අර්ථ කථනය වාක්‍යය 39 පරිච්ඡේදය සූරා අල් කහ්ෆ් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 39

وَلَوْلَاۤ اِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَآءَ اللّٰهُ ۙ— لَا قُوَّةَ اِلَّا بِاللّٰهِ ۚ— اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْكَ مَالًا وَّوَلَدًا ۟ۚ

چرا وقتى به باغ خود وارد شدى "ماشاءالله، لا قوة إلا بالله" (هر آنچه پروردگار بخواهد و هیچ قدرتی غیر از الله وجود ندارد) را نگفتی، او هر آنچه بخواهد را انجام می دهد و بر هر چیزی تواناست؛ اگر مرا از لحاظ ثروت و فرزند كمتر از خودت مى بينى.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• على المؤمن ألا يستكين أمام عزة الغني الكافر، وعليه نصحه وإرشاده إلى الإيمان بالله، والإقرار بوحدانيته، وشكر نعمه وأفضاله عليه.

مؤمن نباید در برابر شُکوهِ ثروت کافر سست شود، بلکه باید او را به ایمان به الله، و اقرار به یگانگی او، و شکر نعمت‌ها و بخشش‌های الله نصیحت و راهنمایی کند.

• ينبغي لكل من أعجبه شيء من ماله أو ولده أن يضيف النعمة إلى مُولِيها ومُسْدِيها بأن يقول: ﴿ما شاءَ اللهُ لا قُوَّةَ إلَّا بِاللهِ﴾.

هر کسی‌که از مال یا فرزند خویش به شگفت آید سزاوار است که نعمت را به بخشنده و افزون‌کنندۀ آن نسبت دهد این‌گونه که بگوید: ماشاءَالله، لا قوة إلا بالله (هرچه الله بخواهد، هیچ قدرتی برای هیچ‌کس جز از ناحیه الله نیست).

• إذا أراد الله بعبد خيرًا عجل له العقوبة في الدنيا.

هرگاه الله خیری برای بنده بخواهد کیفر او در دنیا را به تعجیل می‌اندازد.

• جواز الدعاء بتلف مال من كان ماله سبب طغيانه وكفره وخسرانه.

جواز دعا به تلف شدن مال کسی‌که مال او سبب طغیان و کفر و زیانش شده است.