ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߛߞߎ߬ߦߊ߬ߟߊ ߟߎ߬ ߝߐߘߊ - ߔߍߙߛߌ߫-ߊ.ߘߊߙߌߦߊߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

سورۀ شعراء

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

طسٓمٓ

طسم. (مراد از این حروف را الله می‌داند).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

این است آیات کتاب مبین.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

شاید از این که ایمان نمی‌آورند جان خود را هلاک کنی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

اگر ما بخواهیم از آسمان معجزه‌ای بر آنان نازل می‌کنیم که گردن‌هایشان در مقابل آن خم و منقاد گردد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

و به آن‌ها هیچ موعظه و اندرز تازه از سوی پروردگار بخشنده نمی‌آید، مگر این که از آن روی‌گردان هستند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

به یقین که تکذیب کردند، پس به زودی اخبار چیزی که به آن تمسخر می‌کردند، به آن‌ها خواهد رسید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

آیا به زمین ندیده‌اند که چقدر از هرگونه جفت ارزشمندی در آن رویانده‌ایم؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

یقیناً در این کار نشانه‌ای است، ولی بیشترشان ایمان‌آرنده نیستند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و البته پروردگار تو همان غالبِ مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

و یادآور شو وقتی که پروردگار تو به موسی ندا کرد (امر کرد) که به نزد آن قوم ظالم برو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ

قوم فرعون، آیا (از شرک و آمدن عذاب) نمی‌پرهیزند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

(موسی) گفت: ای پروردگارم! من می‌ترسم از این که مرا تکذیب کنند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

و دلم (از غم تکذیب آن‌ها) تنگ می‌گردد و زبانم (به سبب لکنت) گشاده نمی‌شود، پس (وحی را) به‌سوی هارون بفرست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

و (دیگر این که) آنان بر ذمۀ من گناهی دارند و می‌ترسم که مرا بکشند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

الله فرمود: نه، چنین نیست. پس هر دوی شما با آیات ما بروید، البته ما با شما (هستیم و) شنونده‌ایم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس به نزد فرعون بیایید و بگویید: همانا ما فرستادۀ پروردگار عالمیان هستیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

این که بنی اسرائیل را با ما بفرست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

(فرعون) گفت: (ای موسی!) آیا ما تو را در طفولیت میان خود پرورش ندادیم؟ و سال‌ها از عمرت را در بین ما به سر نبردی؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

و آن کاری که (با قبطی) انجام دادی از تو سر زد و تو از ناسپاسان هستی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

(موسی) گفت: آن را وقتی مرتکب شدم که (به علم و دانایی نبوت) از بی‌خبران بودم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

پس وقتی از شما ترسیدم، از شما گریختم، پس پروردگارم به من علم و فهم بخشید و مرا از پیغمبران گردانید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

و آیا این نعمتی است که (آن را) بر من منت می‌نهی؟ در حالی که بنی اسرائیل را به بردگی گرفته‌ای.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

فرعون گفت: و پروردگار عالمیان چیست؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

(موسی) گفت: پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان هردو است، اگر یقین‌کنندگانید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

(فرعون) به اطرافیان خود گفت: آیا نمی‌شنوید؟ (که موسی چه می‌گوید؟)

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

(موسی) گفت: پروردگار شما و پروردگار نیاکان پیشین شماست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

(فرعون) گفت: به یقین پیغمبرتان که به‌سوی شما فرستاده شده، دیوانه است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

(موسی) گفت: اوست پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آنهاست، اگر عقلمند هستید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

(فرعون) گفت: اگر غیر از من معبودی اختیار کنی، حتماً تو را از جملۀ زندانیان می‌گردانم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

(موسی) گفت: آیا اگر چیز آشکار هم برایت بیاورم؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

(فرعون) گفت: اگر (در ادعایت) از راستگویان هستی، پس آن (چیز آشکار) را بیاور.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

پس موسی عصایش را انداخت و ناگهان اژدهای نمایان شد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

و دست خود را از گریبانش بیرون آورد، پس ناگهان آن برای بینندگان سفید و درخشان معلوم شد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

(فرعون) به اشراف و بزرگان دور و پیش خود گفت: یقیناً این مرد جادوگر بسیار داناست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

می‌خواهد با جادوی خود شما را از دیارتان بیرون کند، اکنون شما چه رأی می‌دهید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

(اشراف قوم) گفتند: او و برادرش را متوقف ساز و افراد را به تمام شهرها بفرست تا جادوگران را جمع کنند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

تا هر جادوگر ماهر و دانا را نزد تو بیاورند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

پس جادوگران در وعده‌گاه روزی معین جمع کرده شدند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

و به مردم گفته شد: آیا شما هم جمع می‌شوید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

تا اگر جادوگران غالب شوند، از آنان پیروی کنیم. ­

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

پس وقتی که جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: اگر ما غالب شویم آیا برای ما پاداشی خواهد بود؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 42

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

(فرعون) گفت: بلی! (پاداش چه بلکه) شما در آن صورت از جمله (درباریان و) نزدیکان من خواهید بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 43

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

موسی به آنان گفت: آنچه را که می‌خواهید بیندازید، بیندازید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 44

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

پس آنان ریسمان‌ها و عصاهای خود را انداختند و گفتند: به عزت فرعون قسم! ما حتما غالب و پیروزیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 45

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

پس موسی عصایش را انداخت، ناگهان (اژدهایی شد که) ساخته‌های دروغین آنان را بلعید. ­

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 46

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

پس جادوگران سجده‌کنان بر زمین افتادند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 47

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

پروردگار موسی و هارون.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 49

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

(فرعون) گفت: آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟ البته او بزرگترتان است که به شما جادو آموخته است. پس به زودی خواهید دانست، حتما دست‌ها و پاهای شما را بر خلاف جهت همدیگر خواهم برید و همۀ شما را به دار خواهم کشید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 50

قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

گفتند: باکی نیست، چون که ما به‌سوی پروردگار خود باز می‌گردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 51

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

البته ما امیدواریم که پروردگارما گناهان ما را به خاطر اینکه نخستین ایمان‌آورندگان بوده‌ایم، بیامرزد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 52

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

و به موسی وحی کردیم که بندگانم را در شب ببر، شما حتما تعقیب می‌شوید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 53

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

پس فرعون جمع‌کنندگان (مردم) را به شهرها فرستاد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 54

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

(و گفت:) البته این‌ها گروه اندک و ناچیز هستند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 55

وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

و به يقين که آنها ما را به خشم آورده‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

و در حالیکه ما گروه بیدار و آماده هستیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 57

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

پس ما آنان (فرعون و فرعونیان) را از میان باغ‌ها و چشمه‌ها بیرون کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 58

وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

و (ایشان را) از گنج‌ها و منزلگاه‌های پرناز و نعمت بیرون کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 59

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

این چنین (آنها را به عذاب خود گرفتار کردیم) و آنها را به بنی اسرائیل به میراث دادیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 60

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

پس فرعون و لشکر او، موسی و بنی اسرائیل را در وقت طلوع آفتاب تعقیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 61

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

پس چون هر دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: يقينا ما گرفتار می‌شویم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 62

قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

(موسی) گفت: چنین نیست، زیرا پروردگارم با من است، به زودی مرا راهنمایی خواهد کرد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 63

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

پس به موسی وحی کردیم که با عصایت به بحر بزن، پس (بحر) شگافت و هر بخشی مانند کوه بزرگ گردید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 64

وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

و دیگران را (نیز) در آنجا نزدیک کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 65

وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

و موسی و همه همراهانش را نجات دادیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 66

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

باز دیگران را غرق کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

بی‌گمان در این (رویداد) نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و یقینا پروردگارت توانا و مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 69

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

و خبر ابراهیم را برای‌شان بخوان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 70

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

وقتی که به پدر و قوم خود گفت: شما چه را می‌پرستید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 71

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

گفتند: بت‌ها را می‌پرستیم، و همیشه بر عبادت‌شان معتکف می‌باشیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 72

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

ابراهیم گفت: آیا وقتی که آنها را می‌خوانید سخن شما را می‌شنوند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 73

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

یا به شما فائده یا ضرری می‌رسانند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 74

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

گفتند: نه، بلکه پدران خود را دیدیم که چنین می‌کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 75

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

ابراهیم گفت: آیا آنچه را که شما می‌پرستید، دیده‌اید (در آن تأمل کرده‌اید).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 76

أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

و (آنچه را) پدران پیشین‌تان می‌پرستیدند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 77

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس بدانید که همۀ آنها دشمن من‌اند، غیر از پروردگار جهانیان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 78

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

آن ذاتی که مرا آفریده است، پس او مرا هدایت می‌کند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 79

وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ

آن ذاتی که مرا (غذا) می‌خوراند و (آشامیدنی) می‌نوشاند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 80

وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

و چون بیمار شوم، پس وی مرا شفا می‌دهد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 81

وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

و آن ذاتی که مرا می‌میراند، باز زنده‌ام می‌گرداند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 82

وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

و آن ذاتی که امیدوارم در روز جزا خطایم را بیامرزد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 83

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

ای پروردگارم! به من حكم (علم و نبوت) ببخش و مرا با صالحان ملحق بگردان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 84

وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای من در میان آیندگان نام نیک بگذار.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 85

وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

و مرا از جملۀ وارثان جنت پرناز و نعمت بگردان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 86

وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

و پدرم را بیامرز، زیرا او از گمراهان بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 87

وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

و مرا رسوا مکن روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 88

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ

روزی که مال و اولاد (هیچ) سودی نمی‌رسانند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 89

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

مگر کسی (نجات می‌یابد و سود می‌بیند) که با دل پاک (از شرک و نفاق) نزد الله بیاید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 90

وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

و (در آن روز) جنت برای پرهیزگاران نزدیک آورده شود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 91

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

و دوزخ برای گمراهان آشکار گردانیده شود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 92

وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

و به آنها گفته می‌شود: کجا هستند معبودانی که (آنها را) عبادت می‌کردید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 93

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

(معبودهایی) غیر از الله، آیا شما را مدد می‌کنند یا خودشان مدد می‌شوند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 94

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ

پس، آنان و گمراهان یکی بعد از دیگری در آن (دوزخ) انداخته می‌شوند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 95

وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

و (نیز) لشکریان ابلیس همه (در دوزخ انداخته می‌شوند).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 96

قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

آنان در آنجا (با معبودان خود) به نزاع می‌پردازند و می‌گویند:

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 97

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

قسم به الله ما در گمراهی آشکار بودیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 98

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

آن وقت که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌ساختیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 99

وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

و ما را گمراه نساخت مگر مجرمان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 100

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

(اکنون) ما هیچ شفاعت‌کننده‌ای نداریم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

و هیچ دوست صمیمی و دلسوزی (نداریم).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 102

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس ای کاش برای ما یکبار برگشت (به دنیا) بود تا از جملۀ مؤمنان می‌شدیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

البته در این (داستان ابراهيم) نشانه‌ای است، و بیشترشان مؤمن نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و البته پروردگارت غالب (و) مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 105

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

قوم نوح پیغمبران را تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 106

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

چون برادرشان نوح به آنان گفت: آیا از الله نمی‌ترسید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 107

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

يقينا من برایتان پیغمبر امین هستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 108

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 109

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

من بر این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی‌خواهم، مزد من نیست مگر بر عهدۀ پروردگار جهانیان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 110

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 111

۞ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم حال آنکه فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 112

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

نوح گفت: من از آنچه آنها می‌کنند چه می‌دانم؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 113

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

حساب ایشان جز بر عهدۀ پروردگارم نیست اگر بدانید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 114

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و من طرد کنندۀ مؤمنان از خود نیستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 115

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

من جز بیم‌دهندۀ آشکار نیستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 116

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

گفتند: ای نوح! اگر (از دعوتت) دست برنداری، البته از جمله سنگسار شدگان خواهی بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

گفت: ای پروردگارم! همانا قومم مرا تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 118

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس میان من و آنها به حکمی فیصله کن و من و هر کس از مؤمنان را که با من است، نجات ده.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 119

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

پس او و آنانی را که با وی بودند در کشتی پر و گرانبار نجات دادیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 120

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

باز باقی ماندگان را غرق کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

البته در این (داستان) نشانه‌ای است، و اکثر‌شان مؤمن نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

واقعا پروردگارت غالب مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 123

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

(قوم) عاد پیغمبران را تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 124

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتی که برادرشان هود به ایشان گفت: آیا از الله نمی‌ترسید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 125

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

البته من برای شما پیغمبر امین هستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 126

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 127

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و در مقابل دعوت خود مزدی از شما نمی‌طلبم و مزد من جز بر عهدۀ پروردگار جهانیان نیست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 128

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

آیا بر هر بلندیی بنایی می‌سازید که (در آن) به عبث و بیهوده‌کاری مشغول شوید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

و قصرها و قلعه‌های محکم می‌سازید، به امید آنکه همیشه بمانید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 130

وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

و چون (کسی را) مؤاخذه کنید، ظالمانه مؤاخذه می‌کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 131

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 132

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

و از آن ذاتی بترسید که شما را به آنچه خود می‌دانید، مدد کرده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 133

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ

شما را با دادن چهارپایان و فرزندان مدد کرده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 134

وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

و (نیز با دادن) باغ‌ها و چشمه‌ها (شما را مدد کرد).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 135

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

البته من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 136

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

گفتند: بر ما برابر است، خواه به ما پند دهی یا از پند دهندگان نباشی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 137

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

این (تکذیب و طغيانگری) جز شیوۀ پیشینیان نیست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 138

وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

و ما عذاب داده نمی‌شویم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

پس (قوم عاد)، هود را تکذیب کردند، در نتیجه آنها را هلاک کردیم. بدون شک در این نشانه است، و اکثر‌شان مؤمن نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و البته پروردگارت همان غالبِ مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 141

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

(قوم) ثمود نیز پیغمبران را تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 142

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتی که برادرشان صالح به آنها گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 143

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

البته من برای شما پیغمبر امین هستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 144

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 145

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و بر تبلیغ این رسالت از شما مزد و پاداشی نمی‌خواهم، مزد و پاداش من جز بر عهدۀ پروردگار جهانیان نیست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 146

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

آیا در آنچه (از نعمت‌ها که) اینجاست ایمن (از عذاب و مرگ) گذاشته می‌شوید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 147

فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

در (میان) باغ‌ها و (در کنار) چشمه‌سارها؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 148

وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

و کشتزارها و نخلستان‌هایی که میوه و شگوفۀ آن‌تر و تازه است؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 149

وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

و با مهارت از کوه‌ها خانه‌هایی برای خود می‌تراشید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 150

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 151

وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

و از فرمان اسراف کاران اطاعت مکنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 152

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

آنان که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 153

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

گفتند: جز این نیست که تو از جملۀ جادوشده‌گانی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 154

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

تو انسانی مگر مانند ما نیستی، پس اگر از راستگویانی معجزه‌ای بیاور.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

صالح گفت: این ماده شتر است که یک نوبت آب خوردن برای اوست و روزی معین نوبت آب شماست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

و به آن آسیب نرسانید، (که در آن صورت) عذاب روز بزرگ شما را فرا خواهد گرفت.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 157

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

پس آن شتر را کشتند، باز پشیمان شدند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 158

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

پس عذاب آنان را فرا گرفت. البته در این نشانه است، ولی بیشتر‌شان ایمان‌آرنده نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و البته پروردگارت غالب مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 160

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

قوم لوط پیغمبران را تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 161

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتی برادرشان لوط به آنها گفت: آیا از الله نمی‌ترسید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 162

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

البته من برای شما پیغمبر امین هستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 163

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 164

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و بر تبلیغ این رسالت از شما مزد و پاداشی نمی‌خواهم، مزد و پاداش من جز بر عهدۀ پروردگار جهانیان نیست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 165

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

آیا از (فطرت پاک) مردم جهان (مخالفت می‌کنید و زنان را گذاشته) به سراغ مردان می‌روید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

و همسران را که پروردگارتان برای شما آفریده است، می‌گزارید؟ بلکه شما مردم تجاوزکارید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 167

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

گفتند: ای لوط! اگر (از عیبجویی ما) دست برنداری، حتما از بیرون رانده‌شدگان خواهی بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

(لوط) گفت: من از دشمنان (این) کارتان هستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

ای پروردگارم! مرا و خانواده‌ام را از شر آنچه می‌کنند نجات ده.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 170

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

پس او و خانواده‌اش همگی را یکجا نجات دادیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 171

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

به جز پیرزنی که در جملۀ باقی‌ماندگان (در عذاب) بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 172

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

باز دیگران را هلاک کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 173

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

و بر آنان باران سخت باراندیم، پس چه بد بود باران بیم داده شدگان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

حقا که در این (عقوبت) نشانه‌ایست، و بیشتر‌شان ایمان‌آرنده نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و البته پروردگارت همان غالب مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 176

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

اصحاب ایکه (جنگل) پیغمبران را تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 177

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتی که شعیب به آنان گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 178

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

البته من برای شما پیغمبر امین هستم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 179

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

پس از الله بترسید و از من اطاعت کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 180

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و بر تبلیغ این رسالت از شما مزد و پاداشی نمی‌خواهم، مزد و پاداش من جز بر عهدۀ پروردگار جهانیان نیست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 181

۞ أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

(شعیب گفت:) پیمانه را به تمام و کمال دهید و از کم‌کنندگان مباشید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 182

وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

و با ترازوی برابر و درست وزن کنید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 183

وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

و به مردم اشیای‌شان راکم ندهید و در زمین فسادکار نگردید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 184

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

و بترسید از ذاتی که شما و امت‌های گذشته را آفریده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 185

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

گفتند: تو حتما از جملۀ جادوشدگانی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 186

وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

و تو جز بشری مانند ما نیستی، و یقینا تو را از دروغگویان می‌پنداریم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 187

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

اگر از راستگویانی، پس قطعه‌ای از آسمان را بر ما بیفگن.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 188

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

(شعيب) گفت: پروردگارم به آنچه می‌کنید داناتر است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

پس او را تکذیب کردند و عذاب روز ابر (آتشبار) آنان را فرو گرفت، البته آن عذاب روزی سخت و بزرگ بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

البته در این (هلاک ساختن) نشانه است. و بیشترشان ایمان‌آرنده نبودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و يقيناً پروردگار تو غالب (و) مهربان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 192

وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و البته این (قرآن) فرو فرستادۀ پروردگار جهانیان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 193

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

که جبرئیل آن را فرود آورده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 194

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

(فرود آورده) بر دل تو تا از بيم‌دهندگان باشی،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

(آن قرآن) به زبان عربی واضح و روشن

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 196

وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

و البته (وصف) آن در صحیفه‌های پیشینیان آمده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 197

أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

آیا برایشان نشانۀ (حقانیت قرآن) نیست که علمای بنی اسرائیل آن را می‌دانستند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 198

وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

و اگر آن را بر بعضی از عجمیان نازل می‌کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 199

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

باز آن را برایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 200

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

ما این چنین آن را در دل‌های مجرمان راه دادیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 201

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

که به آن ایمان نمی‌آورند، تا آن که عذاب دردناک را ببینند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 202

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

پس عذاب به طور ناگهانی بر سر آنان می‌آید، در حالیکه بی‌خبرند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 203

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

پس می‌گویند: آیا به ما مهلت داده می‌شود؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

پس آیا عذاب ما را به شتاب می‌طلبند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 205

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

مگر نمی‌دانی که اگر سال‌ها آنها را (مهلت دهیم و از نعمت‌ها) برخوردار سازیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 206

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

باز آنچه که به آن وعده داده می‌شوند، به ایشان برسد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 207

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

آن برخورداریشان چیزی را از آنان دفع نمی‌کند؟ ­

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 208

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

و (اهل) هیچ قریه را نابود نکردیم مگر اینکه ترسانندگانی (از پیامبران و نائبان آنها) داشتند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 209

ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

برای پند دادن و ما ظلم‌کننده نبودیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 210

وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

و این قرآن را شیاطین فرود نیاورده‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 211

وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ

و سزاوارشان نیست، و نمی‌توانند (آن را نازل کنند).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 212

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

و چون آنها از شنیدن (قرآن و سخن فرشتگان) دور و محروم‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 213

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

پس با الله معبود دیگری را به دعا مخوان که از عذاب‌شدگان خواهی بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 214

وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

و خویشاوندان نزدیکت را (از عذاب) بترسان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 215

وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و بال مهربانی و شفقت خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند، بگستران.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 216

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

پس اگر از تو نافرمانی کردند، بگو: البته من از آنچه می‌کنید بیزارم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 217

وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

و بر توانای مهربان توکل کن.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 218

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

آن ذاتی که چون (برای نماز شب) می‌ایستی، تو را می‌بیند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

و (همچنین می‌بیند) حرکت (قیام و رکوع و نشست و برخاست) تو را در میان سجده‌کنندگان.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 220

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

يقينا او شنوای داناست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 221

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

آیا شما را خبر دهم که شیاطین بر چه کسى نازل می‌شوند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

بر هر دروغگوی گناهکار نازل می‌شوند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 223

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

گوش می‌دهند (به سخن فرشتگان) و بیشترشان دروغگو‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 224

وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

و شاعران را گمراهان پیروی می‌کنند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 225

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

آیا ندیدی که آنان در هر وادیی حیران و سرگردانند؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 226

وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

و آنها کسانی‌اند که چیزهایی می‌گویند که خود انجام نمی‌دهند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 227

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

مگر آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای نیک انجام داده‌اند و الله را بسیار یاد کرده‌اند و پس از آنکه مورد ظلم قرار گرفته‌اند، انتقام گرفته‌اند. و زود است که ظالمان بدانند که به کدام بازگشتگاه باز می‌گردند.