अर्थको अनुवाद सूरः सूरतुल् जिन्न - الترجمة البشتوية - سرفراز - पवित्र कुरअानको विश्वकोश

الجن

श्लोक: 1

قُلْ اُوْحِیَ اِلَیَّ اَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوْۤا اِنَّا سَمِعْنَا قُرْاٰنًا عَجَبًا ۟ۙ

ای محمده!ووایه چې ماته وحی وشوه چې د پيریانو یوې ډلې د قران یوه برخه واوریده نو ويي ویل چې:بې شکه مونږ عجب قران واورید.

श्लोक: 2

یَّهْدِیْۤ اِلَی الرُّشْدِ فَاٰمَنَّا بِهٖ ؕ— وَلَنْ نُّشْرِكَ بِرَبِّنَاۤ اَحَدًا ۟ۙ

د روغې لارې ښوونه کوي نو مونږ پرې ایمان راووړ.او هیڅکله به له خپل رب سره بل څوک شریک نه کړو.

श्लोक: 3

وَّاَنَّهٗ تَعٰلٰی جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَّلَا وَلَدًا ۟ۙ

او بې شکه چې زمونږ د رب شان او شوکت ډير لوړ دی نه یې ښځه نیولې او نه یې بچی.

श्लोक: 4

وَّاَنَّهٗ كَانَ یَقُوْلُ سَفِیْهُنَا عَلَی اللّٰهِ شَطَطًا ۟ۙ

او دا خبره هم پخه ده چې زمونږ ناپوه(ابلیس)پر الله له واقعیت او انصاف لرې خبرې تړلی.

श्लोक: 5

وَّاَنَّا ظَنَنَّاۤ اَنْ لَّنْ تَقُوْلَ الْاِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا ۟ۙ

او مونږ ګمان کاو چې انسان او پیری به هیڅکله پر الله درواغ نه تړي.

श्लोक: 6

وَّاَنَّهٗ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْاِنْسِ یَعُوْذُوْنَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوْهُمْ رَهَقًا ۟ۙ

او د انسانانو ډیرو سړیو د پیریانو له ډیرو سړیو څخه پناه غوښتله نو په دې کار ئې د پيریانو غرور،ظلم او ګناه لا پسې زیاته کړه.

श्लोक: 7

وَّاَنَّهُمْ ظَنُّوْا كَمَا ظَنَنْتُمْ اَنْ لَّنْ یَّبْعَثَ اللّٰهُ اَحَدًا ۟ۙ

او ای پیریانو!انسانانو هم ستاسې په شان ګمان کاو چې الله به هیڅکله څوک رسول راونه لیږي.

श्लोक: 8

وَّاَنَّا لَمَسْنَا السَّمَآءَ فَوَجَدْنٰهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیْدًا وَّشُهُبًا ۟ۙ

خو چې مونږ اسمان ته ورسیدلو نو ومولیده چې اسمان په سختو پیره دارانو او سوزوونکو ستورو کې پټ کړی شوی دی.

श्लोक: 9

وَّاَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ؕ— فَمَنْ یَّسْتَمِعِ الْاٰنَ یَجِدْ لَهٗ شِهَابًا رَّصَدًا ۟ۙ

مونږ به د اسمان په څنډو کې د اوریدانې لپاره کیناستو.خو چې اوس هر څوک اوریدل وغواړي نو سوزوونکی ستوری به تیار په انتظار کې مینده کړي.

श्लोक: 10

وَّاَنَّا لَا نَدْرِیْۤ اَشَرٌّ اُرِیْدَ بِمَنْ فِی الْاَرْضِ اَمْ اَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ۟ۙ

مونږ نه پوهیږو چې کوم شر دی چې د ځمکې د خلکو لپاره غوښتل شوی دی او یا که رب یې د ښوونې اراده کړې ده.

श्लोक: 11

وَّاَنَّا مِنَّا الصّٰلِحُوْنَ وَمِنَّا دُوْنَ ذٰلِكَ ؕ— كُنَّا طَرَآىِٕقَ قِدَدًا ۟ۙ

او بې شکه چې زمونږ ځیني خلک نیکان دي او ځیني نور مو ښکته دي.مونږ پر جلا،جلا لارو یو.

श्लोक: 12

وَّاَنَّا ظَنَنَّاۤ اَنْ لَّنْ نُّعْجِزَ اللّٰهَ فِی الْاَرْضِ وَلَنْ نُّعْجِزَهٗ هَرَبًا ۟ۙ

او بې شکه چې زمونږ باور دی چې مونږ به هیڅکله الله پاک په ځمکه کې بې وسه نه شو کړای او نه به یي په تیښته چې په بل لورې ترې وتښتو.

श्लोक: 13

وَّاَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدٰۤی اٰمَنَّا بِهٖ ؕ— فَمَنْ یُّؤْمِنْ بِرَبِّهٖ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَّلَا رَهَقًا ۟ۙ

(نو ځکه)چې مونږ هدایت واورید نو ایمان مو پرې راوړ.او هر څوک چې په خپل رب ایمان راوړي له تاوان،ظلم او زیاتي څخه دي نه ډاریږي.

श्लोक: 14

وَّاَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُوْنَ وَمِنَّا الْقٰسِطُوْنَ ؕ— فَمَنْ اَسْلَمَ فَاُولٰٓىِٕكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ۟

او بې شکه چې زمونږ ځیني مسلمانان دي،او ځیني مو ظالمان او کاږه دي.نو چا چې الله ته ځان وسپاره د روغې لارې د میندلو هڅه یې وکړه.

श्लोक: 15

وَاَمَّا الْقٰسِطُوْنَ فَكَانُوْا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ۟ۙ

او هغه چې کاږه او ظالمان دي د جهنم لرګي(خس او خاشاک)دي.

श्लोक: 16

وَّاَنْ لَّوِ اسْتَقَامُوْا عَلَی الطَّرِیْقَةِ لَاَسْقَیْنٰهُمْ مَّآءً غَدَقًا ۟ۙ

او ای محمده!ووایه چې ماته وحي شوې ده چې که هغوی د اسلام په لار سم شول نو مونږ به یې خامخا په ډیرو اوبو خړوبه کړو.

श्लोक: 17

لِّنَفْتِنَهُمْ فِیْهِ ؕ— وَمَنْ یُّعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهٖ یَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ۟ۙ

تر څو یې په دې نعمت وازمایو.او هر څوک چې د خپل رب له یادونې څخه مخ وګرځوي نو سخت عذاب ته به یې بوځي.

श्लोक: 18

وَّاَنَّ الْمَسٰجِدَ لِلّٰهِ فَلَا تَدْعُوْا مَعَ اللّٰهِ اَحَدًا ۟ۙ

او دا هم راته وحې شوې چې جوماتونه د الله دي نو له الله سره بل څوک مه رابلئ.

श्लोक: 19

وَّاَنَّهٗ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللّٰهِ یَدْعُوْهُ كَادُوْا یَكُوْنُوْنَ عَلَیْهِ لِبَدًا ۟ؕ۠

او راته وحي شوې چې:کله د الله بنده(محمد صلی الله علیه وسلم)پورته شو او الله پاک یې باله نو انسانانو او پیریانو پرې ګڼه ګوڼه او ازدحام جوړ کړ.

श्लोक: 20

قُلْ اِنَّمَاۤ اَدْعُوْا رَبِّیْ وَلَاۤ اُشْرِكُ بِهٖۤ اَحَدًا ۟

(ای محمده!)ووایه چې زه یوازې خپل رب بلم او له هغه سره هیڅوک نه برابروم.

श्लोक: 21

قُلْ اِنِّیْ لَاۤ اَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَّلَا رَشَدًا ۟

ووایه چې تاسې ته تاوان او یا ښوونه زما په توان کې نه ده.

श्लोक: 22

قُلْ اِنِّیْ لَنْ یُّجِیْرَنِیْ مِنَ اللّٰهِ اَحَدٌ ۙ۬— وَّلَنْ اَجِدَ مِنْ دُوْنِهٖ مُلْتَحَدًا ۟ۙ

ووایه چې هیڅوک ما له الله څخه ژغورلی نه شي.او نه پرته له هغه څخه بل پناه ځای پیدا کولای شم.

श्लोक: 23

اِلَّا بَلٰغًا مِّنَ اللّٰهِ وَرِسٰلٰتِهٖ ؕ— وَمَنْ یَّعْصِ اللّٰهَ وَرَسُوْلَهٗ فَاِنَّ لَهٗ نَارَ جَهَنَّمَ خٰلِدِیْنَ فِیْهَاۤ اَبَدًا ۟ؕ

زما دنده یوازې همداده چې د الله پیغام تاسې ته ورسوم.او هر څوک چې له الله او له رسول څخه یې سرغړوي نو بې شکه چې د ورتګ ځای یې دجهنم اور دی او د تل لپاره به پکې وي.

श्लोक: 24

حَتّٰۤی اِذَا رَاَوْا مَا یُوْعَدُوْنَ فَسَیَعْلَمُوْنَ مَنْ اَضْعَفُ نَاصِرًا وَّاَقَلُّ عَدَدًا ۟

تر څو چې په(غبرګو سترګو)هغه څه ویني چې اوس يي ورسره وعده کیږي.نو هلته به پوه شي چې د چا ملاتړ ډیر کمزوری او د چا شمیر ډیر لږ دی؟

श्लोक: 25

قُلْ اِنْ اَدْرِیْۤ اَقَرِیْبٌ مَّا تُوْعَدُوْنَ اَمْ یَجْعَلُ لَهٗ رَبِّیْۤ اَمَدًا ۟

(ای محمده!)ووایه:زه نه پوهیږم هغه څه چې زما رب یې درسره وعده کړې نژدې ده او که زما رب ورته یوه لرې موده تاکلې ده.

श्लोक: 26

عٰلِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلٰی غَیْبِهٖۤ اَحَدًا ۟ۙ

په پټو ښه پوهیږي او خپل پټ څیزونه هیچاته نه ښکاره کوي.

श्लोक: 27

اِلَّا مَنِ ارْتَضٰی مِنْ رَّسُوْلٍ فَاِنَّهٗ یَسْلُكُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهٖ رَصَدًا ۟ۙ

مګر یوازې هغو رسولانو ته چې خوښ یې کړي د څو کیدارو ملایکو په ملتیا ځیني پټ رازونه وايي.

श्लोक: 28

لِّیَعْلَمَ اَنْ قَدْ اَبْلَغُوْا رِسٰلٰتِ رَبِّهِمْ وَاَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَاَحْصٰی كُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ۟۠

د ملایکو ملتیا رسول پوهوي چې د رب پیغامونه یې په بشپړ ډول ورته ورسول.او الله په هغه څه پوره احاطه کړې ده چې له ملایکو او رسولانو سره دي او هر څه یي په شمیر سره ګڼلي دي.