ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 41 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߛߌ߬ߛߌ ߝߐߘߊ - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

یَوْمَ لَا یُغْنِیْ مَوْلًی عَنْ مَّوْلًی شَیْـًٔا وَّلَا هُمْ یُنْصَرُوْنَ ۟ۙ

خداوند همه را در آن روز گرد می‌آورد، و آنها و آنچه را که انجام داده‌اند حاضر و آماده می‌گرداند، و طبق اعمالشان به آنان سزا و جزا می‌دهد. ﴿يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا﴾ روزی که هیچ خویشی و دوستی کمترین کمکی به خویش و دوست خود نمی‌کند، ﴿وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ﴾ و نه آنان یاری می‌شوند؛ یعنی نمی‌توانند عذاب خدا را از یکدیگر دور کنند، چون هیچ کس از میان مخلوقات اختیاری ندارد.