අර්ථ කථනය වාක්‍යය 4 පරිච්ඡේදය සූරා අල් ජින් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 4

وَّاَنَّهٗ كَانَ یَقُوْلُ سَفِیْهُنَا عَلَی اللّٰهِ شَطَطًا ۟ۙ

و اینکه ابلیس در نسبت ‌دادن همسر و فرزند به او سبحانه سخنی غلط در مورد الله می‌گوید.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• تأثير القرآن البالغ فيمَنْ يستمع إليه بقلب سليم.

تاثیر زیاد قرآن در کسی‌که با قلبی سالم به آن گوش فرا می‌دهد.

• الاستغاثة بالجن من الشرك بالله، ومعاقبةُ فاعله بضد مقصوده في الدنيا.

یاری‌ گرفتن از جن، نوعی شرک به الله است، و انجام‌ دهندۀ این کار با ضد آنچه که قصد کرده است در این دنیا مجازات می‌شود.

• بطلان الكهانة ببعثة النبي صلى الله عليه وسلم.

بطلان کهانت با بعثت پیامبر صلی الله علیه وسلم .

• من أدب المؤمن ألا يَنْسُبَ الشرّ إلى الله.

از ادب مؤمن این است که شر را به الله نسبت نمی‌دهد.