අර්ථ කථනය වාක්‍යය 5 පරිච්ඡේදය සූරා අල් අඃරාෆ් - කුර්දි පරිවර්තනය - සලාහුද්දීන් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 5

فَمَا كَانَ دَعۡوَىٰهُمۡ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَآ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

[ فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (٥) ] كاتێك كه‌ سزای ئێمه‌یان بۆ دابه‌زیوه‌ هیچ شتێكیان نه‌بووه‌ كه‌ بیڵێن ته‌نها ئه‌وه‌ نه‌بێ كه‌ دانیان به‌ زوڵم و سته‌می خۆیان ناوه‌ كه‌ شایانى سزان و وتوویانه‌: به‌ڕاستی ئێمه‌ سته‌مكار بووین كه‌ شوێنی په‌یام و په‌یامبه‌ری خوای گه‌وره‌ نه‌كه‌وتین.