Terjemahan makna Surah Surah 'Abasa - Terjemahan Berbahasa Persia - Pusat Terjemah Ruwwād - Ensiklopedia Alquran Alkarim

سوره عبس

Ayah: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

[پیامبر] چهره در هم کشید و روی برگردانْد

Ayah: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

از اینکه آن نابینا [= عبدالله بن اُمّ مَکتوم] نزدش آمد.

Ayah: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی؟ چه بسا او [از گناهانش] پاک ‌شود،

Ayah: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

یا پند گیرد و این پند به سودش باشد.

Ayah: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

اما آن کس که [از ایمان] بی‌نیازی می‌ورزد

Ayah: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

تو به او روی می‌آوری؛

Ayah: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

در حالی که اگر او خود را [از کفر] پاک نسازد، ایرادی بر تو نیست؛

Ayah: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

اما کسی که شتابان به سراغ تو می‌آید

Ayah: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

و [از الله] می‌ترسد،

Ayah: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

تو از او غافل می‌شوی [و به دیگران می‌پردازی].

Ayah: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

هرگز چنین نیست؛ بی‌گمان، این [آیات برای] تذکر و یادآوری است.

Ayah: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

پس هر کس که بخواهد، [می‌تواند] از آن پند گیرد.

Ayah: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

در صحیفه‌های ارجمندی [ثبت] است.

Ayah: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

[در جایگاهی] بلندپایه و پاکیزه [از پلیدی]

Ayah: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

در دست سفیران [وحی] است

Ayah: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

[که] بزرگوار و نیکوکارند.

Ayah: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

مرگ بر انسان [کافر، که] چقدر ناسپاس است!

Ayah: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

[الله] او را از چه چیز آفریده است؟

Ayah: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

او را از نطفۀ [ناچیزی] آفرید، سپس او را موزون ساخت.

Ayah: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

سپس راه را برایش آسان نمود.

Ayah: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

آنگاه [پس از پایان عمر،] او را میرانْد و در قبر [پنهان] نمود.

Ayah: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

سپس هر گاه بخواهد، او را [زنده می‌کند و] برمی‌انگیزد.

Ayah: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

هرگز چنین نیست [که او می‌پندارد]. او هنوز آنچه را که [الله] فرمان داده به جای نیاورده است.

Ayah: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

انسان باید به غذای خویش [و آفرینشِ آن] بنگرد:

Ayah: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

ما آب فراوان [از آسمان] فروریختیم،

Ayah: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

سپس زمین را از هم شکافتیم،

Ayah: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

آنگاه دانه‌[های فراون] در آن رویاندیم،

Ayah: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

و انگور و سبزی [خوراکی بسیار]،

Ayah: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

و زیتون و نخل،

Ayah: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

و باغ‌هایی [انبوه و] پردرخت،

Ayah: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

و [انواع] میوه و علوفه [پدید آوردیم].

Ayah: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

Ayah: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

هنگامی ‌که [آن] صدای مهیب [قیامت] فرارسد،

Ayah: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

روزی ‌که انسان از برادرش می‌گریزد

Ayah: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

و از مادرش و از پدرش

Ayah: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

و از زنش و پسرانش [نیز می‌گریزد]،

Ayah: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

در آن روز، هر کس را کاری است که او را به خودش سرگرم می‌دارد [و از دیگری بازمی‌دارد].

Ayah: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

چهره‌هایی در آن روز، گشاده و روشن است.

Ayah: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

[به خاطر نعمت و رحمتِ الله] خندان [و] شاد است.

Ayah: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

و چهره‌هایی در آن روز، غبارآلود است.

Ayah: 41

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ

[و] سیاهی [و تاریکی] آنها را پوشانده است.

Ayah: 42

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠

اینان همان کافرانِ بدکردارند.