අර්ථ කථනය වාක්‍යය 104 පරිච්ඡේදය සූරා අල් මාඉදා - الترجمة البشتوية - سرفراز - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 104

وَاِذَا قِیْلَ لَهُمْ تَعَالَوْا اِلٰی مَاۤ اَنْزَلَ اللّٰهُ وَاِلَی الرَّسُوْلِ قَالُوْا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَیْهِ اٰبَآءَنَا ؕ— اَوَلَوْ كَانَ اٰبَآؤُهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ شَیْـًٔا وَّلَا یَهْتَدُوْنَ ۟

او کله چې هغوی ته بلنه ورکړای شوې چې: د الله له لورې نازل شوي قانون او رسول ته راشئ وایې همغه لار مو بس ده چې مونږ پرې خپل پلرونه میندلي دي ـ ایا دوی په پټو سترګو د خپلو پلرونو مننه کوي که څه هم هغوی په هیڅ نه پوهیږي او نه یې لار میندلې وي؟