ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߡߊߙߌߦߡߊ߫ ߝߐߘߊ - ߋߓߙߋߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

מרים

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

كٓهيعٓصٓ

1 כאף.הא.יא.עין. צאד.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

ذِكۡرُ رَحۡمَتِ رَبِّكَ عَبۡدَهُۥ زَكَرِيَّآ

2 זכר רחמי ריבונך על עבדו זכריה,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ نِدَآءً خَفِيّٗا

3 כאשר קרא אל ריבונו קריאה בסתר.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ ٱلۡعَظۡمُ مِنِّي وَٱشۡتَعَلَ ٱلرَّأۡسُ شَيۡبٗا وَلَمۡ أَكُنۢ بِدُعَآئِكَ رَبِّ شَقِيّٗا

4 אמר: “ריבוני! אני, כבר חלשו עצמותיי, והשיער שעל ראשי האפיר, ומעולם לא הייתי אומלל בקריאה אליך ריבוני.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

وَإِنِّي خِفۡتُ ٱلۡمَوَٰلِيَ مِن وَرَآءِي وَكَانَتِ ٱمۡرَأَتِي عَاقِرٗا فَهَبۡ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيّٗا

5 ואכן אני חושש מפני הקרובים שלי אשר אחריי, ואשתי עקרה, אז בבקשה ממך על כן הענק לי מטובך בן,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنۡ ءَالِ يَعۡقُوبَۖ وَٱجۡعَلۡهُ رَبِّ رَضِيّٗا

6 אשר יירש אותי ואת בית יעקוב. ועשה אותו, ריבוני, כמישהו שיהיה מקובל!”

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسۡمُهُۥ يَحۡيَىٰ لَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ مِن قَبۡلُ سَمِيّٗا

7 “הוי, זכריה! הנה אנו מבשרים לך על בן ושמו יהיה יוחנן (יחיא), שם שלא ניתן לאף אחז קודם לכן”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَكَانَتِ ٱمۡرَأَتِي عَاقِرٗا وَقَدۡ بَلَغۡتُ مِنَ ٱلۡكِبَرِ عِتِيّٗا

8 אמו: “ריבוני! כיצד יהיה לי בן למרות שאשתי עקרה ואני בא בימים?”

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞ وَقَدۡ خَلَقۡتُكَ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ تَكُ شَيۡـٔٗا

9 אמר: “כן אמר ריבונך, זה קל מאוד עבורי. הרי שכבר בראתי אותך כאשר לא היית דבר”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّيٓ ءَايَةٗۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَ لَيَالٖ سَوِيّٗا

10 אמר: ״ ריבוני! תן לי סימן!”, אמר: "האות שלן יהיה שלא תדבר אל אנשים שלושה לילות ברצף”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنَ ٱلۡمِحۡرَابِ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَيۡهِمۡ أَن سَبِّحُواْ بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا

11 אז יצא אל בני עמו מהמסגד וסימן להם לשבח (את אללה) בבוקר ובערב.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

يَٰيَحۡيَىٰ خُذِ ٱلۡكِتَٰبَ بِقُوَّةٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحُكۡمَ صَبِيّٗا

12 “הוי יחיא! אחוז את הספר בחוזקה!”, והענקנו לו חכמה בצעירותו.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

وَحَنَانٗا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَوٰةٗۖ وَكَانَ تَقِيّٗا

13 והענקנו לו רחמנות וטוהר מאתנו, והיה ירא!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

وَبَرَّۢا بِوَٰلِدَيۡهِ وَلَمۡ يَكُن جَبَّارًا عَصِيّٗا

14 והיה מכבד את הוריו, ולא היה מתנשא או מרדן.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

وَسَلَٰمٌ عَلَيۡهِ يَوۡمَ وُلِدَ وَيَوۡمَ يَمُوتُ وَيَوۡمَ يُبۡعَثُ حَيّٗا

15 ושלום עליו ביום הולדתו וביום מותו וביום שיוקם לתחייה.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَرۡيَمَ إِذِ ٱنتَبَذَتۡ مِنۡ أَهۡلِهَا مَكَانٗا شَرۡقِيّٗا

16 והזכר בספר את מרים, אשר התרחקה מבני משפחתה והלכה אל מקום מרוחק במזרח.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

فَٱتَّخَذَتۡ مِن دُونِهِمۡ حِجَابٗا فَأَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرٗا سَوِيّٗا

17 ואז היא תפסה מהם מחסה, ואז שלחנו אליה את רוחנו (המלאך גבריאל), והוא הופיע לפניה בן אדם נאה.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

قَالَتۡ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيّٗا

18 אמרה: “אני מבקשת מהרחמן מחסה ממך, אם אכן ירא אותו הנך!”

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

قَالَ إِنَّمَآ أَنَا۠ رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَٰمٗا زَكِيّٗا

19 אמר: “אכן, אני שליח ריבונך לתת לן בן טהור”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

قَالَتۡ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَلَمۡ يَمۡسَسۡنِي بَشَرٞ وَلَمۡ أَكُ بَغِيّٗا

20 אמרה: “כיצד יהיו לי ילדים, ולא נגע בי איש, ולא הייתי פרוצה”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٞۖ وَلِنَجۡعَلَهُۥٓ ءَايَةٗ لِّلنَّاسِ وَرَحۡمَةٗ مِّنَّاۚ وَكَانَ أَمۡرٗا مَّقۡضِيّٗا

21 אמר: “כך אמר ריבונך, זה קל מאוד עבורי, ונעשה אותו (את הבן) אות לאנשים, ורחמנות מאתנו, וכבר נגזר הדבר”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

۞ فَحَمَلَتۡهُ فَٱنتَبَذَتۡ بِهِۦ مَكَانٗا قَصِيّٗا

22 אז הרתה בו, ופרשה עמו אל מקום מרוחק,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

فَأَجَآءَهَا ٱلۡمَخَاضُ إِلَىٰ جِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ قَالَتۡ يَٰلَيۡتَنِي مِتُّ قَبۡلَ هَٰذَا وَكُنتُ نَسۡيٗا مَّنسِيّٗا

23 אז אחזו בה חבלי לידה, ליד גזע הדקל. אמרה: ”הלוואי שהייתי מתה לפני זה, והייתי דבר נטוש ועזוב”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

فَنَادَىٰهَا مِن تَحۡتِهَآ أَلَّا تَحۡزَنِي قَدۡ جَعَلَ رَبُّكِ تَحۡتَكِ سَرِيّٗا

24 אז (התינוק או המלאך) קרא לה מלמטה: “אל תתעצבי! כבר עשה ריבונך מים שיזרמו מתחתייך,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

وَهُزِّيٓ إِلَيۡكِ بِجِذۡعِ ٱلنَّخۡلَةِ تُسَٰقِطۡ عَلَيۡكِ رُطَبٗا جَنِيّٗا

25 ונערי אלייך את גזע הדקל, וייפלו עלייך תמרים טריים,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

فَكُلِي وَٱشۡرَبِي وَقَرِّي عَيۡنٗاۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ ٱلۡبَشَرِ أَحَدٗا فَقُولِيٓ إِنِّي نَذَرۡتُ لِلرَّحۡمَٰنِ صَوۡمٗا فَلَنۡ أُكَلِّمَ ٱلۡيَوۡمَ إِنسِيّٗا

26 אז אכלי ושתי והירגעי, ואם תראי אחד מבני האנוש, אז אמרי: “אכן נדרתי צום לרחמן, אז לא אדבר היום עם האנשים”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

فَأَتَتۡ بِهِۦ قَوۡمَهَا تَحۡمِلُهُۥۖ قَالُواْ يَٰمَرۡيَمُ لَقَدۡ جِئۡتِ شَيۡـٔٗا فَرِيّٗا

27 אז נשאה אותו ולקחה אותו אל בני עמה, אמרו: “הוי, מרים! אכן עשית מעשה מגונה,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

يَٰٓأُخۡتَ هَٰرُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ ٱمۡرَأَ سَوۡءٖ وَمَا كَانَتۡ أُمُّكِ بَغِيّٗا

28 הוי, אחות אהרון (בת לשושלת הכוהנים בו אהרון היה הכהן הגדול הראשון), לא היה אביך נואף, ולא הייתה אמך פרוצה”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

فَأَشَارَتۡ إِلَيۡهِۖ قَالُواْ كَيۡفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي ٱلۡمَهۡدِ صَبِيّٗا

29 אז הצביעה עליו (התינוק), אמרו: “כיצד נדבר עם תינוק בעריסה?”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

قَالَ إِنِّي عَبۡدُ ٱللَّهِ ءَاتَىٰنِيَ ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلَنِي نَبِيّٗا

30 אמר: (התינוק) “אכן, אני עבד אללה, אשר נתן לי את הספר ועשה אותי נביא

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيۡنَ مَا كُنتُ وَأَوۡصَٰنِي بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ مَا دُمۡتُ حَيّٗا

31 ועשה אותי מבורך בכל אשר אהיה, וציווה עלי את התפילה ואת מתן הצדקה כל עוד אני חי,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

وَبَرَّۢا بِوَٰلِدَتِي وَلَمۡ يَجۡعَلۡنِي جَبَّارٗا شَقِيّٗا

32 ועשה אותי ממושמע כלפי אמי ולא עשה אותי מתנשא אומלל.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

وَٱلسَّلَٰمُ عَلَيَّ يَوۡمَ وُلِدتُّ وَيَوۡمَ أَمُوتُ وَيَوۡمَ أُبۡعَثُ حَيّٗا

33 ושלום עליי ביום שנולדתי וביום מותי וביום שאקום לתחייה”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

ذَٰلِكَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ قَوۡلَ ٱلۡحَقِّ ٱلَّذِي فِيهِ يَمۡتَرُونَ

34 זהו ישוע בן מרים, דבר הצדק אשר עליו נמצאים במחלוקת.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٖۖ سُبۡحَٰنَهُۥٓۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ

35 לא ייתכן שאללה הוליד בן, ישתבח שמו! אם יפסוק פסיקה, אז רק יאמר לו: " היה!” והיה.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

وَإِنَّ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ

36 (וישוע אמר) “ואכן אללה ריבוני וריבונכם, אז עבדוהו, זוהי הדרך הישרה”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

فَٱخۡتَلَفَ ٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَيۡنِهِمۡۖ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن مَّشۡهَدِ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

37 אז נחלקו המחנות ביניהם (אודות ישוע בן מרים). אך, אוי ואבוי, לאלה אשר כפרו ממראה היום העצום.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

أَسۡمِعۡ بِهِمۡ وَأَبۡصِرۡ يَوۡمَ يَأۡتُونَنَا لَٰكِنِ ٱلظَّٰلِمُونَ ٱلۡيَوۡمَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

38 מה ייטיבו לשמוע ולראות ביום שיגיעו אלינו, אולם המקפחים היום בתעייה ברורה,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

وَأَنذِرۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡحَسۡرَةِ إِذۡ قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ وَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

39 והזהר אותם מיום ההפסד, אשר בו ייחרץ הדין, והם בשאננות והם אינם מאמינים.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

إِنَّا نَحۡنُ نَرِثُ ٱلۡأَرۡضَ وَمَنۡ عَلَيۡهَا وَإِلَيۡنَا يُرۡجَعُونَ

40 אכן אנחנו נירש את הארץ ומה שעליה ואלינו יושבו.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِبۡرَٰهِيمَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقٗا نَّبِيًّا

41 והזכר בספר את אברהם, אכן הוא היה צדיק ונביא.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 42

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ يَٰٓأَبَتِ لِمَ تَعۡبُدُ مَا لَا يَسۡمَعُ وَلَا يُبۡصِرُ وَلَا يُغۡنِي عَنكَ شَيۡـٔٗا

42 באומרו לאביו ״הוי, אבי! למה תעבוד את מה שאינו שומע ואינו רואה ולא יועיל לך במאומה?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 43

يَٰٓأَبَتِ إِنِّي قَدۡ جَآءَنِي مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَمۡ يَأۡتِكَ فَٱتَّبِعۡنِيٓ أَهۡدِكَ صِرَٰطٗا سَوِيّٗا

43 הוי, אבי, אכן כבר בא אליי מהידע שלא ניתן לך, אז לך בעקבותיי, ואדריך אותך בדרך הישר.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 44

يَٰٓأَبَتِ لَا تَعۡبُدِ ٱلشَّيۡطَٰنَۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ كَانَ لِلرَّحۡمَٰنِ عَصِيّٗا

44 הוי, אבי, אל תעבוד את השטן, כי השטן היה לרחמן סרבן.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 45

يَٰٓأَبَتِ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيۡطَٰنِ وَلِيّٗا

45 הוי, אבי, אכן אני חושש שיפגע בך עונש מהרחמן ואז תהיה לשטן עוזר ״.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 46

قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنۡ ءَالِهَتِي يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُۖ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ لَأَرۡجُمَنَّكَۖ وَٱهۡجُرۡنِي مَلِيّٗا

46 אמר: “המתנער אתה מהאלים שלי, הוי, אברהם? אם לא תפסיק את זה עוד ארגום אותך, והתרחק ממני לתמיד”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 47

قَالَ سَلَٰمٌ عَلَيۡكَۖ سَأَسۡتَغۡفِرُ لَكَ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ بِي حَفِيّٗا

47 אמר: “שלום עליך, אבקש סליחה עבורך מריבוני, כי הוא רב-חסד אליי,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 48

وَأَعۡتَزِلُكُمۡ وَمَا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَأَدۡعُواْ رَبِّي عَسَىٰٓ أَلَّآ أَكُونَ بِدُعَآءِ رَبِّي شَقِيّٗا

48 ואעזוב אתכם ואת מה שאתם מתפללים אליו מלבד אללה, ואתפלל אל ריבוני, למען לא אהיה בתפילה לריבוני אומלל”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 49

فَلَمَّا ٱعۡتَزَلَهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا نَبِيّٗا

49 וכאשר התרחק מהם וממה שהם עובדים מלבד אללה, הענקנו לו את יצחק ויעקוב, ועשינו את שניהם לנביאים.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 50

وَوَهَبۡنَا لَهُم مِّن رَّحۡمَتِنَا وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ لِسَانَ صِدۡقٍ عَلِيّٗا

50 והענקנו להם מרחמינו, ונתנו להם לשון דוברת צדק ועליונות.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 51

وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مُوسَىٰٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ مُخۡلَصٗا وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا

51 והזכר בספר את משה, אכן הוא היה טהור, והיה שליח ונביא.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 52

وَنَٰدَيۡنَٰهُ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ ٱلۡأَيۡمَنِ وَقَرَّبۡنَٰهُ نَجِيّٗا

52 וקראנו לו מצדו הימני של ההר וקירבנו אותו אל המפגש.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 53

وَوَهَبۡنَا لَهُۥ مِن رَّحۡمَتِنَآ أَخَاهُ هَٰرُونَ نَبِيّٗا

53 והענקנו לו ברחמינו את אחיו אהרון הנביא (לעזור לו).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 54

وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِسۡمَٰعِيلَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صَادِقَ ٱلۡوَعۡدِ وَكَانَ رَسُولٗا نَّبِيّٗا

54 והזכר בספר את ישמעאל, אכן הוא היה צדיק שמקיים את הבטחותיו והיה שליח ונביא

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 55

وَكَانَ يَأۡمُرُ أَهۡلَهُۥ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِۦ مَرۡضِيّٗا

55 והיה מצווה את בני עמו לקיים את התפילה ואת הצדקה והיה מקובל אצל ריבונו.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 56

وَٱذۡكُرۡ فِي ٱلۡكِتَٰبِ إِدۡرِيسَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقٗا نَّبِيّٗا

56 והזכר בספר את אידריס (חנוך), אכן הוא היה צדיק ונביא,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 57

وَرَفَعۡنَٰهُ مَكَانًا عَلِيًّا

57 והעלינו אותו אל מקום עליון.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 58

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٖ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡرَٰٓءِيلَ وَمِمَّنۡ هَدَيۡنَا وَٱجۡتَبَيۡنَآۚ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُ ٱلرَّحۡمَٰنِ خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَبُكِيّٗا۩

58 אלה אשר העניק להם אללה מחסדו מקרב הנביאים, מזרע אדם ומאלה אשר נשאנו עם נוח (בספינה), ומזרע אברהם וישראל (יעקוב), ומאלה אשר הדרכנו ובחרנו. בהיקרא לפניהם אותות הרחמן, הם היו נופלים כסגידה ובוכים.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 59

۞ فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوَٰتِۖ فَسَوۡفَ يَلۡقَوۡنَ غَيًّا

59 אז אחריהם קמו דורות אחרים אשר זנחו את התפילה והלכו אחר תאוותם וסופם יהיה באבדון

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 60

إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَأُوْلَٰٓئِكَ يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ وَلَا يُظۡلَمُونَ شَيۡـٔٗا

60 פרט לאשר ביקש סליחה והאמין ועשה את הטוב, ואלה ייכנסו אל גן העדן ולא יקופחו בכלום.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 61

جَنَّٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ عِبَادَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّهُۥ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَأۡتِيّٗا

61 גני העדן אשר הבטיח הרחמן לעבדיו בסתר, והבטחתו תתקיים בלי ספק.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 62

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوًا إِلَّا سَلَٰمٗاۖ وَلَهُمۡ رِزۡقُهُمۡ فِيهَا بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا

62 לא ישמעו הבלי-פה, אלא רק אמרות שלום, ולהם פרנסתם תהיה בוקר וערב.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 63

تِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِي نُورِثُ مِنۡ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيّٗا

63 זהו הגן אשר נוריש לעבדינו אשר היו יראים (את אללה).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 64

وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمۡرِ رَبِّكَۖ لَهُۥ مَا بَيۡنَ أَيۡدِينَا وَمَا خَلۡفَنَا وَمَا بَيۡنَ ذَٰلِكَۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيّٗا

64 ואין אנו (המלאכים) יורדים אלא בפקודת ריבונך, כי לו מה שבין ידינו, ומה שאחרינו וכל אשר ביניהם, וריבונך אינו שוכח דבר.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 65

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا فَٱعۡبُدۡهُ وَٱصۡطَبِرۡ لِعِبَٰدَتِهِۦۚ هَلۡ تَعۡلَمُ لَهُۥ سَمِيّٗا

65 ריבון השמים והארץ וכל אשר ביניהם, על כן עבוד אותו, והתמד בעבודתו. האם אתה מכיר דומה לו?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 66

وَيَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَءِذَا مَا مِتُّ لَسَوۡفَ أُخۡرَجُ حَيًّا

66 ויגיד בן האדם: “האם אחרי שאמות אקום לתחייה?”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 67

أَوَلَا يَذۡكُرُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ يَكُ شَيۡـٔٗا

67 האם הבן אדם אינו זוכר שכבר בראנו אותו כאשר הוא לא היה כלום?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 68

فَوَرَبِّكَ لَنَحۡشُرَنَّهُمۡ وَٱلشَّيَٰطِينَ ثُمَّ لَنُحۡضِرَنَّهُمۡ حَوۡلَ جَهَنَّمَ جِثِيّٗا

68 בריבונך! אנו נקבץ אותם יחד עם השטנים, ואז נציבם על ברכיהם סביב הגיהינום.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 69

ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمۡ أَشَدُّ عَلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ عِتِيّٗا

69 אז נמשוך מכל סיעה את אלה שהרבו למרוד כנגד הרחמן.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 70

ثُمَّ لَنَحۡنُ أَعۡلَمُ بِٱلَّذِينَ هُمۡ أَوۡلَىٰ بِهَا صِلِيّٗا

70 אז אנו יודעים היטב מי ראוי מכולם להיצלות בגיהינום.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 71

وَإِن مِّنكُمۡ إِلَّا وَارِدُهَاۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتۡمٗا مَّقۡضِيّٗا

71 אין אחד מכם שלא יעבור (בשביל) מעליו, כי זה צו קבוע ומוחלט של ריבונך.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 72

ثُمَّ نُنَجِّي ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّنَذَرُ ٱلظَّٰلِمِينَ فِيهَا جِثِيّٗا

72 אך את אלה היראים נציל ואת המקפחים נשאיר שם ליפול על ברכיהם

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 73

وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ خَيۡرٞ مَّقَامٗا وَأَحۡسَنُ نَدِيّٗا

73 כאשר יקראו בפניהם את אותותינו הברורים, יאמרו אלה אשר כפרו לאלה המאמינים: “מי משתי הקבוצות משכנותיה טובים יותר ומעמדה גבוה יותר?”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 74

وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَحۡسَنُ أَثَٰثٗا وَرِءۡيٗا

74 כמה דורות אנו הכחדנו לפניהם שהיו עשירים יותר וטובים יותר?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 75

قُلۡ مَن كَانَ فِي ٱلضَّلَٰلَةِ فَلۡيَمۡدُدۡ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَدًّاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ إِمَّا ٱلۡعَذَابَ وَإِمَّا ٱلسَّاعَةَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ شَرّٞ مَّكَانٗا وَأَضۡعَفُ جُندٗا

75 אמור: “למי שהיה בתעייה, ייתן הרחמן הארכה עד שיראו את אשר הבטחנו, את העונש או את השעה, אז יידעו מקומו של מי רע יותר, וכוחו ותומכיו של מי חלשים יותר”.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 76

وَيَزِيدُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ٱهۡتَدَوۡاْ هُدٗىۗ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابٗا وَخَيۡرٞ مَّرَدًّا

76 ויוסיף אללה למודרכים הדרכה, ולמעשים הטובים הקיימים (לנצח) אצל ריבונך גמול טוב ותוצאות טובות יותר.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 77

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي كَفَرَ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالٗا وَوَلَدًا

77 הראית את זה אשר כפר באותותינו, באומרו: “ודאי יהיה לי רכוש רב ויהיו לי בנים (ביום הדין) ״.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 78

أَطَّلَعَ ٱلۡغَيۡبَ أَمِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا

78 האם ראה את הנסתר? או קיבל הבטחה על כך מן הרחמן?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 79

كَلَّاۚ سَنَكۡتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُۥ مِنَ ٱلۡعَذَابِ مَدّٗا

79 ודאי לא! נכתוב את דבריו, ונגדיל לו את העונש.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 80

وَنَرِثُهُۥ مَا يَقُولُ وَيَأۡتِينَا فَرۡدٗا

80 ונירש ממנו את כל מה שהוא מתפאר בו, ואלינו הוא יבוא לבד.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 81

وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لِّيَكُونُواْ لَهُمۡ عِزّٗا

81 הם לקחו להם אלילים מלבד אללה, כדי שיתמכו בהם.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 82

كَلَّاۚ سَيَكۡفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمۡ وَيَكُونُونَ عَلَيۡهِمۡ ضِدًّا

82 אך לא! יתכחשו(האלילים) לעבודתם ויהיו להם מתנגדיהם.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 83

أَلَمۡ تَرَ أَنَّآ أَرۡسَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ تَؤُزُّهُمۡ أَزّٗا

83 הלא ראית כי שלחנו את השטנים אל הכופרים למען יסיחו אותם?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 84

فَلَا تَعۡجَلۡ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمۡ عَدّٗا

84 לכן אל תזרז את סופם, כי אנו סופרים להם את מניין חייהם.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 85

يَوۡمَ نَحۡشُرُ ٱلۡمُتَّقِينَ إِلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ وَفۡدٗا

85 וביום ההוא נקבץ את היראים ונשלח אותם אל הרחמן בכבוד,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 86

وَنَسُوقُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرۡدٗا

86 ונוביל את הכופרים המכחשים צמאים אל גיהינום,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 87

لَّا يَمۡلِكُونَ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَنِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحۡمَٰنِ عَهۡدٗا

87 ולא יהיה להם מליץ יושר אלא ברשותו של הרחמן.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 88

وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗا

88 ואמרו: “לקח הרחמן בן”,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 89

لَّقَدۡ جِئۡتُمۡ شَيۡـًٔا إِدّٗا

89 אכן, נורא הדבר שהם אמרו.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 90

تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِنۡهُ وَتَنشَقُّ ٱلۡأَرۡضُ وَتَخِرُّ ٱلۡجِبَالُ هَدًّا

90 כמעט השמים התפרצו מהדיבור הזה, והארץ נבקעה וההרים התמוטטו,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 91

أَن دَعَوۡاْ لِلرَّحۡمَٰنِ وَلَدٗا

91 מפני שייחסו לרחמן בן.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 92

وَمَا يَنۢبَغِي لِلرَّحۡمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا

92 ולא יעלה על הדעת שהרחמן ייקח בן.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 93

إِن كُلُّ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ إِلَّآ ءَاتِي ٱلرَّحۡمَٰنِ عَبۡدٗا

93 כי כל שוכני השמים והארץ יבואו אל הרחמן עבדים.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 94

لَّقَدۡ أَحۡصَىٰهُمۡ وَعَدَّهُمۡ عَدّٗا

94 הוא מונה וסופר את כולם.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 95

وَكُلُّهُمۡ ءَاتِيهِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَرۡدًا

95 ביום תחיית-המתים יבואו בנפרד,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 96

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَيَجۡعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وُدّٗا

96 אכן, אלה אשר האמינו ועשו את הטוב, יעניק להם הרחמן חיבה (בלבבות המאמינים).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 97

فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ ٱلۡمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِۦ قَوۡمٗا لُّدّٗا

97 ואכן גילינו אותו בלשונך, לבשר בו (טוב) למאמינים ולהזהיר בו את האנשים העקשנים.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 98

وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هَلۡ تُحِسُّ مِنۡهُم مِّنۡ أَحَدٍ أَوۡ تَسۡمَعُ لَهُمۡ رِكۡزَۢا

98 וכמה דורות הכחדנו לפניהם. האם תזהה אחד מהם או תשמע מהם לחישה?