අර්ථ කථනය වාක්‍යය 67 පරිච්ඡේදය සූරා අල් ෆුර්කාන් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය- තුර්කි පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 67

وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمۡ يُسۡرِفُواْ وَلَمۡ يَقۡتُرُواْ وَكَانَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ قَوَامٗا

Onlar, mallarını harcadıkları zaman savurganlık derecesine varmaz gerek kendi nefislerine gerek başkalarına ve nafakasından sorumlu oldukları kimselere karşı cimrilik etmezler. Onların harcamaları israf ile cimriliğin arasında orta bir yoldur.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• الداعي إلى الله لا يطلب الجزاء من الناس.

Allah yoluna davet eden kimse davetinin karşılığını insanlardan beklemez.

• ثبوت صفة الاستواء لله بما يليق به سبحانه وتعالى.

Arşa istivâ etme sıfatı, Allah -Subhanehu ve Teâlâ-'ya yaraşır bir şekilde ispat edilmiştir.

• أن الرحمن اسم من أسماء الله لا يشاركه فيه أحد قط، دال على صفة من صفاته وهي الرحمة.

Er-Rahman, Yüce Allah'ın isimlerinden olup; beşerden hiçbir kimse bu isminde Yüce Allah'a benzemez. Bu isim Yüce Allah'ın rahmet sıfatına işaret eder.

• إعانة العبد بتعاقب الليل والنهار على تدارُكِ ما فاتَهُ من الطاعة في أحدهما.

Gece ve gündüz sürekli peşi sıra gelerek, kulun yapamadığı bir ibadeti telafi etmesinde ona fırsat vererek yardımcı olur.

• من صفات عباد الرحمن التواضع والحلم، وطاعة الله عند غفلة الناس، والخوف من الله، والتزام التوسط في الإنفاق وفي غيره من الأمور.

Tevazu sahibi olmak, sabır göstermek, insanlar gaflet halindeyken Yüce Allah'a ibadet etmek, O'ndan korkmak, harcamada ve tüm işlerde orta yolu tutmak (övülen) Rahman'ın kullarının özelliklerindendir.