අර්ථ කථනය වාක්‍යය 42 පරිච්ඡේදය සූරා යූසුෆ් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 42

وَقَالَ لِلَّذِیْ ظَنَّ اَنَّهٗ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِیْ عِنْدَ رَبِّكَ ؗ— فَاَنْسٰىهُ الشَّیْطٰنُ ذِكْرَ رَبِّهٖ فَلَبِثَ فِی السِّجْنِ بِضْعَ سِنِیْنَ ۟۠

و یوسف به کسی از آن دو که گمان کرد نجات می‌یابد- یعنی ساقی پادشاه- گفت: قصه و امر مرا نزد پادشاه بیان کن، شاید مرا از زندان خارج کند، اما شیطان یاد یوسف نزد پادشاه را از یاد ساقی برد، پس یوسف چندین سال پس از آن در زندان باقی ماند.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• وجوب اتباع ملة إبراهيم، والبراءة من الشرك وأهله.

وجوب پیروی از آیین ابراهیم علیه السلام، و بیزاری ‌جستن از شرک و پیروانش.

• في قوله:﴿ءَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ ...﴾ دليل على أن هؤلاء المصريين كانوا أصحاب ديانة سماوية لكنهم أهل إشراك.

این فرمودۀ الله متعال: ﴿ءَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ ...﴾ دلالت دارد بر اینکه آن مصری‌ها اصحاب دیانت آسمانی بودند اما شرک می‌ورزیدند.

• كلُّ الآلهة التي تُعبد من دون الله ما هي إلا أسماء على غير مسميات، ليس لها في الألوهية نصيب.

تمام معبودهایی که به جای الله عبادت می‌شوند چیزی جز اسم‌هایی بدون مسمی نیستند، و هیچ سهمی در الوهیت ندارند.

• استغلال المناسبات للدعوة إلى الله، كما استغلها يوسف عليه السلام في السجن.

بهره‌‌برداری از پیشامدها برای دعوت به‌سوی الله، همان‌گونه که یوسف علیه السلام در زندان از این امر بهره‌برداری کرد.