٰنِ وَلَدٌ ۖۗ— فَاَنَا اَوَّلُ الْعٰبِدِیْنَ ۟

ای محمده! ورته ووایه بالفرض که د رحمن خدای ځوی وای نو زه به تر ټولو لومړی د الله عبادت کوونکی وم.

వచనం: 82

سُبْحٰنَ رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟

د اسمانونو او ځمکې رب او د عرش څښتن له هغو ټولو خبرو نه پاک دی چې دوی يي پرې ستایې.

వచనం: 83

فَذَرْهُمْ یَخُوْضُوْا وَیَلْعَبُوْا حَتّٰی یُلٰقُوْا یَوْمَهُمُ الَّذِیْ یُوْعَدُوْنَ ۟

نو محمده! پریږده يې چې لالهانده ګرځي او په لوبو اخته وي، تر څو له خپلې هغې ورځې سره مخ شي چې وعده يې ورسره کولای شي.

వచనం: 84

وَهُوَ الَّذِیْ فِی السَّمَآءِ اِلٰهٌ وَّفِی الْاَرْضِ اِلٰهٌ ؕ— وَهُوَ الْحَكِیْمُ الْعَلِیْمُ ۟

همدغه یو الله په اسمان کې معبود دی او په ځمکه کې هم. د حکمت خاوند او په هر څه پوه دی.

వచనం: 85

وَتَبٰرَكَ الَّذِیْ لَهٗ مُلْكُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ۚ— وَعِنْدَهٗ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ— وَاِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

او ډیر لوړ او مبارک دی هغه ذات چې: د اسمانونو او ځمکې او د ټولو هغو څیزونو چې ددوی په غیږ کې دي واکمني یوازې د هغه ده د قیامت وخت ورته معلوم دی او هغه ته به تاسې ټول بیرته ورګرځولای شئ.

వచనం: 86

وَلَا یَمْلِكُ الَّذِیْنَ یَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهِ الشَّفَاعَةَ اِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُوْنَ ۟

او هغه څوک د سپارښت هیڅ واک نه لري چې هغوی يې پرته له الله نه رابلي. هو! سپارښت یوازې د هغه چا کیږي چې د حق شهادت يي ورکړی او پوهه هم ورسره وي.

వచనం: 87

وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُوْلُنَّ اللّٰهُ فَاَنّٰی یُؤْفَكُوْنَ ۟ۙ

او قسم دی که ته هغوی وپوښتې چې چا پیدا کړي دي؟ نو خامخا به ووایي چې الله پیدا کړي یو نو بیا ولې اړولای شي؟

వచనం: 88

وَقِیْلِهٖ یٰرَبِّ اِنَّ هٰۤؤُلَآءِ قَوْمٌ لَّا یُؤْمِنُوْنَ ۟ۘ

او د پیغمبر په دې خبره قسم دی چې وايې: ای زما ربه ! دغه خلک یو نه ایمان راوړونکی قوم دی.

వచనం: 89

فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلٰمٌ ؕ— فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟۠

نو ای پیغمبره! مخ ترې واړوه[۷] او ورته ووایه چې ستاسې له شر نه پناه غواړم. ډیر ژر به پوه شي[۸].

[۷] ټولي اړیکي ورسره پریکړه(فتح القدیر).
[۸] د پورتنی ترجمي په رڼا کې دا ایت د قتال په ایت منسوخ نه دی( فتح القدیر).