අර්ථ කථනය වාක්‍යය 21 පරිච්ඡේදය හූද් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - අසර්බයිජානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 21

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

Bu xislətlərə sahib olan kimsələr, ibadətdə Allahla yanaşı Allaha şəriklər qoşub, öz əlləri ilə özlərini həlaka sürükləyərək özlərini ziyana uğ­ra­danlardır. Qiyamət günü isə, uydur­duqları bütlər və şəfaətçilər on­lardan qeybə çəkilib ge­dərlər.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• الكافر لا ينتفع بسمعه وبصره انتفاعًا يقود للإيمان، فهما كالمُنْتَفِيَين عنه بخلاف المؤمن.

• Kafir, imana gətirmək üçün qulaq və gözündən faydalanmaz. Bu iki orqan kafiq üçün faydasız şeydir. Mömin kimsə isə bunun tam əksidir.

• سُنَّة الله في أتباع الرسل أنهم الفقراء والضعفاء لخلوِّهم من الكِبْر، وخُصُومهم الأشراف والرؤساء.

• Peyğəmbərlərə tabe olanların təkəbbürlükdən uzaq olduqları üçün fəqir və zəyif kimsələrin, peyğəmbərlərə qarşı düşmənçilik edənlərin isə zadəğan təbəqəsindən olan kimsələrin olması Allahın qanunlarındandır.

• تكبُّر الأشراف والرؤساء واحتقارهم لمن دونهم في غالب الأحيان.

• Adətən zadəğan və əsil-nəcabətli kimsələrin özlərindən daha aşağı təbəqədə olan insanlara xor baxması.