අර්ථ කථනය වාක්‍යය 107 පරිච්ඡේදය සූරා ආලු ඉම්රාන් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 107

وَاَمَّا الَّذِیْنَ ابْیَضَّتْ وُجُوْهُهُمْ فَفِیْ رَحْمَةِ اللّٰهِ ؕ— هُمْ فِیْهَا خٰلِدُوْنَ ۟

اما جایگاه کسانی‌که چهره‌های‌شان سفید شده است، بهشت‌های جاویدان است که برای همیشه در آن می‌مانند، در نعمت‌هایی که هرگز از بین نمی‌روند و تبدیل نمی‌شوند.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• متابعة أهل الكتاب في أهوائهم تقود إلى الضلال والبعد عن دين الله تعالى.

پیروی از شهوات اهل کتاب، انسان را به‌سوی گمراهی و دوری از دین الله متعال می‌کشاند.

• الاعتصام بالكتاب والسُّنَّة والاستمساك بهديهما أعظم وسيلة للثبات على الحق، والعصمة من الضلال والافتراق.

چنگ‌زدن به قرآن و سنت و تمسک‌جستن به دستورات آن دو، بزرگترین وسیله برای پایداری بر حق، و محافظت از گمراهی و پراکندگی است.

• الافتراق والاختلاف الواقع في هذه الأمة في قضايا الاعتقاد فيه مشابهة لمن سبق من أهل الكتاب.

تفرقه و اختلافی که درباره ی مسائل اعتقادی در میان این امت وجود دارد، به اختلاف پیشینیان -اهل کتاب- شباهت است.

• وجوب الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر؛ لأن به فلاح الأمة وسبب تميزها.

وجوب امر به معروف و نهی از منکر؛ زیرا رستگاری امت و سبب تمایز آن را به همراه دارد.