പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുൽ ഖലം - الترجمة البشتوية - سرفراز - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

القلم

ആയത്ത്: 1

نٓ وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُوْنَ ۟ۙ

ن .لوړه پر قلم او پر هغه څه چې يي لیکلي.

ആയത്ത്: 2

مَاۤ اَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُوْنٍ ۟ۚ

ته د خپل رب د پيرزونې له مخې لیونی نه يي.

ആയത്ത്: 3

وَاِنَّ لَكَ لَاَجْرًا غَیْرَ مَمْنُوْنٍ ۟ۚ

او تاته پای ته نه رسیدونکی اجر در کول کیږي.

ആയത്ത്: 4

وَاِنَّكَ لَعَلٰی خُلُقٍ عَظِیْمٍ ۟

او ته د ډیر لوی او اوچت خوی څښتن يي.

ആയത്ത്: 5

فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُوْنَ ۟ۙ

نو ډیر ژر به ته ووینې او هغوی به یي هم وویني.

ആയത്ത്: 6

بِاَیِّىكُمُ الْمَفْتُوْنُ ۟

چې په تاسې کې څوک لیونی دی؟

ആയത്ത്: 7

اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیْلِهٖ ۪— وَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِیْنَ ۟

بیشکه چې ستا رب ته ښه معلوم دي چې څوک د هغه له روغې لارې بې لارې شوی دی.او لار میندونکي هم ورته ښه معلوم دي.

ആയത്ത്: 8

فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِیْنَ ۟

نو د هغو خلکو مه منه چې د حق پیغام درواغ ګڼي.

ആയത്ത്: 9

وَدُّوْا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُوْنَ ۟

ډیر خوښوي چې ته د حق په پریښوولو کې نرمي وکړی نو هغوی به هم په دښمنۍ کې نرمي وکړي.

ആയത്ത്: 10

وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِیْنٍ ۟ۙ

نو ته باید د هر سپک قسم خور ونه منې.

ആയത്ത്: 11

هَمَّازٍ مَّشَّآءٍ بِنَمِیْمٍ ۟ۙ

طعنې ورکوونکی،خبرووړونکی راوړونکی.

ആയത്ത്: 12

مَّنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ اَثِیْمٍ ۟ۙ

د ښیګنو مخ نیوی کوونکی،تیری کوونکی او په ګناهونو کې ډوب.

ആയത്ത്: 13

عُتُلٍّۢ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِیْمٍ ۟ۙ

بدخویه او ددې ټولو لپاسه حرامي.

ആയത്ത്: 14

اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَّبَنِیْنَ ۟ؕ

که څه هم د ډیر مال او ځامو څښتن وي.

ആയത്ത്: 15

اِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِ اٰیٰتُنَا قَالَ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

کله چې زمونږ ایتونه پرې ولوستل شی نو وايي چې:دا د پخوانیو خلکو کیسې دي.

ആയത്ത്: 16

سَنَسِمُهٗ عَلَی الْخُرْطُوْمِ ۟

ډیر ژر به يي په خړتم داغ ولګوو.

ആയത്ത്: 17

اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَاۤ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِ ۚ— اِذْ اَقْسَمُوْا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ

مونږ دا خلک ازمایو لکه چې:د باغ څښتنان مو ازمایلي وو.هغه وخت چې قسم یي وکړ چې د خپل باغ میوې او کښت به ګهیڅ څرک راټولوي.

ആയത്ത്: 18

وَلَا یَسْتَثْنُوْنَ ۟

او هیڅ به نه بیلوي.

ആയത്ത്: 19

فَطَافَ عَلَیْهَا طَآىِٕفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَهُمْ نَآىِٕمُوْنَ ۟

دوی لاویده وو چې د الله له لورې یوه بلا راښکته شوه.

ആയത്ത്: 20

فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِیْمِ ۟ۙ

او ټول داسې وګرځیدل لکه له بیخه ریبل شوي.

ആയത്ത്: 21

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ

نو چې یو بل ته یې ګهیځ څرک غږ وکړ.

ആയത്ത്: 22

اَنِ اغْدُوْا عَلٰی حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰرِمِیْنَ ۟

که په رښتیا میوې راټولوئ نو باید سهار وختي باغ ته ولاړشئ.

ആയത്ത്: 23

فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ یَتَخَافَتُوْنَ ۟ۙ

ولاړل،او په ورو،ورو یي سره ویل.

ആയത്ത്: 24

اَنْ لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْكُمْ مِّسْكِیْنٌ ۟ۙ

نو باید یو مسکین هم باغ ته راپرې نږدو.

ആയത്ത്: 25

وَّغَدَوْا عَلٰی حَرْدٍ قٰدِرِیْنَ ۟

او ګهیځ وخت له پاخه هوډ سره باغ ته ولاړل.

ആയത്ത്: 26

فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْۤا اِنَّا لَضَآلُّوْنَ ۟ۙ

خو چې باغ یي ولید نو ویي ویل:مونږ لکه چې لار ورکه کړې.

ആയത്ത്: 27

بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟

(خوژر پوه شول چې نه)بلکې له باغ څخه بې برخې شوي یو.

ആയത്ത്: 28

قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ ۟

مینځني یي وویل مادرته نه وو ویلي چې:تاسې ولې الله په پاکۍ سره نه یادوئ؟

ആയത്ത്: 29

قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَاۤ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟

نو بې له درنګه ټولو وویل:زمونږ رب ډیر پاک دی او په رښتیا چې مونږ تیری کړی و.

ആയത്ത്: 30

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَلَاوَمُوْنَ ۟

یوه پر بل مخ راواړاو او یوه پر بل ملامتي اچوله.

ആയത്ത്: 31

قَالُوْا یٰوَیْلَنَاۤ اِنَّا كُنَّا طٰغِیْنَ ۟

ټولو وویل:افسوی زمونږ پر حال مونږ پوره سرغړونه کړې وه.

ആയത്ത്: 32

عَسٰی رَبُّنَاۤ اَنْ یُّبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَاۤ اِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا رٰغِبُوْنَ ۟

زمونږ هیله ده چې زمونږ رب به له دې باغ څخه غوره باغ مونږ ته راکړي مونږ خپل رب ته مخ اړوونکي یو.

ആയത്ത്: 33

كَذٰلِكَ الْعَذَابُ ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُ ۘ— لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۟۠

په همدې شان عذاب وي او د اخرت عذاب ډير لوی دی خو که پوهیدای.

ആയത്ത്: 34

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟

دا پخه خبره ده چې د پرهیزګارانو لپاره د رب په وړاندې له نعمتونو څخه ډک جنتونه دي.

ആയത്ത്: 35

اَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِیْنَ كَالْمُجْرِمِیْنَ ۟ؕ

ایا مونږ به امر منونکي د مجرمانو پشان وګڼو؟

ആയത്ത്: 36

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ

دا تاسې څه خبره کوئ؟

ആയത്ത്: 37

اَمْ لَكُمْ كِتٰبٌ فِیْهِ تَدْرُسُوْنَ ۟ۙ

او که داسې لیکنه لرئ چې(خپل برخه لیک)پکې لولئ؟

ആയത്ത്: 38

اِنَّ لَكُمْ فِیْهِ لَمَا تَخَیَّرُوْنَ ۟ۚ

او یوازې هغه څه درته پکې ښکارې چې د ځانو لپاره یې غوره ګڼئ.

ആയത്ത്: 39

اَمْ لَكُمْ اَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ اِلٰی یَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۙ— اِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ

او که پر مونږ داسې تړون اړولی دی چې د قیامت تر ورځې به یوازې هغه څه در رسیږي چې تاسې یې پریکړه وکړئ.

ആയത്ത്: 40

سَلْهُمْ اَیُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِیْمٌ ۟ۚۛ

لدوی څخه پوښتنه وکړه چې کوم یو یي ددې خبرو ضامن او ذمه وار دی.

ആയത്ത്: 41

اَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ ۛۚ— فَلْیَاْتُوْا بِشُرَكَآىِٕهِمْ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِیْنَ ۟

او که ځیني شریکان لري.که رښتیني وي نو هغه دې هم رامینځ ته کړي.

ആയത്ത്: 42

یَوْمَ یُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَّیُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ فَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ ۟ۙ

په کومه ورځ چې الله پاک خپله پونډۍ بربنډه او دوی سجدې ته وبلل شي نو توان به یي نه وي چې سجده وکړي.

ആയത്ത്: 43

خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ؕ— وَقَدْ كَانُوْا یُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ وَهُمْ سٰلِمُوْنَ ۟

سترګې به یي ټیټي او سپکاوي به خوار کړي وي هو! هغه وخت چې دوی روغ رمټ وو سجدې ته بلل شوي وو.

ആയത്ത്: 44

فَذَرْنِیْ وَمَنْ یُّكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِیْثِ ؕ— سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

نو اوس ما او هغه سره پریږده چې دا خبرې درواغ ګڼي.زه به یې په داسې ډول ورو ورو ونیسم چې دوی به پرې پوه هم نشي.

ആയത്ത്: 45

وَاُمْلِیْ لَهُمْ ؕ— اِنَّ كَیْدِیْ مَتِیْنٌ ۟

مهلت ورکوم.زما پلان او پروګرام ډیر پوخ دی.

ആയത്ത്: 46

اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَ ۟ۚ

د دین رسونې په بدل کې ترې داسې څه غواړې چې د هغوی اوګي یې نشي پورته کولی؟

ആയത്ത്: 47

اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَكْتُبُوْنَ ۟

ایا له دوی سره داسې پټ معلومات شته چې دوې یې لیکي؟

ആയത്ത്: 48

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوْتِ ۘ— اِذْ نَادٰی وَهُوَ مَكْظُوْمٌ ۟ؕ

نو د خپل رب د پریکړې انتظار وکړه!او د کب د خاوند(یونس علیه السلام)پشان مه کیږه کله چي هغه د غمونو او ستونزو په مینځ کې غږ وکړ.

ആയത്ത്: 49

لَوْلَاۤ اَنْ تَدٰرَكَهٗ نِعْمَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖ لَنُبِذَ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ مَذْمُوْمٌ ۟

نو که د خپل رب پيرزوني ورته نه واې رسیدلې نو په یوه خالي دښته کې به رټل شوی غورځول شوی وای.

ആയത്ത്: 50

فَاجْتَبٰىهُ رَبُّهٗ فَجَعَلَهٗ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

خو الله پاک غوره،او له نیکانو څخه یي وګرځاوو.

ആയത്ത്: 51

وَاِنْ یَّكَادُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَیُزْلِقُوْنَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَیَقُوْلُوْنَ اِنَّهٗ لَمَجْنُوْنٌ ۟ۘ

نژدې ده چې کافران تا په سترګو سترګو کې له خپل ځان څخه وښویوي او چې ستا راوړې پند واروي نو وايي چې محمد په رښتیا لیونی دی.

ആയത്ത്: 52

وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِیْنَ ۟۠

پداسي حال کې چې قران کریم د ګرد عالم لپاره پند او نصیحت دی.