අර්ථ කථනය වාක්‍යය 22 පරිච්ඡේදය සූරා අල් අන්බියා - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 22

لَوْ كَانَ فِیْهِمَاۤ اٰلِهَةٌ اِلَّا اللّٰهُ لَفَسَدَتَا ۚ— فَسُبْحٰنَ اللّٰهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟

اگر در آسمان ها و زمین معبودهای متعددی جز الله متعال وجود داشتند، بی گمان به سبب كشمكش و درگیری معبودها در امر فرمانروایی، آسمان ها و زمین تباه می شدند، ولی حقیقت امر، خلاف این است، پس پروردگار آفریننده ی عرش، از دروغ مشرکان مبنی بر وجود شریکانی برای او، پاک و منزّه است.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• الظلم سبب في الهلاك على مستوى الأفراد والجماعات.

ظلم، سبب تباهی در سطح افراد و گروه ها می شود.

• ما خلق الله شيئًا عبثًا؛ لأنه سبحانه مُنَزَّه عن العبث.

الله هیچ‌چیز را بیهوده نیافریده است؛ زیرا او سبحانه از بیهودگی منزه است.

• غلبة الحق، ودحر الباطل سُنَّة إلهية.

چیرگی حق و سرکوب باطل، سنتی الهی است.

• إبطال عقيدة الشرك بدليل التَّمَانُع.

ابطال عقیدۀ شرک به دلیل ناممکن بودن (و محال بودن وجود شریک برای الله متعال).