අර්ථ කථනය වාක්‍යය 40 පරිච්ඡේදය සූරා අල් හජ් - ඩාරි පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 40

ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِم بِغَيۡرِ حَقٍّ إِلَّآ أَن يَقُولُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُۗ وَلَوۡلَا دَفۡعُ ٱللَّهِ ٱلنَّاسَ بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لَّهُدِّمَتۡ صَوَٰمِعُ وَبِيَعٞ وَصَلَوَٰتٞ وَمَسَٰجِدُ يُذۡكَرُ فِيهَا ٱسۡمُ ٱللَّهِ كَثِيرٗاۗ وَلَيَنصُرَنَّ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

همان کسانی که از سرزمین‌شان به ناحق بیرون رانده شدند، جز به سبب آن که می‌گفتند: پروردگار ما الله است. اگر الله بعضی از مردم را به وسیلۀ بعضی (دیگر) دفع نمی‌کرد، البته صومعه‌های (راهبان) و کلیساهای (نصارا) و عبادتگاه‌های (يهود) و مسجدهایی که نام الله در آنها بسیار یاد می‌شود، ویران می‌شد، و الله کسی را که (دین) او را یاری کند، یقینا یاری می‌کند. همانا الله قوی (و) غالب است.