අර්ථ කථනය වාක්‍යය 20 පරිච්ඡේදය සූරා අල් මාඉදා - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 20

وَاِذْ قَالَ مُوْسٰی لِقَوْمِهٖ یٰقَوْمِ اذْكُرُوْا نِعْمَةَ اللّٰهِ عَلَیْكُمْ اِذْ جَعَلَ فِیْكُمْ اَنْۢبِیَآءَ وَجَعَلَكُمْ مُّلُوْكًا ۗ— وَّاٰتٰىكُمْ مَّا لَمْ یُؤْتِ اَحَدًا مِّنَ الْعٰلَمِیْنَ ۟

و – ای رسول- به یاد آور آن‌گاه که موسی به قومش بنی‌اسرائیل گفت: ای قوم من، با دل و زبان، نعمت الله بر خودتان را یاد کنید که پیامبرانی در میان شما قرار داد که شما را به هدایت فرامی‌خوانند، و پس از آن‌که مملوکانی بودید که به بردگی گرفته شده بودید شما را پادشاهانی قرار داد که مالک امر خود هستید، و از نعمت‌هایش چیزهایی به شما بخشید که به هیچ‌یک از جهانیان در زمان شما نداده بود.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• تعذيب الله تعالى لكفرة بني إسرائيل بالمسخ وغيره يوجب إبطال دعواهم في كونهم أبناء الله وأحباءه.

عذاب ‌دادن کافران بنی‌اسرائیل با مسخ و سایر عذاب‌ها توسط الله، ابطال ادعای آنها را بر اینکه پسران و دوستانِ صمیمیِ الله هستند می‌رساند.

• التوكل على الله تعالى والثقة به سبب لاستنزال النصر.

توکل و اعتماد بر الله متعال، سبب فرودآمدن پیروزی است.

• جاءت الآيات لتحذر من الأخلاق الرديئة التي كانت عند بني إسرائيل.

این آیات از اخلاق پستی که بنی‌اسرائیل بر آن بودند برحذر می‌دارد.

• الخوف من الله سبب لنزول النعم على العبد، ومن أعظمها نعمة طاعته سبحانه.

ترس از الله، سبب نزول نعمت‌ها بر بنده می‌شود، که از بزرگترین آنها، نعمت فرمان‌برداری از الله متعال است.