ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 17 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߕߐ߬ߝߍ߬ߦߊ߬ߣߍ߲ ߠߎ߬ ߝߐߘߊ - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيۡنَٰهُمۡ فَٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡعَمَىٰ عَلَى ٱلۡهُدَىٰ فَأَخَذَتۡهُمۡ صَٰعِقَةُ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡهُونِ بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

Солиҳнинг қавми Самудга келсак, уларга ҳидоят берган эдик. Ўзлари ҳидоятдан кўра кўрликни танладилар. Бас, уларни қилган қилмишлари, куфру исёнлари туфайли хор қилгувчи азоб яшини урди.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الإعراض عن الحق سبب المهالك في الدنيا والآخرة.

Ҳақдан юз ўгириш дунёда ҳам, охиратда ҳам ҳалокатга олиб боради.

• التكبر والاغترار بالقوة مانعان من الإذعان للحق.

Такаббурлик ва ўз кучига керилиш ҳаққа бўйсунишдан тўсадиган ғовдир.

• الكفار يُجْمَع لهم بين عذاب الدنيا وعذاب الآخرة.

Кофирлар бу дунёда ҳам, охиратда ҳам азобга йўлиқадилар.

• شهادة الجوارح يوم القيامة على أصحابها.

Қиёмат куни инсон аъзолари ўзига қарши гувоҳлик берадилар.