ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߖߊ߲߬ߖߏ߲ ߝߐߘߊ - الترجمة البشتوية - رواد - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

النبإ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

عَمَّ یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۚ

د څه په اړه دوی پوښتنې کوي (یو له بل نه).

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

عَنِ النَّبَاِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

د هغه لوى خبر په اړه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

الَّذِیْ هُمْ فِیْهِ مُخْتَلِفُوْنَ ۟ؕ

هغه چې دوى پكې سره اختلاف كوونكي دي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

هيڅكله نه، ژر به هغوى پوه شي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

ثُمَّ كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟

بیا هېڅكله نه، ډېره ژر به دوې ته څرګنده شي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهٰدًا ۟ۙ

آيا موږ ځمكه فرش نه ده ګرځولې.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

وَّالْجِبَالَ اَوْتَادًا ۟ۙ

او غرونه مېخونه؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

وَّخَلَقْنٰكُمْ اَزْوَاجًا ۟ۙ

او تاسي مو جوړه جوړه پيدا كړي ياست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

وَّجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ۟ۙ

او ګرځولی دی موږ خوب ستاسو آرام.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

وَّجَعَلْنَا الَّیْلَ لِبَاسًا ۟ۙ

او ګرځولې ده موږ شپې لره جامه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

وَّجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ۟ۚ

او ګرځولې ده موږ ورځ وخت د ګټلو د روزۍ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

وَبَنَیْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ۟ۙ

او جوړ کړي مو دي ستاسې له پاسه اووه آسمانونه کلک.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

وَّجَعَلْنَا سِرَاجًا وَّهَّاجًا ۟ۙ

او جوړ کړی دی موږ چراغ ځلیدونکی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

وَّاَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرٰتِ مَآءً ثَجَّاجًا ۟ۙ

او له ډكو ورېځو مو پرله پسې اوبه را ورولې دي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

لِّنُخْرِجَ بِهٖ حَبًّا وَّنَبَاتًا ۟ۙ

ترڅو پرې غلې دانې او شنه ګيا راوټوكوو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

وَّجَنّٰتٍ اَلْفَافًا ۟ؕ

او ګڼ باغونه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِیْقَاتًا ۟ۙ

بېشكه د پرېكړې ورځ يو ټاكلى وخت دى.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ فَتَاْتُوْنَ اَفْوَاجًا ۟ۙ

كومه ورځ چې په شپېلۍ كې پو كړى شي نو بيا به تاسي ډلې ډلې راځئ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

وَّفُتِحَتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ اَبْوَابًا ۟ۙ

او آسمان به پرانيستل شي نو دروازې دروازې به وي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

وَّسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ۟ؕ

او روان به کړی شي غرونه نو شي به په څېر د شګې.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

اِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ۟ۙ

بېشكه چې دوزخ يو څارنځى دى.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

لِّلطَّاغِیْنَ مَاٰبًا ۟ۙ

د سركښانو استوګنځى دی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

لّٰبِثِیْنَ فِیْهَاۤ اَحْقَابًا ۟ۚ

اوسیږي به هغه کې تر ډیرې مودې پورې.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

لَا یَذُوْقُوْنَ فِیْهَا بَرْدًا وَّلَا شَرَابًا ۟ۙ

نه به يخوالى پكى وڅكي او نه څښاك.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

اِلَّا حَمِیْمًا وَّغَسَّاقًا ۟ۙ

پرته له خوټېدلو اوبو او زوو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

جَزَآءً وِّفَاقًا ۟ؕ

سمه برابره بدله ده.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

اِنَّهُمْ كَانُوْا لَا یَرْجُوْنَ حِسَابًا ۟ۙ

په رېښتيا هغوى د هيڅ حساب هيله نه درلوده.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

وَّكَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا كِذَّابًا ۟ؕ

او زموږ آيتونه يې دروغ ګڼلي وو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

وَكُلَّ شَیْءٍ اَحْصَیْنٰهُ كِتٰبًا ۟ۙ

او موږ هرڅه په شمېر ليكلي وو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

فَذُوْقُوْا فَلَنْ نَّزِیْدَكُمْ اِلَّا عَذَابًا ۟۠

نو ويې څكئ! اوس به موږ پرته له عذابه نور څه در زيات نه كړو.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ مَفَازًا ۟ۙ

یقینا متقیانو لره ځای د کامیابۍ دی.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

حَدَآىِٕقَ وَاَعْنَابًا ۟ۙ

باغونه او انګور دي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

وَّكَوَاعِبَ اَتْرَابًا ۟ۙ

او نوې پېغلې همزولې دي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

وَّكَاْسًا دِهَاقًا ۟ؕ

او ډك ډك جامونه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا كِذّٰبًا ۟ۚۖ

نه به هلته چټيات پكې اوري او نه دروغ.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

جَزَآءً مِّنْ رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًا ۟ۙ

ستا د پالونکي لخوا بدله او پوره پوره لورېينه.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

رَّبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لَا یَمْلِكُوْنَ مِنْهُ خِطَابًا ۟ۚ

د آسمانونو، ځمكې او د هغو ترمنځ شيانو ډېر مهربان پالونکی دى، هغوى به له هغه سره د خبرو كولو وس نه لري.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

یَوْمَ یَقُوْمُ الرُّوْحُ وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ صَفًّا ۙۗؕ— لَّا یَتَكَلَّمُوْنَ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ۟

هغه ورځ چې روح او پرېښتې كتار كتار ودريږي، هيڅوك به خبرې نه كوي له هغه چا پرته چې رحمان اجازه وركړې وي او سمې خبرې به كوي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

ذٰلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ ۚ— فَمَنْ شَآءَ اتَّخَذَ اِلٰی رَبِّهٖ مَاٰبًا ۟

دا حقه ورځ ده نو چې د چا خوښه وي د خپل پالونکي لور ته د ورګرځېدو لار دې ونيسي.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

اِنَّاۤ اَنْذَرْنٰكُمْ عَذَابًا قَرِیْبًا ۖۚ۬— یَّوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدٰهُ وَیَقُوْلُ الْكٰفِرُ یٰلَیْتَنِیْ كُنْتُ تُرٰبًا ۟۠

بېشكه موږ له (راتلونكي) نېږدې عذابه ووېرولئ هغه ورځ چې هرسړى به هغه څه وويني چې خپلو لاسونو يې وړاندې لېږلي او كافر به وايي: كاشكې زه خاورې واى.