Përkthimi i kuptimeve Ajeti 66 Surja Suretu Hud - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi persisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 66

فَلَمَّا جَآءَ اَمْرُنَا نَجَّیْنَا صٰلِحًا وَّالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مَعَهٗ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْیِ یَوْمِىِٕذٍ ؕ— اِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیْزُ ۟

پس وقتی فرمان ما مبنی بر نابودی‌شان آمد صالح علیه السلام و کسانی را که همراهش ایمان آورده بودند به رحمتی از جانب خویش نجات دادیم، و آنها را از خواری و ذلت آن روز رهانیدیم، - ای رسول- همانا پروردگار تو ذات نیرومند و شکست ‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود، و از این رو امت‌های تکذیب ‌کننده را نابود کرده است.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• عناد واستكبار المشركين حيث لم يؤمنوا بآية صالح عليه السلام وهي من أعظم الآيات.

سرسختی و گردن‌کشی مشرکان؛ آن‌گاه که به نشانۀ صالح علیه السلام که از بزرگترین نشانه‌هاست ایمان نیاوردند.

• استحباب تبشير المؤمن بما هو خير له.

استحباب مژده ‌دادن مؤمن به آنچه که برایش خیر است.

• مشروعية السلام لمن دخل على غيره، ووجوب الرد.

مشروعیت سلام برای کسی‌که نزد دیگری وارد شود، و وجوب پاسخ‌دادن سلام.

• وجوب إكرام الضيف.

وجوب اکرام مهمان.