د معناګانو ژباړه سورت النازعات - الترجمة اليونانية - د قرآن کریم دائرة المعارف

النازعات

آیت: 1

وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

(Ορκίζομαι) μα εκείνους (τους αγγέλους) που αρπάζουν με δύναμη και βία (τις ψυχές των άπιστων κατά τη στιγμή του θανάτου)!

آیت: 2

وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

Και μα εκείνους (τους αγγέλους) που μαλακά βγάζουν (τις ψυχές των ενάρετων πιστών τη στιγμή του θανάτου)!

آیت: 3

وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

Και μα εκείνους (τους αγγέλους) που κολυμπούν (κατεβαίνοντας από τους αιθέρες προς τη Γη, και ανεβαίνοντας από τη Γη προς τους αιθέρες),

آیت: 4

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

Και μα εκείνους (τους αγγέλους) που σπεύδουν (για να εκτελέσουν τις Εντολές του Αλλάχ),

آیت: 5

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

Και μα εκείνους (τους αγγέλους) που διευθετούν τις Εντολές (του Αλλάχ σχετικά με τις υποθέσεις του κόσμου)!

آیت: 6

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

(Ότι, θα αναστηθείτε όλοι σας και θα απολογηθείτε) την Ημέρα που η Γη θα σείεται (μετά από το πρώτο φύσημα του Κέρατος, το φύσημα του θανάτου, κατά το οποίο όλοι θα πεθάνουν),

آیت: 7

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

Και θα το ακολουθήσει το δεύτερο φύσημα (κατά το οποίο όλοι θα αναστηθούν),

آیت: 8

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

Εκείνη την Ημέρα θα τρέμουν οι καρδιές (των άπιστων από πανικό),

آیت: 9

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

Με ταπεινωμένα, χαμηλωμένα τα μάτια τους.

آیت: 10

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

Λένε (οι άπιστοι κατά την εγκόσμια ζωή διαψεύδοντας την ανάσταση): «Μα είναι δυνατόν ότι θα επανέλθουμε ξανά στην πρότερή μας κατάσταση πάνω στη Γη (δηλ. ζωντανοί);

آیت: 11

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

Ακόμα κι αφού έχουμε γίνει (μετά από το θάνατό μας) αποσυντεθημένα οστά;»

آیت: 12

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

Λένε: «(Αν αλήθεια θα επιστρέψουμε ξανά στη ζωή, τότε) αυτή (η επιστροφή) θα ήταν μια χαμένη (καταστροφική) επιστροφή (αφού τότε δε θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την τιμωρία)!»

آیت: 13

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

Στ’ αλήθεια, θα είναι μία μονάχα κραυγή (το δεύτερο φύσημα του Κέρατος),

آیت: 14

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

Και τότε - να τοι - βρίσκονται (ζωντανοί ξανά) πάνω στη Γη (αφού ήταν στα σπλάχνα της),

آیت: 15

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

Δεν σου ήρθε (ω, Μωχάμμαντ) η ιστορία του Μωυσή;

آیت: 16

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

Όταν του φώναξε ο Κύριός του στην Ιερή Κοιλάδα της Τούα:

آیت: 17

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

«(Ω, Μωυσή) πήγαινε στον Φαραώ, γιατί στ’ αλήθεια παραβίασε τα όρια (διαπράττοντας αδικία, αμαρτίες και απιστία).»

آیت: 18

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

Και πες του: «Μήπως θα ήθελες να εξαγνιστείς (από τις αμαρτίες, και να πιστέψεις στον Παντοδύναμο Αλλάχ);

آیت: 19

وَأَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

Και να σε οδηγήσω στον Κύριό σου (που σε δημιούργησε), κι έτσι, να (Τον) φοβάσαι (πράττοντας ό,τι Τον ευχαριστεί και αποφεύγοντας ό,τι απαγόρεψε);»

آیت: 20

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

Και του έδειξε το μεγαλύτερο Σημάδι (το θαύμα της ράβδου του Μωυσή).

آیت: 21

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ

Μα εκείνος (ο Φαραώ) το διέψευσε και παράκουσε.

آیت: 22

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

Μετά στράφηκε μακριά επιδιώκοντας να αντιταχθεί (στον Μωυσή).

آیت: 23

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

Έπειτα συγκέντρωσε (τον λαό του) και φώναξε δυνατά:

آیت: 24

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

«Εγώ είμαι ο κύριός σας, ο ύψιστος.»

آیت: 25

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ

Και έτσι ο Αλλάχ τον άρπαξε με την τιμωρία (που θα είναι στο Πυρ) κατά την Έσχατη Ημέρα, επίσης και στην εγκόσμια ζωή (μέσω του πνιγμού του στο νερό).

آیت: 26

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

Στ’ αλήθεια, σ' αυτό υπάρχει μάθημα (παράδειγμα, νουθεσία και προειδοποίηση) για όποιον φοβάται (τον Αλλάχ).

آیت: 27

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا

(Ω, άπιστοι που διαψεύδετε την Ανάσταση), η δημιουργία σας (μετά από το θάνατο) είναι πιο μεγάλη ή (η δημιουργία) του ουρανού που (ο Αλλάχ) τον έκτισε (από πάνω σας χωρίς κολώνες);

آیت: 28

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

Τον ύψωσε (τον ουρανό) και τον ίσιωσε (με τάξη και τελειότητα, χωρίς σχισμές ή ρωγμές),

آیت: 29

وَأَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

Σκέπασε τη νύχτα του (ουρανού) με σκοτάδι (κάνοντας όλο το σύμπαν να βυθίζεται σε σκοτάδι) και έδειξε την ημέρα του (μέσω του φωτός του ηλίου). [Μας έδειξε το φως της ημέρα μέσω της ατμόσφαιρας που εμφανίζει τις ακτίνες του ηλίου, οι οποίες είναι αόρατες μέχρι να φτάσουν στην ατμόσφαιρα, και γι’ αυτό έξω από την ατμόσφαιρα, ο ήλιος φαίνεται ως ένας σκοτεινός μπλε δίσκος].

آیت: 30

وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

Μετά απ' αυτά έστρωσε τη Γη (και την ετοίμασε).

آیت: 31

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا

Έβγαλε από μέσα της (Γης) το νερό της και τα βοσκοτόπια της.

آیت: 32

وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

Και τα βουνά τα έχει στερεώσει γερά (στη Γη ως πασσάλους για να την σταθεροποιήσουν).

آیت: 33

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(Όλα αυτά τα έκανε ο Αλλάχ) ως εφόδια για σας και τα κοπάδια σας.

آیت: 34

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

Μετά, όταν θα ’ρθει η Μεγάλη Συμφορά (δηλ. το δεύτερο φύσημα, και η Ημέρα της Ανάστασης),

آیت: 35

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

Την Ημέρα που ο άνθρωπος θα θυμηθεί όλα όσα έκανε (από καλές και κακές πράξεις κατά την εγκόσμια ζωή),

آیت: 36

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

Και το Πυρ της Κολάσεως θα φανεί με σαφήνεια σε όποιον βλέπει,

آیت: 37

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

Μα, όσο για όποιον παραβίασε τα όρια (στην απιστία, την αδικία και τις αμαρτίες),

آیت: 38

وَءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

Και προτιμούσε την εγκόσμια ζωή (ακολουθώντας τους πόθους του και αδιαφορώντας για τη Μέλλουσα Ζωή),

آیت: 39

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

Τότε το Πυρ της Κολάσεως θα είναι η κατοικία (του).

آیت: 40

وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

Μα, όσο για όποιον φοβόταν το να σταθεί (ως κατηγορούμενος) ενώπιον του Κυρίου του και (γι’ αυτό) απέτρεψε την ψυχή του από τους πόθους (του),

آیت: 41

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

Τότε ο Παράδεισος θα είναι η κατοικία (του).

آیت: 42

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

(Ω, Μωχάμμαντ) σε ρωτούν (οι άπιστοι) για την Ώρα (της Έσχατης Ημέρας, χλευάζοντας): «Πότε θα έρθει;»

آیت: 43

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

Για την οποία δεν έχεις γνώση, για να πεις πότε είναι αυτή.

آیت: 44

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

(Μόνο) στον Κύριό σου ανήκει η γνώση της.

آیت: 45

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

Στ’ αλήθεια, εσύ είσαι μόνο ένας προειδοποιητής για όποιον την φοβάται.

آیت: 46

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

Την Ημέρα που θα τη δουν (την Ώρα της Ανάστασης), θα είναι (γι’ αυτούς) σαν να μην είχαν μείνει (στην εγκόσμια ζωή) παρά μόνο ένα απόγευμα ή ένα πρωί.