د معناګانو ژباړه سورت یوسف - اوزبکي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه - د مخ نمبر 246 - د قرآن کریم دائرة المعارف

آیت: 87

يَٰبَنِيَّ ٱذۡهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَاْيۡـَٔسُواْ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ لَا يَاْيۡـَٔسُ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ

Уларга оталари деди: "Эй ўғилларим, боринглар, Юсуф ва унинг укасидан хабар олинглар. Аллоҳнинг бандаларига бўлган раҳматидан, қийинчилик ортидан енгиллик беришидан умид узманглар. Аллоҳнинг раҳматидан фақат кофир қавмларгина умид узадилар. Чунки улар Аллоҳнинг қудрати ва бандаларига бўлган фазлу марҳамати қанчалар буюклигини билмайдилар.

آیت: 88

فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيۡهِ قَالُواْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهۡلَنَا ٱلضُّرُّ وَجِئۡنَا بِبِضَٰعَةٖ مُّزۡجَىٰةٖ فَأَوۡفِ لَنَا ٱلۡكَيۡلَ وَتَصَدَّقۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَجۡزِي ٱلۡمُتَصَدِّقِينَ

Оға-инилар оталарининг гапига қулоқ солиб, Юсуф ва укасидан хабар олгани йўлга чиқдилар. Юсуфнинг олдига киришгач, дедилар: "Биз қурғоқчликка гирифтор бўлдик ва арзимаган молларни олиб келдик. Бизга олдингидек озиқ-овқатни тўла ўлчовда қилиб бер ва бизга садақа ҳам қил. Аллоҳ садақа қилгувчиларни мукофотлайди".

آیت: 89

قَالَ هَلۡ عَلِمۡتُم مَّا فَعَلۡتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذۡ أَنتُمۡ جَٰهِلُونَ

Уларнинг гапини эшитгач, Юсуфнинг кўнгли юмшаб, уларга раҳми келиб деди: "Нодонлик пайтингизда Юсуф ва унинг укасига нималар қилганингизни билганмисиз? Бу ишингиз қандай оқибатларга олиб келиши мумкинлиги ҳақида ўйлаганмисиз?"

آیت: 90

قَالُوٓاْ أَءِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُۖ قَالَ أَنَا۠ يُوسُفُ وَهَٰذَآ أَخِيۖ قَدۡ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَآۖ إِنَّهُۥ مَن يَتَّقِ وَيَصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Улар бу тасодифдан ҳайратланиб дедилар: "Сен Юсуфмисан?" Юсуф деди: "Ҳа, мен Юсуфман, мана бу кўриб турганингиз эса укам. Аллоҳ бизга фазлу марҳамат кўрсатиб, эркинлик ато этди, мусибатимизни аритди. Зеро, ким Аллоҳнинг буйруқларини бажариш ва тақиқларидан тийилиш ила тақво қилса, балоларга сабр қилса, унинг иши эзгулик ҳисобланур ва албатта, Аллоҳ яхшилик қилгувчиларнинг ажрини зое қилмас".

آیت: 91

قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ ءَاثَرَكَ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَإِن كُنَّا لَخَٰطِـِٔينَ

Оға-инилар қилган ишларига узр айтиб дедилар: "Аллоҳга қасамки, Аллоҳ сенга етуклик сифатларини ато этиб, сени биздан афзал қилибди. Биз ўз қилмишимиз туфайли ёмон золимлар бўлдик".

آیت: 92

قَالَ لَا تَثۡرِيبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَۖ يَغۡفِرُ ٱللَّهُ لَكُمۡۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ

Юсуф уларнинг узрини қабул қилиб деди: "Бугун сизларни маломат қилиш, койиш бўлмайди. Аллоҳдан сизларни мағфират қилишини сўрайман. Ҳар қандай нуқсондан пок Аллоҳ раҳмлилар раҳмлироғидир".

آیت: 93

ٱذۡهَبُواْ بِقَمِيصِي هَٰذَا فَأَلۡقُوهُ عَلَىٰ وَجۡهِ أَبِي يَأۡتِ بَصِيرٗا وَأۡتُونِي بِأَهۡلِكُمۡ أَجۡمَعِينَ

Оға-инилар оталари кўр бўлиб қолганини айтган эдилар, Юсуф уларга кўйлагини бериб, шундай деди: "Мана бу кўйлагимни олиб бориб, отамнинг юзига ташланглар, кўзи очилур. Кейин барчангиз оилангиз билан менинг олдимга келинглар".

آیت: 94

وَلَمَّا فَصَلَتِ ٱلۡعِيرُ قَالَ أَبُوهُمۡ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَۖ لَوۡلَآ أَن تُفَنِّدُونِ

Карвон Мисрдан йўлга чиққан пайтда Яъқуб алайҳиссалом ўз юртида туриб атрофидагиларга деди: "Мени ақлдан озган, оғзига келганини гапираверадиган чол бўлиб қолган, деманглар-у, мен Юсуфнинг бўйини туймоқдаман".

آیت: 95

قَالُواْ تَٱللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَٰلِكَ ٱلۡقَدِيمِ

Олдидаги болалари унга дедилар: "Аллоҳга қасамки, сен боягидек яна Юсуфни кўраман, деган хомхаёлингни қиляпсан".

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• عظم معرفة يعقوب عليه السلام بالله حيث لم يتغير حسن ظنه رغم توالي المصائب ومرور السنين.

Яъқуб алайҳиссаломнинг Аллоҳни таниши нақадар буюк бўлган. Шунча йиллар, шунча мусибатлар ўтганига қарамасдан, унинг Аллоҳ ҳақидаги хушгумони қилча ўзгармаган.

• من خلق المعتذر الصادق أن يطلب التوبة من الله، ويعترف على نفسه ويطلب الصفح ممن تضرر منه.

Узр сўрагувчининг узри чин бўлса, Аллоҳга тавба қилсин. Айбини тан олиб, кимга зарар қилган бўлса, ўшандан кечирим сўрасин.

• بالتقوى والصبر تنال أعظم الدرجات في الدنيا وفي الآخرة.

Тақво ва сабр билан бу дунёда ҳам, охиратда ҳам олий мартабаларга эришилур.

• قبول اعتذار المسيء وترك الانتقام، خاصة عند التمكن منه، وترك تأنيبه على ما سلف منه.

Хато қилган одамнинг узрини қабул қилиш ва ундан интиқом олмаслик лозим. Айниқса, интиқом олишга қодир одам шундай қилсин. Уни хатоси учун койимасин.