പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുൽ ഫജ്ർ - പേർഷ്യൻ വിവർത്തനം - റുവ്വാദ് തർജമ സെൻ്റർ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

سوره فجر

ആയത്ത്: 1

وَالْفَجْرِ ۟ۙ

سوگند به سپيده‌دم [صبحگاهان]

ആയത്ത്: 2

وَلَیَالٍ عَشْرٍ ۟ۙ

و به شب‌های دهگانه [آغاز ذی‌حجه]

ആയത്ത്: 3

وَّالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ۟ۙ

و به زوج و فرد [اشیاء]

ആയത്ത്: 4

وَالَّیْلِ اِذَا یَسْرِ ۟ۚ

و سوگند به شب، هنگامی‌ که [حرکت می‌کند و] می‌رود.

ആയത്ത്: 5

هَلْ فِیْ ذٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِیْ حِجْرٍ ۟ؕ

آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحب‌خرد نیست [که او را قانع نماید]؟

ആയത്ത്: 6

اَلَمْ تَرَ كَیْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ۟

[ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟

ആയത്ത്: 7

اِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ۟

[همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخ‌هایی با] ستونهای بلند بودند

ആയത്ത്: 8

الَّتِیْ لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ۟

که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟

ആയത്ത്: 9

وَثَمُوْدَ الَّذِیْنَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ۟

و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخره‌های سخت را از [کنار] وادی می‌تراشیدند [و خانه برای خودشان می‌ساختند]؟

ആയത്ത്: 10

وَفِرْعَوْنَ ذِی الْاَوْتَادِ ۟

و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].

ആയത്ത്: 11

الَّذِیْنَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ۟

[همان] کسانی که در شهر‌ها طغیان [و سرکشی] کردند

ആയത്ത്: 12

فَاَكْثَرُوْا فِیْهَا الْفَسَادَ ۟

و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.

ആയത്ത്: 13

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ۟ۚۙ

آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.

ആയത്ത്: 14

اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ۟ؕ

یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.

ആയത്ത്: 15

فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهٗ فَاَكْرَمَهٗ وَنَعَّمَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَكْرَمَنِ ۟ؕ

و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور می‌گردد و گمان می‌کند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد]، پس می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛

ആയത്ത്: 16

وَاَمَّاۤ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَهَانَنِ ۟ۚ

و اما هنگامی که او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، [دلسرد ‌شده و گمان می‌کند که این امر بدان سبب است که نزد الله، خوار و ذلیل است؛] پس می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

ആയത്ത്: 17

كَلَّا بَلْ لَّا تُكْرِمُوْنَ الْیَتِیْمَ ۟ۙ

هرگز چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید

ആയത്ത്: 18

وَلَا تَحٰٓضُّوْنَ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ۙ

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمی‌کنید

ആയത്ത്: 19

وَتَاْكُلُوْنَ التُّرَاثَ اَكْلًا لَّمًّا ۟ۙ

و میراث را حریصانه می‌خورید [و حق ضعیفان را نمی‌دهید]

ആയത്ത്: 20

وَّتُحِبُّوْنَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ۟ؕ

و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.

ആയത്ത്: 21

كَلَّاۤ اِذَا دُكَّتِ الْاَرْضُ دَكًّا دَكًّا ۟ۙ

هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی ‌که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]

ആയത്ത്: 22

وَّجَآءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ۟ۚ

و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند]

ആയത്ത്: 23

وَجِایْٓءَ یَوْمَىِٕذٍ بِجَهَنَّمَ ۙ۬— یَوْمَىِٕذٍ یَّتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ وَاَنّٰی لَهُ الذِّكْرٰی ۟ؕ

و در آن روز جهنم آورده شود، آن روز است که انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟

ആയത്ത്: 24

یَقُوْلُ یٰلَیْتَنِیْ قَدَّمْتُ لِحَیَاتِیْ ۟ۚ

وی می‌گوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگی‌ام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!

ആയത്ത്: 25

فَیَوْمَىِٕذٍ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهٗۤ اَحَدٌ ۟ۙ

در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمی‌کند،

ആയത്ത്: 26

وَّلَا یُوْثِقُ وَثَاقَهٗۤ اَحَدٌ ۟ؕ

و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمی‌کشد.

ആയത്ത്: 27

یٰۤاَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَىِٕنَّةُ ۟ۗۙ

[اما به مؤمن ندا می‌شود:] «ای روحِ آرام‌یافته،

ആയത്ത്: 28

ارْجِعِیْۤ اِلٰی رَبِّكِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ۟ۚ

به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.

ആയത്ത്: 29

فَادْخُلِیْ فِیْ عِبٰدِیْ ۟ۙ

پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی

ആയത്ത്: 30

وَادْخُلِیْ جَنَّتِیْ ۟۠

و به بهشت من وارد شو».