ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߢߊߞߘߐߛߘߌ - ߝߊ߯ߙߛߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫ - ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ 585 - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

عبس

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

[پیامبر] چهره در هم کشید و روی برگردانْد

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

از اینکه آن نابینا [= عبدالله بن اُمّ مَکتوم] نزدش آمد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی؟ چه بسا او [از گناهانش] پاک ‌شود،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

یا پند گیرد و این پند به سودش باشد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

اما آن کس که [از ایمان] بی‌نیازی می‌ورزد

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

تو به او روی می‌آوری؛

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

در حالی که اگر او خود را [از کفر] پاک نسازد، ایرادی بر تو نیست؛

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

اما کسی که شتابان به سراغ تو می‌آید

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

و [از الله] می‌ترسد،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

تو از او غافل می‌شوی [و به دیگران می‌پردازی].

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

هرگز چنین نیست؛ بی‌گمان، این [آیات برای] تذکر و یادآوری است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

پس هر کس که بخواهد، [می‌تواند] از آن پند گیرد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

در صحیفه‌های ارجمندی [ثبت] است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

[در جایگاهی] بلندپایه و پاکیزه [از پلیدی]

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

در دست سفیران [وحی] است

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

[که] بزرگوار و نیکوکارند.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

مرگ بر انسان [کافر، که] چقدر ناسپاس است!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

[الله] او را از چه چیز آفریده است؟

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

او را از نطفۀ [ناچیزی] آفرید، سپس او را موزون ساخت.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

سپس راه را برایش آسان نمود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

آنگاه [پس از پایان عمر،] او را میرانْد و در قبر [پنهان] نمود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

سپس هر گاه بخواهد، او را [زنده می‌کند و] برمی‌انگیزد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

هرگز چنین نیست [که او می‌پندارد]. او هنوز آنچه را که [الله] فرمان داده به جای نیاورده است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

انسان باید به غذای خویش [و آفرینشِ آن] بنگرد:

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

ما آب فراوان [از آسمان] فروریختیم،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

سپس زمین را از هم شکافتیم،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

آنگاه دانه‌[های فراون] در آن رویاندیم،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

و انگور و سبزی [خوراکی بسیار]،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

و زیتون و نخل،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

و باغ‌هایی [انبوه و] پردرخت،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

و [انواع] میوه و علوفه [پدید آوردیم].

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

هنگامی ‌که [آن] صدای مهیب [قیامت] فرارسد،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

روزی ‌که انسان از برادرش می‌گریزد

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

و از مادرش و از پدرش

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

و از زنش و پسرانش [نیز می‌گریزد]،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

در آن روز، هر کس را کاری است که او را به خودش سرگرم می‌دارد [و از دیگری بازمی‌دارد].

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

چهره‌هایی در آن روز، گشاده و روشن است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

[به خاطر نعمت و رحمتِ الله] خندان [و] شاد است.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

و چهره‌هایی در آن روز، غبارآلود است.