പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുൽ മുത്വഫ്ഫിഫീൻ - പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം - റുവ്വാദ് തർജമ സെൻ്റർ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

سوره مطففين

ആയത്ത്: 1

وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِیْنَ ۟ۙ

وای بر کم‌فروشان!

ആയത്ത്: 2

الَّذِیْنَ اِذَا اكْتَالُوْا عَلَی النَّاسِ یَسْتَوْفُوْنَ ۟ؗۖ

[همان] کسانی‌ که چون [برای خود] از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند،

ആയത്ത്: 3

وَاِذَا كَالُوْهُمْ اَوْ وَّزَنُوْهُمْ یُخْسِرُوْنَ ۟ؕ

و هنگامی ‌که [می‌خواهند] برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند.

ആയത്ത്: 4

اَلَا یَظُنُّ اُولٰٓىِٕكَ اَنَّهُمْ مَّبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

آیا آنها گمان نمی‌کنند که [قیامت فرا می‌رسد و از قبرها] برانگیخته می‌شوند،

ആയത്ത്: 5

لِیَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟ۙ

در روزی بزرگ؟

ആയത്ത്: 6

یَّوْمَ یَقُوْمُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

[همان] روزی‌ که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.

ആയത്ത്: 7

كَلَّاۤ اِنَّ كِتٰبَ الْفُجَّارِ لَفِیْ سِجِّیْنٍ ۟ؕ

هرگز چنین نیست [که کافران پنداشته‌اند]! به راستی که نامۀ [اعمال] بدکاران در سِجّین است.

ആയത്ത്: 8

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا سِجِّیْنٌ ۟ؕ

و تو چه دانی که سِجّین چیست؟

ആയത്ത്: 9

كِتٰبٌ مَّرْقُوْمٌ ۟ؕ

کتابی است که [اعمال بدکاران در آن] نوشته شده است.

ആയത്ത്: 10

وَیْلٌ یَّوْمَىِٕذٍ لِّلْمُكَذِّبِیْنَ ۟ۙ

در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان!

ആയത്ത്: 11

الَّذِیْنَ یُكَذِّبُوْنَ بِیَوْمِ الدِّیْنِ ۟ؕ

همان کسانی که روز جزا را [انکار و] تکذیب می‌کنند؛

ആയത്ത്: 12

وَمَا یُكَذِّبُ بِهٖۤ اِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ اَثِیْمٍ ۟ۙ

و جز ستمکارانِ گنهکار، [کسی] آن [روز] را تکذیب نمی‌کند.

ആയത്ത്: 13

اِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِ اٰیٰتُنَا قَالَ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ؕ

هنگامی که آیات ما بر او تلاوت می‌شود، می‌گوید: «[این] افسانه‌های [خیالی] گذشتگان است».

ആയത്ത്: 14

كَلَّا بَلْ ٚ— رَانَ عَلٰی قُلُوْبِهِمْ مَّا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۟

هرگز چنین نیست [که آنها گمان می‌کنند]؛ بلکه [به سبب] آنچه کرده‌اند، بر دل‌هایشان زنگار بسته است.

ആയത്ത്: 15

كَلَّاۤ اِنَّهُمْ عَنْ رَّبِّهِمْ یَوْمَىِٕذٍ لَّمَحْجُوْبُوْنَ ۟ؕ

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]. بی‌گمان، آنان در آن روز از [دیدار] پروردگار‌شان محرومند.

ആയത്ത്: 16

ثُمَّ اِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیْمِ ۟ؕ

و [بعد از حساب،] مسلماً وارد دوزخ می‌شوند.

ആയത്ത്: 17

ثُمَّ یُقَالُ هٰذَا الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟ؕ

آنگاه به آنان گفته می‌شود: «این [آتش،] همان چیزی است که آن را تکذیب می‌کردید».

ആയത്ത്: 18

كَلَّاۤ اِنَّ كِتٰبَ الْاَبْرَارِ لَفِیْ عِلِّیِّیْنَ ۟ؕ

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]؛ بی‌گمان، نامۀ [اعمال] نیکوکاران در «عِلّیین» است.

ആയത്ത്: 19

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا عِلِّیُّوْنَ ۟ؕ

و تو چه دانی که «عِلّیین» چیست؟

ആയത്ത്: 20

كِتٰبٌ مَّرْقُوْمٌ ۟ۙ

کتابی است که [اعمال نیکوکاران در آن] نوشته شده است،

ആയത്ത്: 21

یَّشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ؕ

که مقرّبان [درگاه الهی] بر آن حاضر می‌شوند [و گواهی می‌دهند].

ആയത്ത്: 22

اِنَّ الْاَبْرَارَ لَفِیْ نَعِیْمٍ ۟ۙ

همانا نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.

ആയത്ത്: 23

عَلَی الْاَرَآىِٕكِ یَنْظُرُوْنَ ۟ۙ

بر تخت‌ها [تکیه زده و] می‌نگرند.

ആയത്ത്: 24

تَعْرِفُ فِیْ وُجُوْهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیْمِ ۟ۚ

خرمی و نشاطِ نعمت [بهشت] را در چهره‌هایشان [می بینی و] می‌شناسی.

ആയത്ത്: 25

یُسْقَوْنَ مِنْ رَّحِیْقٍ مَّخْتُوْمٍ ۟ۙ

آنها از شراب نابِ مُهرشده، [نوشانیده و] سیراب می‌شوند.

ആയത്ത്: 26

خِتٰمُهٗ مِسْكٌ ؕ— وَفِیْ ذٰلِكَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنٰفِسُوْنَ ۟ؕ

مُهری که بر آن نهاده شده، از مُشک است، و مشتاقان [رحمت]، در این [شراب و دیگر نعمت‌های بهشتی] باید بر یکدیگر پیشی گیرند.

ആയത്ത്: 27

وَمِزَاجُهٗ مِنْ تَسْنِیْمٍ ۟ۙ

و آمیزه‌اش از [چشمه] تسنیم است؛

ആയത്ത്: 28

عَیْنًا یَّشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ؕ

[همان] چشمه‌ای که مقربان [درگاه الهی] از آن می‌نوشند.

ആയത്ത്: 29

اِنَّ الَّذِیْنَ اَجْرَمُوْا كَانُوْا مِنَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا یَضْحَكُوْنَ ۟ؗۖ

همانا کسانی که جرم و گناه مرتکب شدند، پیوسته [در دنیا] بر کسانی‌ که ایمان آورده بودند می‌خندیدند.

ആയത്ത്: 30

وَاِذَا مَرُّوْا بِهِمْ یَتَغَامَزُوْنَ ۟ؗۖ

و هر گاه [مؤمنان] از کنار‌شان می‌گذشتند، با چشم و ابرو به هم اشاره می‌کردند [و آنان را به سُخره می‌گرفتند]؛

ആയത്ത്: 31

وَاِذَا انْقَلَبُوْۤا اِلٰۤی اَهْلِهِمُ انْقَلَبُوْا فَكِهِیْنَ ۟ؗۖ

و چون به سوی خانوادۀ خود بازمی‌گشتند، [به خاطر تمسخرِ مؤمنان] شادمان و خندان بودند؛

ആയത്ത്: 32

وَاِذَا رَاَوْهُمْ قَالُوْۤا اِنَّ هٰۤؤُلَآءِ لَضَآلُّوْنَ ۟ۙ

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان، اینان گمراهانند»؛

ആയത്ത്: 33

وَمَاۤ اُرْسِلُوْا عَلَیْهِمْ حٰفِظِیْنَ ۟ؕ

در حالی ‌که آنان برای مراقبت [و نگهبانی،] بر مؤمنان فرستاده نشده بودند.

ആയത്ത്: 34

فَالْیَوْمَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مِنَ الْكُفَّارِ یَضْحَكُوْنَ ۟ۙ

ولی امروز کسانی ‌که ایمان آورده‌اند، به کافران می‌خندند.

ആയത്ത്: 35

عَلَی الْاَرَآىِٕكِ ۙ— یَنْظُرُوْنَ ۟ؕ

بر تخت‌های [آراسته نشسته و به نعمت‌های الهی که برترین آنها، رؤیت وجه گرامی الله است] می‌نگرند.

ആയത്ത്: 36

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوْا یَفْعَلُوْنَ ۟۠

آیا کافران [با چشیدن عذاب،] جزای آنچه را که می‌کردند دریافت نموده‌اند؟