අර්ථ කථනය වාක්‍යය 27 පරිච්ඡේදය සූරා අෂ් ෂූරා - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 27

وَلَوْ بَسَطَ اللّٰهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهٖ لَبَغَوْا فِی الْاَرْضِ وَلٰكِنْ یُّنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا یَشَآءُ ؕ— اِنَّهٗ بِعِبَادِهٖ خَبِیْرٌ بَصِیْرٌ ۟

و اگر الله رزق و روزی را برای تمام بندگانش بگشاید به‌طور قطع با ستم در زمین سرکشی می‌کنند، اما او سبحانه از رزق و روزی به اندازه‌ای از گشایش و تنگی که می‌خواهد فرو می‌فرستد. همانا او تعالی نسبت به احوال بندگانش بسیار دانا و بینا است. پس براساس حکمت می‌بخشد، و براساس حکمت نیز محروم می‌کند.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• الداعي إلى الله لا يبتغي الأجر عند الناس.

دعوتگر به‌سوی الله در پی کسب مزد از جانب مردم نیست.

• التوسيع في الرزق والتضييق فيه خاضع لحكمة إلهية قد تخفى على كثير من الناس.

گشایش و تنگ‌ گردیدن روزی، تابع حکمتی الهی است که شاید بر بسیاری از مردم پوشیده باشد.

• الذنوب والمعاصي من أسباب المصائب.

گناهان و معاصی از اسباب نازل‌ شدن مصیبت‌ها هستند.