අර්ථ කථනය වාක්‍යය 120 පරිච්ඡේදය සූරා අන් නහ්ල් - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 120

إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ قَانِتٗا لِّلَّهِ حَنِيفٗا وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

แท้จริง อิบรอฮีม -อะลัยฮิส สลาม- เป็นคนที่รวมคุณลักษณะของความดี เชื่อฟังต่อพระผู้อภิบาลของเขาเสมอ โน้มเอียงจากศาสนาเท็จทั้งหมดมาสู่อิสลาม เขาไม่เคยอยู่ในหมู่ผู้ต้งภาคีเลย

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• اقتضت رحمة الله أن يقبل توبة عباده الذين يعملون السوء من الكفر والمعاصي، ثم يتوبون ويصلحون أعمالهم، فيغفر الله لهم.

ในรูปแบบของความเมตตาของอัลลอฮ์คือการให้อภัยต่อบ่าวของพระองค์ที่ทำชั่วในรูปของการปฏิเสธศรัทธาและทำความชั่วต่างๆ จากนั้นพวกเขาก็สำนึกผิดและปรับปรุงการกระทำของพวกเขา แล้วอัลลอฮ์ให้อภัยพวกเขา

• يحسن بالمسلم أن يتخذ إبراهيم عليه السلام قدوة له.

เป็นการดีสำหรับมุสลิมคือการยึดนบีอิบรอฮีม อะลัยฮิสลาม มาเป็นแบบอย่างสำหรับเขา

• على الدعاة إلى دين الله اتباع هذه الطرق الثلاث: الحكمة، والموعظة الحسنة، والمجادلة بالتي هي أحسن.

จำเป็นสำหรับผู้ที่ทำหน้าที่เชิญชวนไปสู่ศาสนาของอัลลอฮ์นั้น เขาสมควรปฏิบัติตามแนวทางทั้งสามประการนี้ : ใช้ความสุขุม การตักเตือนที่ดี และจงโต้แย้งกับพวกเขาด้วยสิ่งที่ดี

• العقاب يكون بالمِثْل دون زيادة، فالمظلوم منهي عن الزيادة في عقوبة الظالم.

การลงโทษจะต้องเป็นการลงโทษที่เท่าเทียมกัน จะไม่มีการเพิ่ม(ไปจากสิ่งที่ได้อธรรมไว้) ดังนั้น ผู้ที่ถูกกดขี่จึงถูกห้ามไม่ให้เพิ่มโทษต่อผู้ที่กดขี่เขา