ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߞߊߙߏ ߝߐߘߊ - ߔߍߙߛߌ߫-ߊ.ߘߊߙߌߦߊߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

سورۀ قمر

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ

قیامت نزدیک شد و ماه شگافت.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ

و اگر معجزه‌ای را ببیند روی می‌گردانند و می‌گویند: جادویی پی در پی است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ

و تکذیب کردند و از خواهشات (نفسانی) خود پیروی نمودند. و هر کاری هم جایگاه و قرارگاهی دارد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ

البته خبرهای مهم، آنچه که موجب بیزاری (از گناهان) شود، به اندازۀ کافی برای آنان آمده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ

(قرآن) حکمتی رسا است، پس بیم دهندگان (برای سرکشان) سودی نبخشیدند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ

پس از ایشان روی بگردان (و منتظر باش تا) آن روزی که دعوت دهنده به‌سوی چیزی ناخوشایند فرا خواند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ

در حالیکه چشم‌هایشان (از ترس و وحشت) فروافتاده است. از گورها چنان بیرون می‌آیند که گویی آنها ملخ‌هایی پراگنده‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ

شتابان به‌سوی دعوت دهنده می‌روند. کافران می‌گویند: این روزی بسیار سخت است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

۞ كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ

پیش از آنان قوم نوح تکذیب کردند و بندۀ ما را دروغگو شمردند و گفتند: دیوانه است. و (او) به خشونت (از دعوت دادن به‌سوی حق) منع شد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ

پس پروردگار خود را خواند که من مغلوب شده‌ام پس (از آنها) انتقام بگیر.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ

پس درهای آسمان را با ریزش آب باز کردیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ

و از زمین چشمه‌ها جاری کردیم، پس (هردو) آب برای انجام کاری که مقدر شده بود یکجا شد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ

و نوح را بر کشتی که دارای تخته‌ها و میخها بود، برداشتیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ

(کشتی) زیر نظر چشم‌های ما روان بود. (این امر) پاداش کسی بود که (نبوتش) انکار شده بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و البته آن را نشانه‌ای باقی گذاشتیم، پس آیا عبرت گیرنده‌ای هست؟!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

پس عذاب و ترساندن من چطور بود؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

البته ما قرآن را برای تذکر و عبرت آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده‌ای هست؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

(قوم) عاد تکذیب کردند (پس ببین) عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ

البته که ما در روزی بی‌خیر و برکت (و) پی در پی تند باد سختی را بر آنان فرستادیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ

آن باد مردم را (از زمین) بر می‌داشت، گویی که آنها تنه‌های درختان خرمای ریشه کن شده‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

پس عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده‌ای هست؟.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ

ثمود بیم دادن (پیغمبر شان) را تکذیب کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ

پس گفتند: آیا از فردی پیروی کنیم که از خود ماست؟ يقينا ما در این صورت در گمراهی و جنون عمیق خواهیم بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ

آیا از میان همۀ ما وحی بر او نازل کرده شد؟ بلکه او دروغگویی متکبر است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ

فردا خواهند دانست که دروغگوی و متکبر کیست؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ

البته ما ماده شتر را برای امتحان آنان خواهیم فرستاد، پس (ای صالح) در انتظار (هلاکت شان) باش و صبر کن.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

وَنَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡۖ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ

و به آنان خبر ده که آب در میان آنان تقسیم شده است. نوبت هر کدام که باشد بر سر آب حاضر شود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

پس یارشان را صدا کردند و او دست درازی کرد پس شتر را از پای در آورد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

پس عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ

همانا بر آنان صدای مرگبار را فرستادیم و ایشان همگی مانند گیاه خشک و ریزه شده شدند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده‌ای هست؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۭ بِٱلنُّذُرِ

قوم لوط بیم دهندگان را دروغ شمردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖۖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ

(لذا) ما بر آنان سنگ باد فرستادیم، جز خانواده لوط که آنان را به هنگام سحر نجات دادیم. (همه نابود شدند).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَاۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ

این (نجات) نعمتی بود از جانب ما، این چنین کسی را که شکر گزار باشد، جزای نیک می‌دهیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

وَلَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ

و البته (لوط) آنان را از عقوبت ما بیم داده بود، اما آنان دربارۀ بیم دهندگان (پیغمبران) شک کردند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

وَلَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ

و البته (با لوط) دربارۀ (سوء قصد به) مهمانانش سخن گفتند، پس ما چشمهای آنها را کور کردیم (و گفتیم: لذت) عذاب من و ترسانیدن‌های مرا بچشید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

وَلَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ

و البته صبحگاهان عذاب پیاپی و پایدار بر ایشان آمد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ

(و گفتیم: لذت) عذاب من و ترسانیدن‌های مرا بچشید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده‌ای هست؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

وَلَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ

و البته بیم دهندگان به نزد فرعون و پیروان او آمده بودند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 42

كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ

آنان همه آیات ما را تکذیب کردند، لذا آنها را مانند گرفتن مقتدر و توانا (به قهر خود) گرفتیم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 43

أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ

(بگو: ای اهل مکه!) آیا کافران شما از این‌ها (که ذکر شد) بهترند یا اینکه برائت شما از عذاب، در کتاب‌های (آسمانی سابق) درج است؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 44

أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ

یا می‌گویند: ما گروه شکست ناپذیر و انتقام گیر هستیم و یکدیگر را پشتیبانی می‌کنیم؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 45

سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَيُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ

زود است که این گروه شکست بخورند (و در مقابل مسلمانان) پشت بگردانند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 46

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَأَمَرُّ

بلکه وعدۀ عذاب آنها قيامت است. و (عذاب) قیامت سخت‌تر و تلخ‌تر است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 47

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٖ

يقينا مجرمان در گمراهی و آتش دوزخ‌اند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 48

يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ

روزی که بر روی‌هایشان در دوزخ کشیده می‌شوند (و به آنان گفته شود:) طعم رسیدن آتش را بچشید.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 49

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

ما هر چیز را به اندازۀ معین آفریده‌ایم.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 50

وَمَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۭ بِٱلۡبَصَرِ

و حكم ما نیست مگر مانند یک چشم زدن.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 51

وَلَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و يقينا امثال شما (هم فکران و هم‌مسلکان شما) را نابود کردیم. پس آیا پند پذیری هست؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 52

وَكُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

و هر چیزی را که انجام داده‌اند، در نامه‌های اعمال‌شان ثبت است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 53

وَكُلُّ صَغِيرٖ وَكَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

و هر خورد و بزرگ نوشته شده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 54

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَنَهَرٖ

بی‌گمان پرهیزگاران در باغها و (در جوار) نهرها خواهند بود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 55

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۭ

در مقام و منزلت راستین، نزد فرمانروایی مقتدر.