අර්ථ කථනය වාක්‍යය 6 පරිච්ඡේදය සූරා අත් තාඝාබුන් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 6

ذٰلِكَ بِاَنَّهٗ كَانَتْ تَّاْتِیْهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنٰتِ فَقَالُوْۤا اَبَشَرٌ یَّهْدُوْنَنَا ؗ— فَكَفَرُوْا وَتَوَلَّوْا وَّاسْتَغْنَی اللّٰهُ ؕ— وَاللّٰهُ غَنِیٌّ حَمِیْدٌ ۟

عذابی که به آنها رسید فقط به این سبب بود که رسولان‌شان دلایل آشکار و براهین روشن از جانب الله برای‌شان می‌آوردند، اما آنها با این اعتراض که رسولان از جنس بشر هستند می‌گفتند: آیا انسانی ما را به‌سوی حق راهنمایی می‌کند؟! پس کفر می‌ورزیدند و از ایمان به آنها روی می‌گرداندند. اما ذره‌ای به الله زیان نرساندند، و الله از ایمان و طاعت‌شان بی‌نیاز است؛ زیرا طاعت‌شان چیزی بر او نمی‌افزاید، و الله ذات بی‌نیازی است که به بندگانش نیاز ندارد، و در اقوال و افعالش ستوده‌شده است.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• من قضاء الله انقسام الناس إلى أشقياء وسعداء.

یکی از احکام الله تقسیم‌بندی مردم به دو گروه بدبختان و سعادتمندان است.

• من الوسائل المعينة على العمل الصالح تذكر خسارة الناس يوم القيامة.

یکی از روش‌های یاری‌رسان بر انجام عمل صالح، یادآوری زیان مردم در روز قیامت است.