අර්ථ කථනය වාක්‍යය 14 පරිච්ඡේදය සූරා සබඃ - අරාබි භාෂාව: පද අරුත් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 14

فَلَمَّا قَضَيۡنَا عَلَيۡهِ ٱلۡمَوۡتَ مَا دَلَّهُمۡ عَلَىٰ مَوۡتِهِۦٓ إِلَّا دَآبَّةُ ٱلۡأَرۡضِ تَأۡكُلُ مِنسَأَتَهُۥۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ ٱلۡجِنُّ أَن لَّوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ ٱلۡغَيۡبَ مَا لَبِثُواْ فِي ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

دَابَّةُ الْأَرْضِ: الأَرَضَةُ الَّتِي تَاكُلُ الخَشَبَ.
مِنسَأَتَهُ: عَصَاهُ الَّتِي كَانَ مُتَّكِئًا عَلَيْهَا.
خَرَّ: وَقَعَ عَلَى الأَرْضِ مَيِّتًا.
الْعَذَابِ الْمُهِينِ: العَمَلِ الشَّاقِّ الَّذِي كَلَّفَهُمْ بِهِ سُلَيْمَانُ - عليه السلام -.