අර්ථ කථනය වාක්‍යය 112 පරිච්ඡේදය සූරා අන් නහ්ල් - الترجمة البشتوية - سرفراز - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 112

وَضَرَبَ اللّٰهُ مَثَلًا قَرْیَةً كَانَتْ اٰمِنَةً مُّطْمَىِٕنَّةً یَّاْتِیْهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِاَنْعُمِ اللّٰهِ فَاَذَاقَهَا اللّٰهُ لِبَاسَ الْجُوْعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوْا یَصْنَعُوْنَ ۟

الله پاک د یوه کلي[۱۹] مثال وړاندې کوي چې : خورا ډاډمن او هوسا وو. له هر لورې ورته د خوراکونو کاروانونه را روان وو. خو دالله د نعمتونو ناشکري يي وکړه، الله هم د خپلو کړو وړو خوند ور وڅاکه، او د لوږې او ډار په لباس کې يي ونغښتل.

[۱۹] ځیني مفسرین وايي دا یو مثال دی خاص کلې نه دی او ځينې وايي د مکې کلی دی چې له رسول الله صلی الله علیه وسلم سره يې دښمني کوله او ځيني وايي چې د حضرت عثمان رضي الله عنه د شهادت په دوران کې د مدیني کلی دی( ابن جریر الطبری).