අර්ථ කථනය වාක්‍යය 143 පරිච්ඡේදය සූරා අල් අඃරාෆ් - ඉතාලි පරිවර්තනය - උස්මාන් අෂ් ෂරීෆ් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 143

وَلَمَّا جَآءَ مُوسَىٰ لِمِيقَٰتِنَا وَكَلَّمَهُۥ رَبُّهُۥ قَالَ رَبِّ أَرِنِيٓ أَنظُرۡ إِلَيۡكَۚ قَالَ لَن تَرَىٰنِي وَلَٰكِنِ ٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡجَبَلِ فَإِنِ ٱسۡتَقَرَّ مَكَانَهُۥ فَسَوۡفَ تَرَىٰنِيۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُۥ لِلۡجَبَلِ جَعَلَهُۥ دَكّٗا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقٗاۚ فَلَمَّآ أَفَاقَ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

E quando Mūsā arrivò al Nostro incontro, e gli parlò il suo Dio, disse: «Dio mio, permetti che io Ti veda!» Disse: «Non Mi vedrai, ma volgi il tuo sguardo alla montagna: se rimane al suo posto, allora Mi vedrai». E quando il suo Dio Si manifestò alla montagna, la ridusse in polvere e Mūsā cadde privo di sensi. E quando si riprese, disse: «Gloria Tua! lo sono pentito e sono il primo dei credenti!»